Stefan Baley: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Utworzono nową stronę "'''Stefan Baley''' (1885–1952) – polski psycholog, lekarz, pedagog. * Dziecko rosnąc, znajduje się od razu wobec pewnego gotowego systemu, zło..."
 
m drobne techniczne
Linia 1: Linia 1:
'''[[w:Stefan Baley|Stefan Baley]]''' (1885–1952) – polski psycholog, lekarz, pedagog.
'''[[w:Stefan Baley|Stefan Baley]]''' (1885–1952) – polski psycholog, lekarz, pedagog.


* Dziecko rosnąc, znajduje się od razu wobec pewnego gotowego systemu, złożonego z instytucji, praktyk i wierzeń religijnych, które występują wobec niego z bezwzględnym autorytetem. Wszystko tu już jest "gotowe", raz na zawsze ustalone, ujęte w trwałe formułki. Obcowanie z bóstwem odbywa się w przewidzianych z góry konwencjonalnych formach (modlitwa z ustalonym tekstem, nabożeństwa, komunia itp.). Rozwój religijny dziecka polegać więc musi początkowo z konieczności na biernym przeważnie przyswajaniu sobie tych form.
* Dziecko rosnąc, znajduje się od razu wobec pewnego gotowego systemu, złożonego z instytucji, praktyk i wierzeń religijnych, które występują wobec niego z bezwzględnym autorytetem. Wszystko tu już jest „gotowe”, raz na zawsze ustalone, ujęte w trwałe formułki. Obcowanie z bóstwem odbywa się w przewidzianych z góry konwencjonalnych formach (modlitwa z ustalonym tekstem, nabożeństwa, komunia itp.). Rozwój religijny dziecka polegać więc musi początkowo z konieczności na biernym przeważnie przyswajaniu sobie tych form.
** Źródło: ''Psychologia wieku dojrzewania'', Książnica Atlas, Lwów – Warszawa 1931, s. 210.
** Źródło: ''Psychologia wieku dojrzewania'', Książnica Atlas, Lwów – Warszawa 1931, s. 210.



Wersja z 11:32, 18 lip 2020

Stefan Baley (1885–1952) – polski psycholog, lekarz, pedagog.

  • Dziecko rosnąc, znajduje się od razu wobec pewnego gotowego systemu, złożonego z instytucji, praktyk i wierzeń religijnych, które występują wobec niego z bezwzględnym autorytetem. Wszystko tu już jest „gotowe”, raz na zawsze ustalone, ujęte w trwałe formułki. Obcowanie z bóstwem odbywa się w przewidzianych z góry konwencjonalnych formach (modlitwa z ustalonym tekstem, nabożeństwa, komunia itp.). Rozwój religijny dziecka polegać więc musi początkowo z konieczności na biernym przeważnie przyswajaniu sobie tych form.
    • Źródło: Psychologia wieku dojrzewania, Książnica Atlas, Lwów – Warszawa 1931, s. 210.
  • W pewnym momencie niektórzy socjologowie i badacze kultury wysunęli tezę, że psychologia nie potrafi wytłumaczyć zjawisk religijnych, że kompetentna w tym zakresie jest tylko socjologia. Tezę opierali oni na dowodzie, że genetyczne życie religijne jest produktem społecznego kontraktu. A przecież tyle istnieje książek poświęconych religii, napisanych właśnie przez psychologów. Czy należy wobec tego uznać za nieważne wszelkie wyniki ich badań i polecić psychologom, aby wstrzymali się od rozważań nad tymi sprawami, o ile nie chcą uznać, że w tym wypadku przekraczają swoje kompetencje i stają się socjologami? Psycholog zauważy jednak nie bez słuszności, iż, nie przesądzając sprawy pochodzenia religii, psychologiczna analiza np. osobowości twórców różnych systemów religijnych przyczynić się może do zrozumienia istoty religii w ogóle.
    • Źródło: Wprowadzenie do psychologii społecznej, PWN, Warszawa 1959, s. 16.
    • Zobacz też: psychologia, psycholog