Polacy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
źródło, autor tłumaczy swoje słowa
+1
Linia 446: Linia 446:


==Z==
==Z==
* Z całego serca życzę narodowi polskiemu pomyślności i sukcesu w jego dążeniu do nadrobienia ciężkich skutków utraty wolności – początkowo z rąk niemieckich, a później także z rąk sowieckich. Nie ma chyba w Europie wielu narodów, które by tyle wycierpiały i tak dzielnie walczyły o swoją wolność, jak Polacy.
** Autor: [[Icchak Szamir]]
** Źródło: [https://www.rp.pl/Historia/190229877-Icchak-Szamir-tlumaczyl-w-Rz-Nie-oskarzalem-calego-narodu.html Aleksander Klugman, ''Icchak Szamir tłumaczył w "Rz": Nie oskarżałem całego narodu''], rp.pl, 21 lutego 2019.

* Z jakimś niesmakiem patrzę na zachowanie młodych Polaków. Których interesuje tylko to, co w smartfonie, którzy być może nie interesują się, bo kalkulują, że wyjadą za granicę, albo – nie odróżniają demokracji od dyktatury i nie wiedzą, jak wygląda zmierzanie do dyktatury.
* Z jakimś niesmakiem patrzę na zachowanie młodych Polaków. Których interesuje tylko to, co w smartfonie, którzy być może nie interesują się, bo kalkulują, że wyjadą za granicę, albo – nie odróżniają demokracji od dyktatury i nie wiedzą, jak wygląda zmierzanie do dyktatury.
** Autor: [[Leszek Balcerowicz]]
** Autor: [[Leszek Balcerowicz]]

Wersja z 00:57, 24 lut 2019

Polacynaród zamieszkujący Polskę, kraj leżący w centralnej części Europy.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

Polacy
  • A jakie nasz naród ma wady? Ksenofobia, antysemityzm, pijaństwo, lenistwo, chamstwo, brud, tandeta, głupota polityczna, analfabetyzm, rusofobia…
    • Autor: Władysław Pasikowski
    • Źródło: Donata Subbotko, Pasikowski: Jestem dowodem istnienia cenzury w Polsce, Wyborcza.pl, 11 listopada 2008
  • A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają.

B

  • Bo wszyscy Polacy to jedna rodzina
    Starszy czy młodszy, chłopak czy dziewczyna.
  • Być Polakiem to znaczy razem nosić rany, więc jeśli ktoś zapomina o tych ranach, trzeba mu ostrogę wrazić, ciało rozjątrzyć. Na tym polega subkultura smoleńska.

C

Polacy podczas Święta 3 Maja
  • Cechy charakterystyczne społeczeństwa polskiego to: alkoholizm, nieuczciwość, brak tolerancji względem inaczej myślących, nieposzanowanie pracy, zarówno cudzej jak i własnej. Wypadałoby zapytać, czy takiemu społeczeństwu przysługuje miano chrześcijańskiego.
  • Chciałbym nareszcie wiedzieć
    gdzie kończy się wmówienie
    a zaczyna związek realny
    czy wskutek przeżyć historycznych
    nie staliśmy się psychicznie skrzywieni
    i na wypadki reagujemy teraz z prawidłowością histeryków
    czy wciąż jesteśmy barbarzyńskim plemieniem
    wśród sztucznych jezior i puszcz elektrycznych
    • Autor: Zbigniew Herbert, Rozważania o problemie narodu, z tomu Studium przedmiotu, 1961
  • Chciałbym, żeby polska chora świadomość się wyleczyła, żeby nie miała paranoi oglądania się przede wszystkim w cudzych odbiciach.
    • Autor: Andrzej Stasiuk
    • Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej, Bo przecież Jezus był Polakiem, „Gazeta Wyborcza”, 3–4 sierpnia 2013.
  • Cieszy mię ten rym: Polak mądry po szkodzie.
    Lecz jeśli prawda i z tego nas zbodzie,
    Nową przypowieść Polak sobie kupi
    Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.
  • Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń? Polskość to nienormalność – takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi.
    • Autor: Donald Tusk, Polak rozłamany, „Znak” nr 390–391, listopad-grudzień 1987.
  • (…) czasami mam wrażenie, że przeciętny Polak uważa, że jak jego sąsiad złamie nogę, to jemu się będzie lepiej chodzić.
    • Autor: Kayah, „Wysokie Obcasy”, 12 września 2009

D

  • Dziękuję niebu, że we wszystkich swoich instynktach pozostałem Polakiem.

