Paweł Królikowski

Paweł Królikowski

Paweł Królikowski (1961–2020) – polski aktor i prezenter telewizyjny (Truskawkowe studio). Brat Rafała; mąż Małgorzaty Ostrowskiej-Królikowskiej, ojciec Antoniego.

• Aktor w Polsce jest nikim. Na okrągło spotykamy się z dyletantami, amatorami i hochsztaplerami. W szkołach teatralnych uczy się nas, że reżyser jest dowódcą, przywódcą stada. Tymczasem „dowódca” z reguły nie ma pojęcia, co począć na próbach, nie wie, jak pracować z aktorem. Efekt jest taki, że 90 procent rzeczy, nad którymi pracujemy, nie trzyma się kupy. Reżyserów-artystów, dla których spotkanie z drugim człowiekiem, z aktorem, jest naprawdę ważne, mógłbym policzyć na palcach jednej ręki.
  • Źródło: wywiad, 2010

• Bardzo mi się podobała wypowiedź Agnieszki Dygant, która kiedyś powiedziała, że aktor w serialu traci tajemnicę. Bo postaci, które tworzy, dopóty są interesujące, dopóki ich dobrze nie poznamy. A on sam też nie powinien pokazywać się zbyt często, by nie spowszednieć. A ze mną w tej chwili jest tak, że co włączyć telewizor – to jestem.
  • Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 listopada 2007
  • Zobacz też: Agnieszka Dygant

• (…) dzieci generalnie rodzi żona.
  • Opis: o podziale obowiązków domowych.
  • Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Rodzinne życie z pasją, „Magazyn Familia”, 20 sierpnia 2009

• (…) fanem teatru to ja nie jestem. Nie wytrzymuję w nim ani jako widz, ani jako aktor. (…) W teatrze pracuje się tygodniami nad rolą – czego nie cierpię. Nie lubię ani oglądać efektów tego procesu, ani mu się poddawać. Już kiedy zdawałem do szkoły teatralnej, wiedziałem, że nie chcę być tylko aktorem. Najważniejszy był dla mnie wtedy odpowiedni artystyczny klimat i myślałem, że znajdę go pewnie w Krakowie, albo może we Wrocławiu. Raczej nie w Warszawie, a na pewno nie w Łodzi.
  • Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 listopada 2007

• Telewizyjni decydenci dostali obłędu na punkcie pieniędzy i oglądalności.
  • Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 listopada 2007

• W moim domu rodzinnym nie było aż tak bardzo tłoczno, byłem rozpuszczonym dzieciakiem przez pierwsze sześć lat, szczęśliwym jedynakiem, gwiazdą w domu, dopóki się nie urodził mój utalentowany, popularny, młodszy brat.
  • Źródło: O miłości bez końca

• Żywot aktora w Polsce trwa kilka lat, a potem są tylko wspomnienia i… tantiemy – na żałosnym poziomie. Wiem, co w naszym zawodzie znaczy bezrobocie i głód. W moim zawodzie nie ma nawet minimalnych socjalnych zabezpieczeń, a już zwłaszcza gdy nie jest się na teatralnym etacie. Przez dziesięciolecia w tym kraju artyści zapomnieli, że wykonują artystyczny zawód i nie potrafią się upominać o swoje prawa.
  • Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 listopada 2007

Zobacz też:

• Czwarta władza
• Historia literatury według Kabaretu Moralnego Niepokoju
• Instynkt
• Ja wam pokażę!
• Ranczo
• To nie koniec świata!