Erich Maria Remarque: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Rad-slaw (dyskusja | edycje)
+2
Rad-slaw (dyskusja | edycje)
Na Zachodzie bez zmian razem
Linia 1: Linia 1:
[[Kategoria:Autorzy|Remarque, Erich Maria]]
[[Kategoria:Autorzy|Remarque, Erich Maria]]
'''[[w:pl:Erich Maria Remarque|Erich Maria Remarque]]''' (1898-1970), niemiecki pisarz.
'''[[w:pl:Erich Maria Remarque|Erich Maria Remarque]]''' (1898-1970), niemiecki pisarz.

* Albert wypowiada to: <br/> - Wojna zepsuła nas do wszystkiego.<br/> Ma słuszność. My nie jesteśmy już młodzieżą. Nie pragniemy już zdobyć świata szturmem. Jesteśmy uciekinierami. Uciekamy sami przed sobą. Przed naszym życiem. Mieliśmy osiemnaście lat i rozpoczęliśmy miłować świat i istnienie; musieliśmy strzelać do tego. Pierwszy granat, który padł, trafił w nasze serce. Jesteśmy odcięci od tego, co czynne, od dążenia, od postępu. Nie wierzymy już w to wszystko; wierzymy w wojnę.
** Źródło: ''[[Na Zachodzie bez zmian]]''
** Zobacz też: [[I wojna światowa]]


* Deszcz- najstarsza kołysanka świata.
* Deszcz- najstarsza kołysanka świata.

* Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy ludzkie.
** Źródło: ''[[Na Zachodzie bez zmian]]''
** Zobacz też: [[Oko]]

* Kto potrafi tu coś zrozumieć, gdy widzi tych cichych ludzi o dziecięcych twarzach, o brodach apostołów! Każdy podoficer jest większym wrogiem rekrutowi, każdy nauczyciel uczniowi, niż my im, a oni nam. A przecież wypuścić ich na wolność - będziemy sie znowu nawzajem tępili.
** Źródło: ''[[Na Zachodzie bez zmian]]''
** Zobacz też: [[I wojna światowa]]


* Miłość nie zna wartościowania.
* Miłość nie zna wartościowania.

* [[Na Zachodzie bez zmian.]]


* Urodzić się głupcem to nie wstyd. Wstyd tylko głupcem umierać.
* Urodzić się głupcem to nie wstyd. Wstyd tylko głupcem umierać.
Linia 25: Linia 11:


* Życie to zbyt wieka rzecz, aby mogło się skończyć, zanim wydamy ostatnie tchnienie.
* Życie to zbyt wieka rzecz, aby mogło się skończyć, zanim wydamy ostatnie tchnienie.

== ''[[Na Zachodzie bez zmian]]'' ==
* Albert wypowiada to: <br/> - Wojna zepsuła nas do wszystkiego.<br/> Ma słuszność. My nie jesteśmy już młodzieżą. Nie pragniemy już zdobyć świata szturmem. Jesteśmy uciekinierami. Uciekamy sami przed sobą. Przed naszym życiem. Mieliśmy osiemnaście lat i rozpoczęliśmy miłować świat i istnienie; musieliśmy strzelać do tego. Pierwszy granat, który padł, trafił w nasze serce. Jesteśmy odcięci od tego, co czynne, od dążenia, od postępu. Nie wierzymy już w to wszystko; wierzymy w wojnę.

* Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy ludzkie.
** Zobacz też: [[Oko]]

* Kto potrafi tu coś zrozumieć, gdy widzi tych cichych ludzi o dziecięcych twarzach, o brodach apostołów! Każdy podoficer jest większym wrogiem rekrutowi, każdy nauczyciel uczniowi, niż my im, a oni nam. A przecież wypuścić ich na wolność - będziemy sie znowu nawzajem tępili.

* Zobacz też: [[I wojna światowa]]

* Zobacz też: [[wojna]]

Wersja z 23:08, 28 lut 2005

Erich Maria Remarque (1898-1970), niemiecki pisarz.

  • Deszcz- najstarsza kołysanka świata.
  • Miłość nie zna wartościowania.
  • Urodzić się głupcem to nie wstyd. Wstyd tylko głupcem umierać.
  • Życie jest jak piłka. Gdzie by nie istniało, zawsze zachowuje równowagę.
  • Życie to zbyt wieka rzecz, aby mogło się skończyć, zanim wydamy ostatnie tchnienie.

Na Zachodzie bez zmian

  • Albert wypowiada to:
    - Wojna zepsuła nas do wszystkiego.
    Ma słuszność. My nie jesteśmy już młodzieżą. Nie pragniemy już zdobyć świata szturmem. Jesteśmy uciekinierami. Uciekamy sami przed sobą. Przed naszym życiem. Mieliśmy osiemnaście lat i rozpoczęliśmy miłować świat i istnienie; musieliśmy strzelać do tego. Pierwszy granat, który padł, trafił w nasze serce. Jesteśmy odcięci od tego, co czynne, od dążenia, od postępu. Nie wierzymy już w to wszystko; wierzymy w wojnę.
  • Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy ludzkie.
    • Zobacz też: Oko
  • Kto potrafi tu coś zrozumieć, gdy widzi tych cichych ludzi o dziecięcych twarzach, o brodach apostołów! Każdy podoficer jest większym wrogiem rekrutowi, każdy nauczyciel uczniowi, niż my im, a oni nam. A przecież wypuścić ich na wolność - będziemy sie znowu nawzajem tępili.