E

  • Elity polityczne III RP starały się zaniżać samoocenę Polaków i zmieniać ich stosunek do tradycji narodowych. W myśl tej koncepcji, uporczywie lansowanej po 1989 r., to nie komunizm był zły, ale Polska jest zła. Źli są Polacy. Co więcej, Polak jest nieudolny, Polak nie potrafi, jest zaledwie półdzikim stworzeniem, które dopiero dzięki surowej tresurze, po opanowaniu zachodnich wzorców zostanie przystosowane do życia w cywilizowanym świecie.

F

G

H

I

J

  • Ja zasadniczo nie jestem prawda, antysemita,
    Ale prawdziwy Polak przecież
    Książek nie czyta.
    • Autor: Artur Andrus, Wiersz o tym, że nie wiadomo, o co nam chodzi.
  • Jeden Polak to istny czar, dwóch Polaków – to awantura, trzech Polaków – och, to już jest polski problem.
  • „Jedność narodowa” nie istniała nigdy i – zdrowym rozsądkiem rzecz sądząc – nigdy nie będzie istniała, chyba jako pozór groteskowy, wymuszany przez despotyczny ustrój albo jako ideologiczne zawołanie służące maskowaniu konfliktów przez jedną ze stron konfliktu.
  • Jest wszakże jeden wyróżnik, który czyni przypadek Polski wyjątkowym. Spośród sześciu największych narodów Europy: Niemców, Francuzów, Anglików, Włochów, Hiszpanów i Polaków, pięć pierwszych stworzyło właściwie wszystko, na czym Europa stoi, podczas gdy Polacy, zda się, do tego wspólnego dzieła nie wnieśli właściwie nic.
    • Autor: Adam Zamoyski, Własną drogą : osobliwe dzieje Polaków i ich kultury, Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Karków 2002, str. 16.
  • Jestem Polakiem – to słowo w głębszym rozumieniu wiele znaczy. Jestem nim nie dlatego tylko, że mówię po polsku, że inni mówiący tym samym językiem są mi duchowo bliżsi i bardziej dla mnie zrozumiali, że pewne moje osobiste sprawy łączą mnie bliżej z nimi, niż z obcymi, ale także dlatego, że obok sfery życia osobistego, indywidualnego znam zbiorowe życie narodu, którego jestem cząstką, że obok swoich spraw i interesów osobistych znam sprawy narodowe, interesy Polski, jako całości, interesy najwyższe, dla których należy poświęcić to, czego dla osobistych spraw poświęcić nie wolno.
  • Jestem Polakiem – więc całą rozległą stroną swego ducha żyję życiem Polski, Jej uczuciami i myślami, Jej potrzebami, dążeniami i aspiracjami. Im więcej nim jestem tym mniej z jej życia jest mi obce i tym silniej chcę, żeby to, co w mym przekonaniu uważam za najwyższy wyraz życia stało się własnością całego narodu.
  • Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka.
    Bo im szersza strona mego ducha żyje życiem zbiorowym narodu, tym jest mi ono droższe, tym większą ma ono dla mnie cenę i tym silniejszą czuję potrzebę dbania o jego całość i rozwój.
    Z drugiej strony, im wyższy jest stopień mego rozwoju moralnego, tym więcej nakazuje mi w tym względzie sama miłość własna.
  • Jesteśmy różni, pochodzimy z różnych stron Polski, mamy różne zainteresowania, ale łączy nas jeden cel. Cel ten to Ojczyzna, dla której chcemy żyć i pracować.
  • Jest u nas takie powiedzenie: Jeśli muszę pójść do dżungli, to najlepiej, gdy będę miał za towarzysza Polaka. Jesteście wierni, trzymacie się do końca razem. Starsze pokolenie Anglików zaświadczy też, jakimi świetnymi jesteście żołnierzami.
    • Autor: Norman Davies, wywiad Davies burzy stereotypy, „Metro”, 17–19 listopada 2006
  • Jeżeli wszyscy Polacy są tacy, to co to za dziwny naród.

