Georges Bataille: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +1 |
m +1 |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
* Dziedzina erotyzmu nieodłącznie skazana jest na fortele. |
* Dziedzina erotyzmu nieodłącznie skazana jest na fortele. |
||
* Erotyzm to przejście od stanu normalnego do stanu pożądania. |
|||
* I myślałem, że jestem żywy po to jedynie, aby lepiej wiedzieć, że jestem martwy. |
* I myślałem, że jestem żywy po to jedynie, aby lepiej wiedzieć, że jestem martwy. |
Wersja z 19:46, 8 maj 2010
Georges Bataille (1897–1962) – francuski filozof, krytyk literacki i pisarz.
- Bóg się delektuje... To możliwe, ale to, czym on się delektuje jest, jak mi się wydaje, nienawiścią, którą odczuwa do samego siebie, i z którą żadna ziemska nienawiść nie może się równać.
- Cóż pozostało we mnie, gdy stał się cień...?
- Czas oznacza jedynie ucieczkę przedmiotów, które wydawały się prawdziwe.
- Daremnie miłość próbuje objąć to, co przestaje istnieć.
- Dla zwierzęcia, które nie wpada w pułapkę ja, nie istnieje nic tragicznego.
- Dopiero w chwili gdy nadejdzie śmierć, będę wiedział niezbicie o co chodzi.
- Dopominając się dla siebie praw człowiek zapomina, ze jest zwierzęciem: jest nim koniecznie, lecz bez praw i czuje się zmuszony to ukrywać.
- Dziedzina erotyzmu nieodłącznie skazana jest na fortele.
- Erotyzm to przejście od stanu normalnego do stanu pożądania.
- I myślałem, że jestem żywy po to jedynie, aby lepiej wiedzieć, że jestem martwy.
- Jak pięknie, jak wstrętnie jest wiedzieć. A jednak chciałem tego, za wszelką cenę, chciałem WIEDZIEĆ.
- Losem ludzi wolnych jest świadoma uległość.
- Moralność to zgrzybiałość.
- Muszę milczeć, żeby być pewien tak wielkiej wspólnoty dusz. Straciłbym ją bez wątpienia, gdybym najpierw nie zrezygnował ze spotkań z tobą.
- Nasze istnienie jest rozpaczliwą próbą dopełnienia bytu.
- Nie jesteśmy wszystkim i naprawdę tylko 2rzeczy są pewne na tym świecie, ta pierwsza właśnie, i druga – że umrzemy.
- Nie ma nic ludzkiego, co by nie mogło posłużyć za pułapkę dla ludzi.
- Nie można szukać dobra, jeśli nie zapomni się życia i jego warunków.
- Nie wiemy nic o człowieku, dopóki nie przybrał on formy zdania.
- Odrzucenie komunikowania jest sposobem komunikowania mniej przyjaznym, ale najpotężniejszym.
- Poezja prowadzi od znanego ku nieznanemu.
- To, czego uczę [...], jest upojeniem, a nie filozofią: nie jestem filozofem, ale świętym, może szaleńcem...
- Tylko ludzie beznamiętni albo niewinni utrzymują, że przyzwyczajenie stępia zmysły...
- Tym mniej wszelako obawiam się zbłądzenia, że na nie przystaje.
- Tym, co we mnie płacze i złorzeczy, jest moje pragnienie zaśnięcia w spokoju, wściekłość na myśl, że mi przeszkodzą.
- U podstaw ludzkiego życia znajduje się zasada niewystarczalności.
- Uczyniłem moje milczenie nieznośnym, ale to właśnie zwalniało mnie z obowiązku milczenia.
- Umysł porusza się w przedziwnym świecie, złożonym z trwogi i ekstazy.
- W zasadzie nie istnieje nic beznadziejnego z wyjątkiem słów, z którymi wiąże nas nieuczciwość.
- Wydawało mi się, że dziś wieczorem umrę z rozkoszy; to rozkosz mnie zabija, nie strach.
- Wyjątkowej odwagi potrzeba, aby nie poddać się przygnębieniu i dalej trwać.
- Wykręcać się od istnienia to nie umierać, ale już być martwym.
- Życie seksualne, rozumiane ze względu na cele, jest niemal w całości zbytkiem.
- Żyje wrażliwym doświadczeniem, a nie logiczną ekstazą.