Guru: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
+ 1
+ 1, drobne redakcyjne
Linia 5: Linia 5:


* Guru uogólniają swoje indywidualne doświadczenie. Niektórzy z nich żywią przekonanie, że cała ludzkość winna przyjąć ich wizję, inni z kolei utrzymują, że w momencie nadejścia końca świata tylko ich wyznawcy zostaną zbawieni, podczas gdy większość ludzkości czeka nieuchronne potępienie. To wyjątkowo aroganckie założenie jest ściśle powiązane z określonymi cechami osobowości charakteryzującymi rozmaitych guru.
* Guru uogólniają swoje indywidualne doświadczenie. Niektórzy z nich żywią przekonanie, że cała ludzkość winna przyjąć ich wizję, inni z kolei utrzymują, że w momencie nadejścia końca świata tylko ich wyznawcy zostaną zbawieni, podczas gdy większość ludzkości czeka nieuchronne potępienie. To wyjątkowo aroganckie założenie jest ściśle powiązane z określonymi cechami osobowości charakteryzującymi rozmaitych guru.
** Autor: [[Anthony Storr]], ''Kolosy na glinianych nogach. Studium guru'', 1996 (wyd. polskie 2009).
** Autor: [[Anthony Storr]], ''Kolosy na glinianych nogach. Studium guru'', Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 11.


* Jeśli ktoś odczuwa potrzebę posiadania przewodnika, niech poszuka kogoś, kto umie słuchać i nie prawi kazań, kogoś, kto zachęci do podjęcia wędrówki do wewnątrz i odnalezienia własnych, unikalnych przekonań i poglądów, a nie będzie zmuszał do bezrefleksyjnej akceptacji pewnych dogmatów guru. Jeśli ktoś marzy o radości, której dostarcza współpraca z innymi ludźmi działającymi na rzecz wspólnego celu, powinien przyłączyć się do organizacji pomagających uchodźcom, biednym, chorym i skrzywdzonym przez los. Takim organizacjom nie przewodzą guru, a ich członkowie nie muszą mieć żadnych powiązań o charakterze religijnym. Potrzeba niesienia pomocy bliźnim nie jest ograniczona do osób wierzących.
* Jeśli ktoś odczuwa potrzebę posiadania przewodnika, niech poszuka kogoś, kto umie słuchać i nie prawi kazań, kogoś, kto zachęci do podjęcia wędrówki do wewnątrz i odnalezienia własnych, unikalnych przekonań i poglądów, a nie będzie zmuszał do bezrefleksyjnej akceptacji pewnych dogmatów guru. Jeśli ktoś marzy o radości, której dostarcza współpraca z innymi ludźmi działającymi na rzecz wspólnego celu, powinien przyłączyć się do organizacji pomagających uchodźcom, biednym, chorym i skrzywdzonym przez los. Takim organizacjom nie przewodzą guru, a ich członkowie nie muszą mieć żadnych powiązań o charakterze religijnym. Potrzeba niesienia pomocy bliźnim nie jest ograniczona do osób wierzących.
** Autor: Anthony Storr, ''Kolosy na glinianych nogach. Studium guru'', 1996 (wyd. polskie 2009).
** Autor: [[Anthony Storr]], ''Kolosy na glinianych nogach. Studium guru'', Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 312.
**Zobacz też: [[biedak]], [[bliźni]], [[uchodźca]]
**Zobacz też: [[biedak]], [[bliźni]], [[uchodźca]]

* Należy rozważyć możliwość, że wyrażane przez guru przekonanie o słuszności własnych słów nie jest tak niewzruszone, jak się wydaje. Pewność siebie guru musi być systematycznie wzmacniana przez odpowiednią reakcję uczniów. Jak zobaczymy, niektórzy guru uniknęli stygmatyzacji, uznania za obłąkanych, a nawet umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym dzięki temu, że zgromadzili wokół siebie grupę uczniów uważających ich za proroków, a nie oszustów.
** Autor: [[Anthony Storr]], ''Kolosy na glinianych nogach. Studium guru'', Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 15.
** Uwaga: w oryginale ostatnie słowo powyższego cytatu – „deluded” – zwiedzionych, oszukanych (Anthony Storr, ''Feet of Clay; Saints, Sinners, and Madmen: A Study of Gurus'', Free Press Paperbacks, Nowy Jork 1997, ISBN 0684834952, s. XV.)


[[Kategoria:Buddyzm]]
[[Kategoria:Buddyzm]]

Wersja z 10:50, 1 sie 2020

Guruprzywódca wspólnoty, przewodnik duchowy w religiach dharmicznych; w znaczeniu potocznym charyzmatyczny lider sekty lub wysoki autorytet w pewnym środowisku, dziedzinie (mistrz, nauczyciel).

  • Co wieczór, gdy guru zasiadał do odprawiania nabożeństwa, łaził tamtędy kot należący do aśramu, rozpraszając wiernych. Dlatego guru polecił, by kota związywać podczas nabożeństwa. Długo po śmierci guru nadal związywano kota w czasie wieczornego nabożeństwa, a gdy kot w końcu umarł, sprowadzono do aśramu innego kota, aby móc go związywać w czasie wieczornego nabożeństwa. Wieki później uczniowie guru pisali wielce uczone traktaty o istotnej roli kota w należytym odprawianiu nabożeństwa.
  • Guru uogólniają swoje indywidualne doświadczenie. Niektórzy z nich żywią przekonanie, że cała ludzkość winna przyjąć ich wizję, inni z kolei utrzymują, że w momencie nadejścia końca świata tylko ich wyznawcy zostaną zbawieni, podczas gdy większość ludzkości czeka nieuchronne potępienie. To wyjątkowo aroganckie założenie jest ściśle powiązane z określonymi cechami osobowości charakteryzującymi rozmaitych guru.
  • Jeśli ktoś odczuwa potrzebę posiadania przewodnika, niech poszuka kogoś, kto umie słuchać i nie prawi kazań, kogoś, kto zachęci do podjęcia wędrówki do wewnątrz i odnalezienia własnych, unikalnych przekonań i poglądów, a nie będzie zmuszał do bezrefleksyjnej akceptacji pewnych dogmatów guru. Jeśli ktoś marzy o radości, której dostarcza współpraca z innymi ludźmi działającymi na rzecz wspólnego celu, powinien przyłączyć się do organizacji pomagających uchodźcom, biednym, chorym i skrzywdzonym przez los. Takim organizacjom nie przewodzą guru, a ich członkowie nie muszą mieć żadnych powiązań o charakterze religijnym. Potrzeba niesienia pomocy bliźnim nie jest ograniczona do osób wierzących.
  • Należy rozważyć możliwość, że wyrażane przez guru przekonanie o słuszności własnych słów nie jest tak niewzruszone, jak się wydaje. Pewność siebie guru musi być systematycznie wzmacniana przez odpowiednią reakcję uczniów. Jak zobaczymy, niektórzy guru uniknęli stygmatyzacji, uznania za obłąkanych, a nawet umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym dzięki temu, że zgromadzili wokół siebie grupę uczniów uważających ich za proroków, a nie oszustów.
    • Autor: Anthony Storr, Kolosy na glinianych nogach. Studium guru, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 15.
    • Uwaga: w oryginale ostatnie słowo powyższego cytatu – „deluded” – zwiedzionych, oszukanych (Anthony Storr, Feet of Clay; Saints, Sinners, and Madmen: A Study of Gurus, Free Press Paperbacks, Nowy Jork 1997, ISBN 0684834952, s. XV.)