K

  • Każdy naród ma inną etykę odpowiednio do swej wartości cywilizacyjnej, do stopnia społecznego rozwoju. Naród nasz, który niezaprzeczalnie niżej stoi w rozwoju od przodujących w cywilizacji narodów europejskich, jeżeli ustępuje im pod względem moralnym, to właśnie przez mniejszą zdolność poszanowania godności ludzkiej w sobie i w innych.
    • Autor: Roman Dmowski
    • Źródło: Roman Wapiński, Roman Dmowski, Wyd. Lubelskie, Lublin 1988, s. 76.
  • Każdy Polak uważa, że to, co myśli ze szwagrem, to opinia całego narodu.
  • Kiedy patrzę na polską sztukę, to widzę w niej jeden podstawowy brak – brak możliwości epiki. Czyli możliwości opisu rzeczywistości z różnych punktów widzenia czy, jak nazywał to Hegel, totalności obiektu. W literaturze mamy lirykę, to liryczne „ja”, albo groteskę – czyli też bardzo subiektywną wizję. Gdy pytam o epikę, na ogół słyszę Lalka Prusa – ale jak na taki duży naród, to naprawdę mało. Zwłaszcza że poza Polakami mało kto jest w stanie ją czytać – z Tołstojem, Balzakiem to nie wytrzymuje porównania. Jakie ma to konsekwencje? Najważniejszą dla mnie jest niemożność zmierzenia się ze złem. Zło się wyprowadza na zewnątrz, zawsze jest ktoś inny winny, nie my.
  • ― Kircholm, Somosierra ― powtórzył Roman ― ten odwiecznie polski, niezniszczalnie polski pęd szlachetnej brawury, odwagi śmiałej i prostej jak szarża husarii czy ułanów, dumy z wolności.
    Stary hrabia Rzecki skrzywił się i machnął ręką.
    ― Słowa, słowa, słowa, mój drogi. Kircholm, Somosierra!… Było. Wszystko to było. Dawno. Gdzie dziś masz tę „szlachetną brawurę”, gdzie tę odwagę, gdzie pańska duma?… Spodleliśmy, skarleli. Zamiast hufców husarii mamy dziś te „brygady”. Chciwe władzy i użycia. „Pierwsza brygada”, „czwarta brygada” i diabli wiedzą, ile jeszcze dalszych. Dorwali się do żłobu i rządzą. Gdzie masz „dumę wolności”, przecież to brzmi jak żart!
    ― Dlaczegóż naród na to pozwala? ― zapytała pani Rzecka.
    Andrzej spojrzał na nią i odparł:
    ― Nie naród, nie naród, tylko nasze pokolenie, zdemoralizowane niewolą, zdeprawowane wojną. Nasze pokolenie, pokolenie rozbitych ołtarzy, podeptanych tradycji, wyzute z dogmatów. Pokolenie, któremu ― gdy zabrakło ideału walki o niepodległość ― zabrakło steru i busoli. Dojutrki. Mówimy: „pierwsza brygada”, „czwarta brygada” … Całe nasze pokolenie jest tą ostatnią brygadą niewoli, ostatnią brygadą wielkiej wojny… I póki nie wymrze to pokolenie, póki nie przyjdzie pomór na ostatnią brygadę, póty nie zacznie się nowe życie.
  • Kobieta polska ma nieobliczalne wręcz zasługi w naszych dziejach, zwłaszcza w okresach najtrudniejszych. I niewymierne są – na przestrzeni tych dziejów – długi całego narodu wobec polskiej kobiety: matki, wychowawczyni, pracownicy… bohaterki. Na Kielichu Życia i Przemiany Narodu, który kobiety polskie ofiarowały jako swoje wotum na sześćsetlecie obecności Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze, widnieją płaskorzeźby świętych i bohaterskich Polek.
  • – Kto ty jesteś?
    – Polak mały.
    – Jaki znak twój?
    – Orzeł biały.
  • Któż umie tak jak Polak mówiąc milczeć, milcząc pić
    tak szumieć, tak o słowo jedno zaraz w mordę bić.

