Alexandre Dumas

Alexandre Dumas, ojciec

Alexandre Dumas (ojciec) (1802–1870) – francuski pisarz.

• Każde uogólnienie jest niebezpieczne, nawet to.

• Kobieta jest często natchnieniem do rzeczy wielkich, których spełnieniu przeszkadza.

• Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.
  • Les femmes sont étonnantes: ou elles ne pensent à rien, ou elles pensent à autre chose. (fr.)

• Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.
  • Rien ne réussit comme le succès. (fr.)
  • Źródło: Anioł Pitou, 1851

• Prawdziwa miłość czyni zawsze lepszym, kimkolwiek byłaby kobieta, którą się kocha.

• Tylko kobiety, których nie kochamy, są punktualne.

• W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
  • Il y a une femme dans toute les affaires; aussitôt qu'on me fait un rapport, je dis: Cherchez la femme. (fr.)
  • Opis: Zwykle cytowane jest tylko samo zakończenie, w brzmieniu francuskim.
  • Źródło: Mohikanie paryscy

• Wypoczynek, jak wszystko, kończy się zmęczeniem.

• Żonaty jest zawsze rozsądny, bo nigdy nie myśli o małżeństwie.

• Życie jest wspaniałe, należy tylko spoglądać na nie przez właściwe okulary.

Hrabia Monte Christo

• Bóg życzy sobie, abyśmy go rozumieli i zastanawiali się nad jego potęgą.
  • Źródło: tom III, rozdział 37

• Cierpienia natury moralnej są jak rany, które się zasklepiają, ale nie goją; zawsze bolesne, gotowe krwawić za lada dotknięciem, pozostają w sercu nie zabliźnione.
  • Źródło: tom III, rozdział 11

• Człowiek w pysze swojej wyobraża sobie, że jest nieszczęśliwszy od bliźniego, na którego również spadł cios.
  • Źródło: tom III, rozdział 38

• Ha, nie wierzysz w Boga, ale umierasz od ciosu jego ręki!... Nie wierzysz w Boga, a Bóg, aby ci przebaczyć, żąda od ciebie tylko modlitwy, jednego słowa, jednej łzy... Bóg przecież mógł tak pokierować sztyletem mordercy, żebyś padł na miejscu... Bóg dał ci ten kwadrans, żebyś się pokajał...
  • Źródło: tom III, rozdział 8

• Jestem pyszny wobec ludzi, bo to węże, gotowe ukąsić każdego, kto ich przerasta o głowę, lecz nie depcze. Zrzucam tę pychę jednak przed Bogiem, który wydobył mnie z nicości, aby uczynić tym kim jestem.
  • Źródło: tom II, rozdział 10

• Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu;
  • Źródło: tom II, rozdział 23

• Każdy nieszczęśnik, choć winien zacząć od modlitwy, pokłada nadzieję w Bogu dopiero wtedy, gdy straci wiarę w siebie i w ludzi.
  • Źródło: tom I

• Może to, co powiem, wyda wam się dziwaczne, panowie socjaliści, zwolennicy postępu i humanitaryzmu: nie troszczę się nigdy o bliźniego i nigdy nie staram się chronić społeczności, która nie daje mi żadnej ochrony, więcej: jeśli zajmuje się mną, to na ogół jedynie w tym celu, żeby mi zaszkodzić; bliźni więc i społeczeństwo winni mi są wdzięczność, jeśli nie szacując ich wcale, zachowuję wobec nich neutralność.
  • Źródło: tom II, rozdział 10

• Najbardziej zahartowani w niebezpieczeństwie doznają, choćby nawet byli o nim uświadomieni, owego skurczu serca i owego drżenia, które przenika im całe ciało. Dowód, jaka wielka różnica istnieje między tworem wyobraźni, a rzeczywistością, między projektem, a jego wykonaniem.
  • Źródło: tom III

• Na tym świecie nie istnieje ani szczęście, ani nieszczęście – porównujemy tylko stan obecny z tym, w jakim byliśmy. Tylko ten, kto doznał najokropniejszych niepowodzeń, zdoła odczuć najwyższe szczęście. Kto chciał umrzeć, [...], wie, jakim skarbem jest życie.
  • Źródło: tom III, rozdział 42

• Niektóre cnoty doprowadzone do przesady są zbrodnią.
  • Źródło: tom III, rozdział 15

• – Odznaczasz się pan, jak mi się zdaje, jedną z nader rzadkich cnót, nieomylnością; ale ten, kto potrafi przyznać się do swoich błędów, nie jest moim zdaniem uboższy.
  • Źródło: tom III

• O pracy, pracy! Tyś moją namiętnością i radością, dzięki tobie zdławię wszelką boleść.
  • Źródło: tom III, rozdział 30
  • Opis: Gerard de Villefort po stracie córki

• Póki Bóg nie raczy odsłonić przyszłości ludzkiej, cała ludzka mądrość będzie się mieścić w tych paru słowach: Czekać i nie tracić nadziei!
  • Źródło: tom III, rozdział 42

• Przeszłość jest niby krajobraz – zaciera się, w miarę jak się oddalamy.
  • Źródło: tom III

• Serca i najbardziej zepsute nie wierzą w zło, jeśli nie potrafią wytłumaczyć go jakimkolwiek interesem. Zło nieużyteczne i bezzasadne budzi wstręt, jako coś nienormalnego.
  • Źródło: tom III

• W ludziach szlachetnych współczucie dla wroga dotkniętego nieszczęściem bierze zawsze górę nad nienawiścią.
  • Źródło: tom III, rozdział 11

• Zmarli przyjaciele nie spoczywają w ziemi, ale żyją w naszych sercach; tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.
  • Źródło: tom III

Trzej muszkieterowie

• Ach, panowie, bierzmy rzeczy, jakimi są. Życie jest różańcem złożonym z drobnych utrapień, które filozof przesuwa z uśmiechem. Bądźcie filozofami jak ja, panowie, siadajcie do stołu i pijmy; nigdy przyszłość nie ukazuje się w piękniejszych kolorach niż wówczas, gdy patrzymy na nią przez szklankę chambertina.
  • Atos
  • Źródło: Część II, Rozdział XVIII: Sprawa rodzinna

• Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.
  • Tous pour un, un pour tous. (fr.)

• Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych.

• Miłość to najbardziej egoistyczna ze wszystkich namiętności.

• Prochem jestem i w proch się obrócę. Życie pełne jest upokorzęń i cierpień – ciągną z ponurą miną – wszystie nici wiodące do szczęścia rwą się w ręku człowieka, a najbardziej złote nici. O, mój drogi d'Artagnanie – rzekł Aramis z lekkim odcieniem goryczy w głosie – wierzaj mi, ukrywaj swoje rany. Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych; strzeż się, by ktokolwiek poznał twoje cierpienie, bo ciekawość ludzka pije nasze łzy jak much krew rannego jelenia.
  • Źródło: Część I, Rozdział XXVI: Uczona rozprawa Aramisa

• Sens życia można stracić w trzech słowach: erat, est, fuit (było, jest, minęło).

• Nie puszczaj nikomu nic płazem, prócz pana kardynała i króla. Jedynie odwaga, pojmij to dobrze, jedynie odwaga pozwala szlachcicowi utorować sobie drogę. Ten, kto uląkł się choćby na chwilę, być może właśnie w tej chwili traci okazję, którą ofiarował mu los.
  • Źródło: Część I, Rozdział I: Rady ojca D'Artagnana udzielane synowi przed wyruszeniem do Paryża