Stendhal: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Rinfanaiel (dyskusja | edycje) m formatowanie automatyczne |
m robot dodaje: fa:استاندال, uk:Стендаль |
||
Linia 73: | Linia 73: | ||
[[Kategoria:Francuscy pisarze]] |
[[Kategoria:Francuscy pisarze]] |
||
⚫ | |||
[[bg:Мари Анри Бейл]] |
[[bg:Мари Анри Бейл]] |
||
⚫ | |||
[[cs:Stendhal]] |
[[cs:Stendhal]] |
||
[[de:Stendhal]] |
[[de:Stendhal]] |
||
[[en:Stendhal]] |
[[en:Stendhal]] |
||
[[es:Stendhal]] |
[[es:Stendhal]] |
||
[[fa:استاندال]] |
|||
[[fr:Stendhal]] |
[[fr:Stendhal]] |
||
[[hr:Stendhal]] |
[[hr:Stendhal]] |
||
Linia 84: | Linia 85: | ||
[[he:סטנדל]] |
[[he:סטנדל]] |
||
[[ka:სტენდალი]] |
[[ka:სტენდალი]] |
||
⚫ | |||
[[lt:Stendalis]] |
[[lt:Stendalis]] |
||
[[hu:Stendhal]] |
[[hu:Stendhal]] |
||
Linia 93: | Linia 93: | ||
[[sl:Stendhal]] |
[[sl:Stendhal]] |
||
[[tr:Stendhal]] |
[[tr:Stendhal]] |
||
[[uk:Стендаль]] |
|||
⚫ |
Wersja z 13:40, 1 wrz 2008
Stendhal, właśc. Marie-Henri Beyle (1783–1842), francuski pisarz romantyk.
- Abyśmy mogli być szczęśliwymi, trzeba, aby naszemu szczęściu zawsze czegoś brakowało.
- Zobacz też: szczęście
- Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
- Boga może usprawiedliwić tylko to, że nie istnieje.
- Dla garstki szczęśliwych. (Inne tłumaczenie: Nielicznym szczęśliwcom)
- To a happy few (ang.)
- Źródło: Historia malarstwa we Włoszech, 1817.
Występuje również w zakończeniu powieści Czerwone i czarne, 1830 i Pustelni Parmeńskiej, 1839
- Gaduła, nim coś powie, mówi najpierw przez pięć minut.
- Grzeczność to tylko brak odruchów złego wychowania.
- Iluż mężczyzn nie umie inaczej poruszyć serca kobiety, jak tylko je raniąc.
- Im powszechniej się ktoś podoba, tym płycej się podoba.
- Jedynie wielka dusza waży się na styl prosty.
- Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.
- Zobacz też: kłamstwo
- Kobiety nadzwyczaj piękne już mniej zadziwiają drugiego dnia.
- Zobacz też: kobieta
- Kobiety w pewnym wieku, które miały kochanków, sądzą, że naprawią swą reputację, okazując surowość wobec błędów, które są im już niedostępne.
- Krystalizacją nazywam czynność myśli, która we wszystkim, co widzi, odkrywa nowe przymioty ukochanej osoby.
- Źródło: O miłości, 1,2,1822
tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
- Źródło: O miłości, 1,2,1822
- Miłość jest rozkosznym kwiatem, ale trzeba mieć odwagę zerwać go na krawędzi przepaści.
- Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.
- Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.
- Zobacz także: Żagań
- Niewinność to śmieszna cnota.
- Piękno jest tylko obietnicą szczęścia.
- Powieść jest to zwierciadło, które obnosi się po gościńcu.
- Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów
tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
W tym brzmieniu słowa te prawdopodobnie są autorstwa samego Stendhala, chociaż przypisał on je Césarowi Vichard Saint – Réalowi.
- Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów
- Prawdziwym polem dla cnót kobiecych to pokój chorego.
- Pruderia to rodzaj skąpstwa i to najgorszy ze wszystkich.
- Zobacz też: pruderia
- Rdza niszczy żelazo, a kłamstwo duszę.
- Szczęście to to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy, ale na jego szukanie warto poświęcić całe życie.
- Trudno uniknąć choroby swojego stulecia.
- Zobacz też: choroba
- Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.
- Zobacz też: miłość
- Tylko skazanie na śmierć wyróżnia człowieka od innych; to jedyna rzecz, której nie da się kupić.
- Zobacz też: śmierć
- Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.
- Za pięćdziesiąt lat będą w Europie sami prezydenci republik, ani jednego króla. A wraz z tymi czterema literami: K, R, Ó, L, zginą i księża, i szlachta. Widzę już tylko k a n d y d a t ó w robiących słodkie miny do plugawej większości.
- Źródło: Czerwone i czarne