L

  • Lubi nas niewielu większość nienawidzi
    Boją się wszyscy w szczególności Żydzi
    Polak cię okradnie, Polak cię dopadnie
    Polak nie popuści, gorsi to są tylko Ruscy
    Mamy tu Meksyk o jakim nawet nie śnisz
    Wierz mi to świat trzeci, ale lubię własne śmieci
    Teraz powtarzajcie dzieci to dla was nowy wierszyk
    Żaden madafaka nie podskoczy do Polaka.

M

  • Mało jest zalet, których by Polacy nie mieli, i mało błędów, których udałoby im się uniknąć.
  • Miejmy męstwo powiedzieć sobie prawdę. My nie jesteśmy ani „Francuzami północy”, ani ludem muzykalnym, ani poetyckim, ani sentymentalnym, ale nade wszystko – ludem nie myjącym się.
    U nas człowiek „bardzo inteligentny” płucze zęby, a nadzwyczaj inteligentny robi to po każdym jedzeniu. Najwznioślejsze charaktery miewają czarne paznokcie, zaś mycie nóg co dzień uważa się za dziwactwo.
    Brudne są nasze kuchnie i sypialnie, bawarie [czyli piwiarnie] i restauracje, a nawet… łazienki. Co mówię?... Nie ma łazienki nawet w gubernialnym mieście Siedlcach… W ziemiańskich domach są fortepiany, ale nie ma łazienek – i łatwiej nauczyć się francuskiego niż znaleźć miejsce, w którym można się wykąpać.
  • (…) młodzi ludzie wyjeżdżają nie tylko ze Śląska, gdyż, jeśli nie są „Polakami katolikami”, czują się niekochani, indoktrynowani i nietolerowani. Już wśród najprostszych form zwierzęcych widać, że jeśli zwierzę trafi na warunki, w których się źle czuje, to opuszcza to miejsce. Tak podpowiada mu jego instynkt obronny.
    • Autor: Kazimierz Kutz
    • Źródło: Polska, czyli Iran, „Fakty i Mity” nr 5 (309)
  • My, naród swobodny, naród pany nasze miłujący, naród w honorze swym kochający się, broniący sławy; ludem, szerokością i przestrzenią państwom największym chrześcijańskim ledwo nie równy (…)
    • Autor: Tomasz Zamoyski, kanclerz wielki koronny i wojewoda kijowski
    • Opis: na sejmie w 1624.
    • Źródło: Stanisław Żurkowski, Żywot Tomasza Zamojskiego kanclerza wielkiego koronnego, Lwów 1860.
    • Zobacz też: demokracja szlachecka
  • My Polacy, odkąd historia się nami zajmuje, występujemy z dość wybitnymi cechami sangwiników, i do dziś dnia te cechy zachowaliśmy. Mamy wszystkie dobre cechy tego temperamentu, ale mamy i złe; zdolni, mili, uprzejmi, łatwo naginający się do najcięższych warunków i nie tracący ducha w najgorszych opałach, usłużni, gościnni, rzutcy, jesteśmy z drugiej stroni lekkomyślni, bardzo próżni, niesłowni, nieprawdomówni, zmienni, niewytrwali, co pozwoliło Sienkiewiczowi powiedzieć: „Nie znam drugiego zakątka ziemi, w którym by tylu ludzi marnowało tak świetne zdolności, w którym by ci nawet, którzy coś dają, dawali tak mało, tak niesłychanie mało w stosunku do tego, co im Bóg dał”.
    • Autor: Jacek Woroniecki
    • Źródło: Katolicka etyka wychowawcza, tom I, Wydawnictwo Mariackie, Kraków 1948, s. 185.
  • Myślę, że to fantastyczne. Teraz w wielkiej Brytanii możesz mieć fantastycznego hydraulika, kelnera. Ludzie ci są bardzo uprzejmi, a sami Polacy są bardzo atrakcyjni. Osobiście uważam, że im więcej tym lepiej.

