William James: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m Dodany cytat
+ O Williamie Jamesie
Linia 66: Linia 66:
*Gdyby wszystko, co jest zimne, było wilgotne, i wszystko, co jest wilgotne, było zimne, gdyby wszystko co jest twarde, i wyłącznie to, kuło nam skórę, czy odróżnialibyśmy zimno od wilgoci i twardość od ostrości?
*Gdyby wszystko, co jest zimne, było wilgotne, i wszystko, co jest wilgotne, było zimne, gdyby wszystko co jest twarde, i wyłącznie to, kuło nam skórę, czy odróżnialibyśmy zimno od wilgoci i twardość od ostrości?
**Źródło: cytowane w "Alienista" Caleb Carr tłum. Zuzanna Naczyńska
**Źródło: cytowane w "Alienista" Caleb Carr tłum. Zuzanna Naczyńska

== O Williamie Jamesie ==
* William James uznawany za prekursora wszystkich szkół psychologicznych w USA, najpierw rzecznik psychologii eksperymentalnej, uczestnik badań w lipskim laboratorium – odegrał wobec idei psychologii fizjologicznej w USA (rozpowszechnianej tam konsekwentnie przez E. Titchenera, ucznia Wundta) taką rolę, jak Brentano w Europie.
** Autor: [[Teresa Rzepa]], ''Psychologia Władysława Witwickiego'', Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 1991, s. 56-57.
** Zobacz też: [[Franz Brentano]]


{{DEFAULTSORT:James, William}}
{{DEFAULTSORT:James, William}}

Wersja z 14:42, 25 sie 2020

William James

William James (1842–1910) – amerykański filozof i psycholog.

Doświadczenia religijne

  • O św. Ludwiku Gonzadze: gdy intelekt nie jest większy niż łepek szpilki i żywi w sobie stosownie drobne pojęcie Boga, rezultatem tego, pomimo całego włożonego w to bohaterstwa, może być jedynie coś całkiem odrażającego.
  • Owoce religii psują się przez krańcowość.
  • (…) świadoma jaźń jest dalszym ciągiem bez miary obszerniejszej nieświadomej, ujawniającej się w zbawczych doświadczeniach religijnych… których treść… nie jest złudzeniem, lecz prawdą obiektywną.
  • Św. Teresa (z Avili) mogłaby posiadać układ nerwowy najspokojniejszej krowy i nie uratowałaby przez to swojej teologii, jeśli przyłożenie do tej teologii innych sprawdzianów wypadłoby dla niej niepomyślnie.
  • (…) „wątroba” w równym stopniu wpływa na orzeczenia najbardziej zatwardziałego ateisty, jak na zaniepokojonego o swoją duszę metodystę.
  • Zamiast chleba otrzymaliśmy kamień, a zamiast ryby węża. Gdy ten konglomerat abstrakcyjnych pojęć stawał się namiastką wiedzy o bogu, szkoły teologiczne mogły rozkwitać, lecz żywa religia znikała ze świata. Religia rozwija się nie dzięki abstrakcyjnym definicjom i systemom logicznie powiązanych właściwości, nie dzięki szkołom teologicznym i ich profesorom. Wszystko to jest wtórną naroślą na konkretnym doświadczeniu religijnym, na uczuciu i dążeniu do odnowy, pojawiającym się w życiu poszczególnych ludzi.

Psychologia. Kurs skrócony

  • O czymkolwiek myślę, zawsze jednocześnie, mniej lub bardziej uświadamiam sobie samego siebie, istnienie własnej osoby. Zarazem to ja je sobie uświadamiam, tak że w całym moim „ja”, niejako podwójnym, częściowo poznawanym, a częściowo poznającym, będącym po części przedmiotem, a po części podmiotem, wyodrębnić należy dwa aspekty, z których jeden możemy w skrócie nazwać „ja” przedmiotowym (ang. me), a drugie – „ja” podmiotowym (ang. I).
  • Tym, co myśli, są same myśli.

Inne

  • Gdziekolwiek się znajdujesz, twój świat tworzą twoi przyjaciele.
    • Wherever you are it is your own friends who make your world. (ang.)
    • Zobacz też: przyjaźń
  • Jedynie dążenie do odkupionej duchowej natury, do bezgrzeszności, czy to na tym świecie, czy po śmierci, można uznać za czyste i nieskazitelne duchowe poszukiwanie samego siebie.
  • Miarą prawdy jest dolar.
  • Najsilniejszą potrzebą ludzkiej natury jest pożądanie uznania.
  • Największe odkrycie moich czasów to prawda, że człowiek może zmienić siebie, zmieniając swój stosunek do świata.
  • Nasza idea pary nie jest parą idei.
  • Nie ma złej pogody. Jest tylko nieodpowiednia odzież.
  • Nie wolno kłamać w ogóle, wolno jednak kłamać ile dusza zapragnie, gdy odpowiada się na pytania o stosunki z damą (…)
  • Pani, nie mogę się zgodzić, by Pani ignorancja, jakkolwiek zupełna, brała górę nad moją jakże skromną wiedzą
    • Opis: replika na uwagi pewnej słuchaczki podczas odczytu
  • Pewien mój znajomy, który jest prostym stolarzem, powiedział mi: Między poszczególnymi ludźmi są naprawdę małe różnice, jednak te małe różnice są bardzo ważne. W tym rozróżnieniu tkwi istota rzeczy. Znaczenie indywidualności.
  • Posiej czyn, a zbierzesz przyzwyczajenie; posiej przyzwyczajenie, a zbierzesz charakter; posiej charakter, a zbierzesz swój los.
  • Również ludzie o nastawieniu empirycznym, kiedy formułują hipotezy kierujące ich życiem, często popadają w dogmatyzm jak nieomylni papieże.
    • Źródło: Wola wiary (1896), tłum. Adam Grobler
  • Różnica między człowiekiem dobrym a złym polega na motywie działania.
  • Tak naprawdę, geniusz oznacza mniej więcej zdolność do postrzegania w niewyuczony sposób.
  • Wciąż jednak bardzo mało mówi się o powodach, dla których modlimy się, a które są takie po prostu takie, że nie potrafimy się nie modlić.
  • Wielu ludziom wydaje się, że myślą, podczas gdy zmieniają się tylko przesądy.
  • (…) władzę, jaką alkohol rozciągnął nad ludzkością, niezaprzeczenie zawdzięcza on swej sile rozbudzania mistycznych właściwości natury ludzkiej, zazwyczaj dławionych przez suche fakty i suchy krytycyzm chwil trzeźwości.
  • Zaakceptujcie fakty. Zróbcie to, ponieważ akceptacja tego, co się wydarzyło, jest pierwszym krokiem do sprostania ich konsekwencjom.
  • Gdyby wszystko, co jest zimne, było wilgotne, i wszystko, co jest wilgotne, było zimne, gdyby wszystko co jest twarde, i wyłącznie to, kuło nam skórę, czy odróżnialibyśmy zimno od wilgoci i twardość od ostrości?
    • Źródło: cytowane w "Alienista" Caleb Carr tłum. Zuzanna Naczyńska

O Williamie Jamesie

  • William James uznawany za prekursora wszystkich szkół psychologicznych w USA, najpierw rzecznik psychologii eksperymentalnej, uczestnik badań w lipskim laboratorium – odegrał wobec idei psychologii fizjologicznej w USA (rozpowszechnianej tam konsekwentnie przez E. Titchenera, ucznia Wundta) taką rolę, jak Brentano w Europie.
    • Autor: Teresa Rzepa, Psychologia Władysława Witwickiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 1991, s. 56-57.
    • Zobacz też: Franz Brentano