Antoni Lange: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 79: | Linia 79: | ||
* Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie. |
* Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie. |
||
** Zobacz też: [[życie]], [[śmierć]], [[pamięć]] |
** Zobacz też: [[życie]], [[śmierć]], [[pamięć]] |
||
==Tom ''W czwartym wymiarze''== |
|||
* Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie. |
|||
** Zobacz też: [[natura]], [[zło]], [[człowiek]], [[rewolucja]] |
|||
* Śmiało rzec można, że w rewolucji [bożek] Pan się odrodził. |
|||
** Zobacz też: [[natura]], [[rewolucja]] |
|||
* Ciągle marzyło mi się, aby rozwinąć żywot mój w edycji poprawnej, doskonalszej niż poprzednia. |
|||
** Zobacz też: [[życie]] |
|||
==Esej== |
==Esej== |
Wersja z 22:56, 8 lis 2007
Antoni Lange (1861 lub 1863–1929), poeta, dramatopisarz i powieściopisarz polski okresu Młodej Polski.
Poezja
- A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
- Zobacz też: religia
- Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa
Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.- Zobacz też: religia
- Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził.
- Zobacz też: wiek XIX
- Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.
- Zobacz też: życie
- Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany!
- Zobacz też: życie
- Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy?
- Zobacz też: poeta
- Dusze ludzkie – samotnice wieczne, samotnice – jak planety błędne.
- Zobacz też: życie
- Ileż myśli, uczuć, zórz
Zgasił we mnie wicher burz!- Zobacz też: życie
- Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka
Szukać cię w każdej postaci niewieściej.- Zobacz też: miłość
- Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem...
- Zobacz też: świat
- Lecz, żem życie zbyt kochał, aby życia pragnąć.
- Zobacz też: życie
- Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,
Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,
I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –
Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!- Zobacz też: poeta
- Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.
- Zobacz też: życie
- Śmierć jest podróżą nad wszystkie podróże.
- Zobacz też: śmierć
- W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,
W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:
I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony
Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.- Zobacz też: człowiek
- Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;
Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.- Zobacz też: miłość
powieść Miranda
- Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia.
- Jedną z form pamięci jest prawda, złudzenie jedną z form niepamięci.
- Jestem wrogiem rzeczywistości i cokolwiek w niej widzę, chciałbym w innych, lepszych formach zobaczyć.
- Mogą na innych gdzieś planetach przebywać istoty tyle od nas doskonalsze, że w stosunku do nas są jak bogowie. Takimi istotami zdali mi się ci ludzie, którzy mnie otaczali.
- Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony.
- Zobacz też: nauka
- Nauka współczesna dotarła do najdalszego pierwiastka, który nazwała protonem.
- Nie ma na świecie rzeczy niebezpieczniejszej niż realizacja jakiejś idei.
- Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią.
- W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego.
- W przyrodzie nie ma rzeczy nadprzyrodzonych.
- Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej.
- Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie.
Tom W czwartym wymiarze
- Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie.
- Ciągle marzyło mi się, aby rozwinąć żywot mój w edycji poprawnej, doskonalszej niż poprzednia.
- Zobacz też: życie
Esej
- Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją, liryką i dramatem (…) w którym by się zlały sacra profanis, które by było naraz religią i kosmogonią, filozofią i psychologią, (…) mistyką i poezją, analizą i syntezą, które by było nie tylko kopią natury, ale i naturą samą, które by tak się z nią zlało, żeby znikły granice sztuki i natury
- Zobacz też: sztuka, Młoda Polska
- Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię
- Zobacz też: nauka
- Racja mych dziejów pozostaje przede mną ukryta
- Zobacz też: historia
- Wyobraźnia to siła plastyczna ducha ludzkiego, połączenie rozumu z uczuciem
- Zobacz też: wyobraźnia