Pokochała Toma Gordona: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m int.
Trivelt (dyskusja | edycje)
kat.
Linia 31: Linia 31:




[[Kategoria:Powieści]]
[[Kategoria:Amerykańskie powieści]]

Wersja z 16:29, 31 paź 2009

Pokochała Toma Gordona – powieść grozy Stephena Kinga z 1999 roku; tłumaczenie: Krzysztof Sokołowski.

  • Jest taka chwila, w której, zdani sami na siebie, ludzie przestają żyć, a starają się zaledwie przeżyć.
    • Narrator.
  • Każdego można pokonać... ale nie wolno dopuścić do sytuacji, w której człowiek pokonuje sam siebie.
    • Narrator.
  • Ludzie, których sobie wyobrażasz, potrafią tak doskonale słuchać.
    • Narrator.
  • (...) milczenie bywa największym błogosławieństwem, jakie jest w stanie ofiarować nam świat.
    • Narrator.
  • Nauczyłam się, że nie wolno schodzić ze szlaku. Niezależnie od tego, co musisz zrobić, niezależnie od tego, jak bardzo musisz zrobić to, co musisz zrobić, niezależnie od tego, czego musisz wysłuchać i jak długo będziesz tego słuchała, nie wolno zejść ze szlaku.(...) Na szlaku nie czuło się ucisku w dołku, a serce biło mocno, równo i powoli. Na szlaku człowiek czuje się bezpieczny, a tylko to się liczy.
    • Postać: Trisha McFarland.
  • Nie wiem, dlaczego mam płacić za wasze błędy. Te słowa usłyszała z ust Petera ostatnie i zaraz potem zabłądziła. Pomyślała, że teraz zna odpowiedź na to pytanie. Nieprzyjemną odpowiedź, ale prawdopodobnie prawdziwą: dlatego. A jeśli nie smakuje ci ta odpowiedź, proszę bardzo, wyjdź z kolejki i zrób miejsce innym.
    • Narrator.
  • Niech dzień ten nie kończy się gorzej, niż się zaczął.
    • Postać: Trisha McFarland.
  • Pragnienie jest zapewne tym, co pozostaje po chwili najstraszniejszego strachu, jaki przeżyło się w życiu.
    • Postać: Trisha McFarland.
  • Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.
    • Narrator (pierwsze zdanie z książki).
  • Uświadomiła sobie, że życie może być smutne i że przeważnie jest bardzo smutne. Wszyscy udają, że nie jest, kłamią dzieciom (żaden film i żaden program telewizyjny nie przygotował jej na przykład do utraty codziennego świata i do siadania we własnej kupie), pewnie po to, by ich nie straszyć, nie onieśmielać, ale tak naprawdę życie rzeczywiście potrafi być smutne.
    • Narrator.