Stanisław Staszic

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Stanisław Staszic, 1826

Stanisław Staszic (1755–1826) – polski duchowny katolicki, działacz oświeceniowy, uczony, filozof i pisarz polityczny.

Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego (1787)[edytuj]

(Wydawn. Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1952)

  • Gdy Polacy będą umieć siebie samych cenić w domu, będą ich cenić i za granicą.
  • Pierwszym obowiązkiem człowieka jest pracować.
    Tylko przez pracę staje się obywatelem użytecznym.

Przestrogi dla Polski (1790)[edytuj]

  • Tylko w złych rządach, tylko w tych krajach, gdzie próżniacy mają obronę i trzymają pierwszeństwo bezrządne, tylko tam żydzi obfitują, gnieżdżą się i mnożą.
  • Tylkoć też tyle mojego, co przepiję – oto hasło rolnika polskiego.
  • Z samych panów zguba Polaków.

Inne[edytuj]

  • Długie doświadczenie naucza, że tylko Polacy są zdolni do rządzenia Polakami.
  • Paść może i Naród wielki; zniszczeć nie może, tylko nikczemny!
    • Źródło: O ziemiorodztwie Karpatów i innych gór i równin Polski (1815), zakończenie Rozprawy I
  • Równość, wolność i własność są najpotrzebniejszym i najprostszym wnioskiem z praw człowieka.
    • Źródło: Bolesław Limanowski, Historja ruchu społecznego w drugiej połowie XVIII stulecia, Księgarnia Polska, 1888, s. 330.
  • Talent jest jak kawałek szlachetnego, ale surowego metalu: dopiero pilna praca go obrobi i wartość mu wielką nada.
  • Umiejętności dopotąd są jeszcze próżnym wynalazkiem, może czczym tylko rozumu wywodem, albo próżniactwa zabawą, dopokąd nie są zastosowane do użytku narodów. I uczeni potąd nie odpowiadają swemu powołaniu, swemu w towarzystwach ludzkich przeznaczeniu, dopokąd ich umiejętność nie nadaje fabrykom i rękodziełom oświecenia, ułatwienia kierunku postępu.
    • Opis: motto zamieszczone w Małej Auli Politechniki Warszawskiej.
    • Źródło: Pisma filozoficzne i społeczne, Warszawa 1954, PWN, s. 281

Cytaty przypisywane[edytuj]

  • Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie.

Zobacz też[edytuj]