N

  • Narody mało się zmieniają. Jeśli tylko Polacy dostają do ręki zabawki, by samemu budować własne państwo, to cokolwiek by robili, zawsze wyjdzie im Polska. Wąsata, pijana, krzycząca. Która działa indywidualistycznie, ale myśli stadnie. Jest wspólnotą tylko w kwestii stadnego myślenia, ale nie w kwestii solidarności społecznej. Dzisiaj też panuje takie „każdy sobie”, eksplozja sarmackiego neoliberalizmu. Zamiast zastaw się i postaw się – zapracuj i zakupuj się na śmierć. Ale wierzę, że możemy to zmienić. Żaden dobry duszek za nas tego nie zrobi, żaden postęp, żaden samoistny mechanizm, liberalny czy marksistowski. My musimy odbudować wymiar wspólnotowy.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Naród wspaniały, tylko ludzie kurwy.
  • Nasz naród do życia potrzebuje nieszczęścia. Dopiero, kiedy pojawia się to nieszczęście – nieudane powstanie warszawskie czy inna klęska, jesteśmy kimś. Krzywda nas wywyższa ponad inne narody. Polska kultura jest kulturą nekrofilską.
  • Nie będziemy narodem prawdziwie europejskim póki nie wyodrębnimy się z Europy – gdyż europejskość nie polega na zlaniu się z Europą, lecz na tym, aby być jej częścią składową – specyficzną i niedającą się niczym zastąpić.
  • Nie mam wątpliwości, że trwała nasza niezdolność do modernizacji ma źródło w sferze fantazmatycznej, w kulturze przywiązania zbiorowej nieświadomości do bólu, którego źródeł dotykamy z największym trudem, po omacku. Naród, który nie umie istnieć bez cierpienia, musi sam sobie je zadawać. Stąd płyną szokujące sadystyczne fantazje o zmuszaniu kobiet, do rodzenia półmartwych dzieci, stąd rycie w grobach ofiar katastrofy lotniczej, zamach na zabytki przyrody.
  • Nigdy takiego "oświadczenia" nie składałem. Przed kilku laty udzieliłem wywiadu dziennikarzowi z „Jerusalem Post” na aktualne wtedy problemy polityczne, dotyczące Izraela. Już po wywiadzie, niemal „przy drzwiach” rozmowa zeszła na jakiś antysemicki incydent, jaki miał miejsce w Polsce i wtedy rzuciłem mimochodem słowa, że trudno jest zrozumieć antysemityzm w Polsce, bo przecież tam już nie ma prawie Żydów, ale oni chyba "wyssali to z mlekiem matki". Po opublikowaniu tych słów w oderwaniu od kontekstu, nie uważałem za konieczne ich prostowanie, bo każdy rozsądny człowiek powinien zrozumieć, że nie należy ich odczytywać dosłownie. Wiadomo, że pokarm matki nie zawiera żadnych składników, które wpływają na ukształtowanie świadomości niemowlęcia, gdy podrośnie i zacznie myśleć. Słowa te były przenośnią, która miała wyrazić myśl, że uczucia czy poglądy antysemickie, podobnie jak wiele innych zarówno pozytywnych, jak i negatywnych uczuć i poglądów, człowiek wynosi z rodzinnego domu.

