Ignacy Krasicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Jos. (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne
m +1, drobne redakcyjne
Linia 33: Linia 33:
* Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty.
* Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty.
** Źródło: ''[[Monachomachia]]'' (1778)
** Źródło: ''[[Monachomachia]]'' (1778)

* Możnaż wino porzucić? Powabny to trunek,<br />Lecz takiego powabu zbyt drogi szacunek.<br />Niech go piją bogatsi, gustu w nim nie ganię,<br />Ale gdyśmy ubodzy, pijmy trunki tanie.
** Źródło: ''Do Pana Lucińskiego''


* Nie mogą ci kochać Rzeczypospolitej, którzy w niej nic swojego nie mają.
* Nie mogą ci kochać Rzeczypospolitej, którzy w niej nic swojego nie mają.
** tekst opublikowany 2 sierpnia 1765 roku w ''Monitorze'' nr 41
** Opis: tekst opublikowany 2 sierpnia 1765 roku w ''Monitorze'' nr 41


* Nie nowina, że głupi mądrego przegadał.
* Nie nowina, że głupi mądrego przegadał.

Wersja z 14:26, 8 cze 2010

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki (1735–1801) – polski poeta, dramaturg i publicysta

  • A cóż to jest za bajka? Wszystko to być może!
    Prawda, jednakże ja to między bajki włożę.
  • Czy nos dla tabakiery, czy ona dla nosa?
    • Źródło: Ignacy Krasicki, Wyrok
  • I śmiech niekiedy może być nauką,
    Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa.
  • Już się na perorę zdobywał nową
    Doktor, gdy postrzegł likwor przeźroczysty
    Wódka to była, co ją zwą kminkową.

    Przy niej toruński piernik przeźroczysty,
    Sucharki masą oblane cukrową,
    Dar przeoryszy niegdyś uroczysty...
  • Każdy to czyni, co zyskowi sprzyja:
    Ksiądz ludzi grzebie, a doktor zabija.
    • Źródło: Do doktora
  • Książka – nierozdzielny towarzysz, przyjaciel bez interesu, domownik bez naprzykrzania.
  • Ktokolwiek mówi, że się śmierci nie lęka, kłamie.
  • Małe złego początki wzrastają z uporu.
  • Miej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny.
    Prawda nie jest wspaniały, szczupły, ale własny.
  • Milsza śmierć wolna, niż życie w kajdanach.
  • Miłe złego początki, lecz koniec żałosny.
  • Mimo tak wielkie płci naszej zalety
    My rządzimy światem, a nami kobiety.
    • Źródło: Myszeida (1775)
    • Zobacz też: kobieta
  • Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty.
  • Możnaż wino porzucić? Powabny to trunek,
    Lecz takiego powabu zbyt drogi szacunek.
    Niech go piją bogatsi, gustu w nim nie ganię,
    Ale gdyśmy ubodzy, pijmy trunki tanie.
    • Źródło: Do Pana Lucińskiego
  • Nie mogą ci kochać Rzeczypospolitej, którzy w niej nic swojego nie mają.
    • Opis: tekst opublikowany 2 sierpnia 1765 roku w Monitorze nr 41
  • Nie nowina, że głupi mądrego przegadał.
  • Pisz, coś widział: poczciwość prawdy się nie lęka!
  • Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.
    • Źródło: Monachomachia (1778)
  • Przeczytaj, osądź. Nie pochwalisz? Spalę...
  • Racja mocniejszego zawsze lepszą bywa.
  • Signum laude virum musa vetat mori.
    • dewiza poety
  • Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych, śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.
    • Źródło: Monachomachia (1778)
  • Święta miłości kochanej ojczyzny,
    Czują cię tylko umysły poczciwe! Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,
    Dla ciebie więzy, pęta niezelżywe. Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,
    Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe. Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
    Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.
  • Tylko skąpstwo z wiekiem się wzmaga.
  • Umiej być przyjacielem, znajdziesz przyjaciela.
  • Według mnie ten najlepszy, co się najmniej chwali.
  • Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz próżny.
    • Źródło: Mądry i głupi
  • Wolno szaleć młodzieży, wolno starym zwodzić,
    Wolno sie na czas żenić, wolno i rozwodzić,
    Godzi się kraść ojczyznę, łatwą i powolną;
    A mnie sarkać na takie bezprawia nie wolno?
    • Źródło: Świat zepsuty
  • Wszystko to odmienne:
    Łaska pańska, gust kobiet, pogody jesienne.
    • Źródło: Abuzei i Tair
  • Z modą w świat się obraca.
  • Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie.
    Dwóch wilków jedno w lesie nadybali jagnię;
    Już go mieli rozerwać, rzekło: „Jakim prawem?”
    „Smacznyś, słaby i w lesie!” – Zjedli niezabawem.
    • Źródło: Jagnię i wilcy
Wikisource