Monachomachia: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
m formatowanie automatyczne, kat., drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Monachomachia|Monachomachia]]''' – |
'''[[w:Monachomachia|Monachomachia]]''' – poemat heroikomiczny [[Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]]. |
||
* I śmiech niekiedy może być nauką,<br />Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty. |
|||
* Przeczytaj, osądź. Nie pochwalisz? Spalę... |
|||
* Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych, śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych. |
|||
[[Kategoria:Ignacy Krasicki]] |
[[Kategoria:Ignacy Krasicki]] |
||
[[Kategoria:Poematy]] |
|||
Wersja z 12:44, 17 mar 2010
Monachomachia – poemat heroikomiczny Ignacego Krasickiego.
- I śmiech niekiedy może być nauką,
Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa.
- Już się na perorę zdobywał nową
Doktor, gdy postrzegł likwor przeźroczysty
Wódka to była, co ją zwą kminkową.
Przy niej toruński piernik przeźroczysty,
Sucharki masą oblane cukrową,
Dar przeoryszy niegdyś uroczysty...
- Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty.
- Przeczytaj, osądź. Nie pochwalisz? Spalę...
- Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych, śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.