O

  • O Polkach z kolei ciągle się mówi, że to najpiękniejsze kobiety na świecie. Każdy Niemiec chciałby mieć żonę z Polski. Nie tylko z powodu urody. Kolejny stereotyp: świetnie gotujemy, sprzątamy, cerujemy, świetne z nas kury domowe. A stereotypy najbardziej wychodzą w kostiumach. (…) jak trzeba zagrać Polkę, to okazuje się, że ta postać ubiera się w szare, brzydkie, niemodne ciuchy.
  • O tu! – krzyknąłem, szeroko otwierając jamę ustną i wskazując palcem na zęby trzonowe. – O tu, wybili, panie, za wolność wybili! Nastąpiło zamieszanie. Ucichli, patrzyli na mnie, nie mogąc zrozumieć, o co mi chodzi. A przecież chciałem tylko uprzytomnić im cierpienia mojego narodu. To, że najwidoczniej nie doceniali martyrologii, bardzo mnie rozgniewało.
    • Autor: Sławomir Mrożek, Moniza Clavier
    • Opis: o polskim ubogim turyście w Wenecji, który zaproszony na eleganckie przyjęcie upija się tam i „pożądając czynu desperackiego”, prezentuje wnętrze jamy gębowej.
  • Obecne młode pokolenie Polaków – w przytłaczającej większości – za nic ma religijną bufonadę nauczycieli hipokryzji.
  • Ojczyzna jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli i jako taka, jest też wielkim obowiązkiem. Analiza dziejów dawniejszych i współczesnych dowodzi, że Polacy mieli odwagę, nawet w stopniu heroicznym, dzięki której potrafili wywiązywać się z tego obowiązku, gdy chodziło o obronę ojczyzny jako naczelnego dobra.
    • Autor: Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, s. 72.
  • Oziębłość i obojętność ludzi. Mieszkasz na osiedlu i nie znasz osób, które żyją obok ciebie. W Hondurasie to niemożliwe, tam co chwilę ktoś zagaduje: „Cześć, sąsiadko, jak się masz?”. Sąsiedzi interesują się sobą nawzajem i pilnują domów, a tutaj każdy jest pogrążony we własnym świecie. Mam wrażenie, że ktoś może umrzeć w domu obok, miną tygodnie, miesiące i nikt się nie zorientuje. Zaskakuje mnie też bezpieczeństwo na ulicach, można przechadzać się o każdej porze nawet we dwójkę czy w trójkę. Polska nie jest w konflikcie z żadnym sąsiednim krajem.

