Antoni Lange: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m formatowanie automatyczne, sortowanie |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Antoni Lange 1.jpg|thumb|Antoni Lange]] |
[[Grafika:Antoni Lange 1.jpg|thumb|Antoni Lange]] |
||
'''[[w:Antoni Lange|Antoni Lange]]''' (1861 lub 1863–1929), poeta, dramatopisarz i powieściopisarz polski okresu Młodej Polski. |
'''[[w:Antoni Lange|Antoni Lange]]''' (1861 lub 1863–1929), poeta, dramatopisarz i powieściopisarz polski okresu Młodej Polski. |
||
==Poezja== |
==Poezja== |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy. |
* A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy. |
||
** Zobacz też: [[religia]] |
** Zobacz też: [[religia]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa<br />Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa. |
* Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa<br />Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa. |
||
| Linia 20: | Linia 13: | ||
* Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy. |
* Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
** Zobacz też: [[życie]] |
** Zobacz też: [[życie]] |
||
| Linia 30: | Linia 26: | ||
* Ileż myśli, uczuć, zórz<br />Zgasił we mnie wicher burz! |
* Ileż myśli, uczuć, zórz<br />Zgasił we mnie wicher burz! |
||
** Zobacz też: [[życie]] |
** Zobacz też: [[życie]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu. |
* Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu. |
||
| Linia 52: | Linia 51: | ||
** Zobacz też: [[człowiek]] |
** Zobacz też: [[człowiek]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
** Zobacz też: [[miłość]] |
** Zobacz też: [[miłość]] |
||
==Esej== |
==Esej== |
||
* Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją i dramatem, które by było naraz religią i kosmogonią (...), filozofią i poezją, analizą i syntezą. |
* Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją i dramatem, które by było naraz religią i kosmogonią (...), filozofią i poezją, analizą i syntezą. |
||
** Zobacz też: [[sztuka]], [[Młoda Polska]] |
** Zobacz też: [[sztuka]], [[Młoda Polska]] |
||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Polscy pisarze|Lange, Antoni]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze|Lange, Antoni]] |
||
[[Kategoria:Polscy poeci|Lange, Antoni]] |
[[Kategoria:Polscy poeci|Lange, Antoni]] |
||
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy|Lange, Antoni]] |
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy|Lange, Antoni]] |
||
| ⚫ | |||
Wersja z 18:47, 28 wrz 2007
Antoni Lange (1861 lub 1863–1929), poeta, dramatopisarz i powieściopisarz polski okresu Młodej Polski.
Poezja
- A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
- Zobacz też: religia
- Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa
Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.- Zobacz też: religia
- Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził.
- Zobacz też: wiek XIX
- Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.
- Zobacz też: życie
- Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany!
- Zobacz też: życie
- Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy?
- Zobacz też: poeta
- Dusze ludzkie – samotnice wieczne, samotnice – jak planety błędne.
- Zobacz też: życie
- Ileż myśli, uczuć, zórz
Zgasił we mnie wicher burz!- Zobacz też: życie
- Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka
Szukać cię w każdej postaci niewieściej.- Zobacz też: miłość
- Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem...
- Zobacz też: świat
- Lecz, żem życie zbyt kochał, aby życia pragnąc.
- Zobacz też: życie
- Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,
Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,
I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –
Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!- Zobacz też: poeta
- Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.
- Zobacz też: życie
- Śmierć jest podróżą nad wszystkie podróże.
- Zobacz też: śmierć
- W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,
W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:
I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony
Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.- Zobacz też: człowiek
- Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;
Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.- Zobacz też: miłość
Esej
- Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją i dramatem, które by było naraz religią i kosmogonią (...), filozofią i poezją, analizą i syntezą.
- Zobacz też: sztuka, Młoda Polska