Do utraty tchu

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Do utraty tchufrancuski film fabularny wyprodukowany w 1960 i wyreżyserowany przez Jeana-Luca Godarda, który był także współautorem (obok François Truffauta) jego scenariusza; główną rolę zagrał Jean-Paul Belmondo.

O Do utraty tchu[edytuj]

  • Była to historia fikcyjna, ale próbowałem zrealizować ją w stylu dokumentalnym.
    • Autor: Jean-Luc Godard
    • Źródło: Jan F. Lewandowski, Wielkie kino. 150 filmów, które musisz zobaczyć, wyd. Videograf II, Chorzów 2006, ISBN 8371833946, s. 95.
  • Debiut J.-L. Godarda, będący arcydziełem francuskiej Nowej Fali i zarazem najskrajniejszą manifestacją jej nowatorskiej estetyki. Autor, pragnąc – podobnie jak jego bohater – dowieść, że „wszystko jest dozwolone”, łamał tu wszelkie reguły warsztatu filmowego i tego typu strategię reżyserską wyniósł na piedestał stylu.
    • Autor: Tadeusz Lubelski, Do utraty tchu w: Słownik filmu pod red. Rafała Syski, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2005, ISBN 8373899812, s. 471.
  • Mam pomysł na film. Jakiś facet jedzie do Marsylii, by odnaleźć narzeczoną. Po drodze zabija policjanta… a potem zobaczymy.
    • Autor: Jean-Luc Godard
    • Źródło: Mariola Pawlak, Nonszalancki twardziel z pogniecioną gębą, nr 4 (18), kwiecień 2016, „Retro”, s. 50.
  • Przez następne dwadzieścia lat, kiedy tylko jakiś dzieciak wieszał na ścianie plakat filmowy, był na nim Jean Paul Belmondo. To imię oznacza witalność, charyzmę, siłę woli. To imię jest synonimem bycia cool.
    • Autor: Quentin Tarantino
    • Źródło: Mariola Pawlak, Nonszalancki twardziel z pogniecioną gębą, nr 4 (18), kwiecień 2016, „Retro”, s. 50.