Baltasar Gracián

Baltasar Gracián

Baltasar Gracián (1601–1658) – hiszpański jezuita i pisarz.

Wyrocznia podręczna (1647)

(wyd. Lublin 1949, tłum. S. Łoś)

• Nawet w chwilach szczerości nie należy całkowicie obnażać swej duszy.

• Środków ludzkich należy używać tak, jakby nie było boskich, a boskich tak, jakby nie było ludzkich.

• Umiej dobrze wybierać – wymaga to dobrego smaku i trafności sądu. Nie wystarcza po temu ani nauka, ani rozum.

• Za naszych czasów wszystko osiągnęło swój punkt szczytowy.

• Uncja zapobiegliwości jest równa funtowi kuracji.

• Namiętności to bramy ducha.

• Wielu dlatego nie traci głowy, że jej nie mają.
  • Muchos, por faltos de sentido, no le pierden. (hiszp.)

Inne

• Duże kęsy szczęścia wymagają zdrowego i dobrego żołądka.

• Wszyscy, którzy wyglądają na głupców, są nimi. Do tego dochodzi połowa tych, którzy na to nie wyglądają.
  • Son tontos todos los que lo parecen, y la mitad de los que no lo parecen. (hiszp.)
  • Źródło: Arte de ingenio

• Największym głupcem jest ten, kto sądzi, że poza nim wszyscy są głupcami.

• Przyjaźń pomnaża to, co w życiu dobre, a dzieli to, co złe. Jest jedynym lekarstwem na nieszczęście i wytchnieniem duszy.

• To, co łatwe, rób, jakby było trudne, to, co trudne, rób, jakby było łatwe.

• Trzeba mieć zawsze coś do pragnienia, by nie być nieszczęśliwym swym szczęściem.
  • Źródło: Władysław Tatarkiewicz, Pisma z etyki i teorii szczęścia, wyb. Paweł Smoczyński, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1992, s. 136.

• Zdolny manifestuje ducha w zdecydowanym działaniu. Nie jest ani zimny, ani gorący.
  • Źródło: „Przekrój”, wyd. 40–52, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 28.