Antoni Lange: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 49: Linia 49:
** Zobacz też: [[miłość]]
** Zobacz też: [[miłość]]


[[en:Antoni Lange]]


[[Kategoria:Polscy pisarze|Lange, Antoni]]
[[Kategoria:Polscy pisarze|Lange, Antoni]]

Wersja z 22:36, 29 sie 2007

Antoni Lange

Antoni Lange (1861 lub 1863–1929), poeta, dramatopisarz i powieściopisarz polski okresu Młodej Polski.

  • A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
  • Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany!
  • Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa
    Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.
  • Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził.
  • Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.
  • Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy?
  • Dusze ludzkie – samotnice wieczne, samotnice – jak planety błędne.
  • Ileż myśli, uczuć, zórz
    Zgasił we mnie wicher burz!
  • Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu.
  • Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem...
  • Lecz, żem życie zbyt kochał, aby życia pragnąc.
  • Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,
    Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,
    I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –
    Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!
  • Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.
  • Śmierć jest podróżą nad wszystkie podróże.
  • W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,
    W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:
    I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony
    Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.
  • Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka
    Szukać cię w każdej postaci niewieściej.