P

  • Pius XII, który ani razu nie zatroszczył się o miliony mordowanych Polaków, Francuzów, Włochów czy Żydów, interweniował w sprawie kata Gdańska Foerstera, kata Poznania Greisera, kata Rzymu Kocha czy kata Oświęcimia i Majdanka Oswalda Pohla.
    • Autor: Józef Sołtys
    • Źródło: 80 lirów ojca Ambrożego, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1955, s. 311, 312.
  • Polacy cierpieli nie mniej niż my. Proporcjonalnie ponieśliśmy większe straty, ale Polacy także ogromnie cierpieli (…), moim skromnym zdaniem, nic nie wiąże ludzi mocniej niż ich wspólne cierpienie. Byliśmy razem najmocniej dotkniętymi ofiarami faszyzmu.
    • Autor: Nahum Goldmann
    • Źródło: „Życie Warszawy”, 20 kwietnia 1978 roku, za: Jerzy Robert Nowak, 100 kłamstw J.T. Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem, wyd. Von Borowiecky, Warszawa 2001, s. 290
  • Polacy, czyli Scytowie są narodem wybranym, pierwszym wśród wszystkich narodów świata, do którego ongiś należało panowanie nad światem i do którego niezadługo powróci, a język słowiański – pierwotnym językiem świata.
    • Autor: Wojciech Dembołęcki, franciszkanin, kapelan lisowczyków
    • Źródło: Wywód jedynowłasnego państwa świata, że najstarodawniejsze w Europie Królestwo Polskie lubo scytyjskie samo tylko na świecie ma prawdziwe sukcesory, 1633
    • Zobacz też: sarmatyzm
  • Polacy, Francuzi i Żydzi pełnią szczególne posłannictwo w drodze ludzkości do doskonałości.
  • Polacy mają znakomitą opinię, bo pracują dobrze i szybko. Jedno jest pewne – jeśli ma się remont, trzeba dzwonić do nich.
    • Autor: Norman Davies
    • Opis: o polskich pracownikach budowlanych w Wielkiej Brytanii.
    • Źródło: wywiad z Normanem Daviesem Davies burzy stereotypy, „Metro”, 17–19 listopada 2006
  • Polacy mimo męstwa naród płochy, wytrwałości nie ma, zabawę woli niż pracę, życie sobie niewiele ceni. Dać je w chwili zapału, poświęcić majątek – to u nich łatwo. Fantazji dużo, ale gdy się na słowa wyczerpią, do czynu ochoty i sił brak. Sekretu nie zachowa; mówić dużo lubi, czynić mało.
    • Autor: Stefan Batory
    • Źródło: Myśli wybrane, zebrał Artur Górski
  • Polacy, naród przede wszystkim romantyczny i żyjący życiem urojonym, izolowani są od realnego życia politycznego w Europie i bujają w obłokach. Chcą wierzyć, że Anglia jest dobra, szlachetna i romantyczna, że jest jakąś arcy-Polską, która sama sobie raczej kości połamie, a nas bez opieki nie zostawi. Gniewa ich strasznie, jak się im tłumaczy, że jest wręcz odwrotnie.
  • Polacy nie zdziałali nigdy w historii nic poza wygłupianiem się i pochopnością do zwad.
  • Polacy pozabijaliby się wzajemnie, gdyby nie mogli się publicznie wygadać. Mieliby fatalne samopoczucie, gdyby nie mogli się publicznie obrażać. Zdania te, wypowiedziane przez pewnego zgryźliwego cudzoziemca, grzeszą znaczną przesadą. Potrzeba mówienia nonsensów występuje w różnych społeczeństwach. Kiedy rozwinęło się radio i telekomunikacja, zmalała potrzeba Hyde Parku. Każde głupstwo można przekazać łatwo na antenę.
    • Autor: Michał Radgowski, dziennikarz
    • Źródło: Psia demokracja, „Rzeczpospolita”, 1 października 1998
  • Polacy są dziedzicami obszarów od Oki przez Wołgę i Don, gdyż tam sięgała Sarmacja. Rusowie są jedynie pasierbami Sarmatów, władającymi bezprawnie tymi ziemiami.
  • Polacy są przede wszystkim patriotami. Wiele razy dowodzili, że są gotowi umierać za ojczyznę; tylko nieliczni są jednak gotowi dla niej pracować.
  • Polacy to często błędnie rozumiany naród, który zamieszkuje biedne państwo, ale może się pochwalić wieloma osiągnięciami w nauce i kulturze. Polacy, odważni, pełni poświęcenia i determinacji, wielokrotnie wykazywali ogromną wytrwałość i zdolność do znoszenia cierpień. Żadna klęska, a doświadczyli ich wiele, nie osłabiła ich patriotyzmu i nie stłumiła pragnienia narodowej niezależności.
    • Autor: Richard M. Watt, Gorzka chwała. Polska i jej los 1918–1939, tłum. Piotr Amsterdamski, Warszawa 2005, s. 415.
    • Zobacz też: patriotyzm
  • Polacy zachowują się tak, jakby Jan Paweł II był Bogiem.
  • Polacy zawsze mają pecha (…),
    na szczęście ciągle mamy czas (…),
    ani Holendra ani Czecha (…),
    pech prześladuje tylko nas.
  • Polak, chociaż stąd między narodami słynny,
    Że bardziej niźli życie kocha kraj rodzinny,
    Gotów zawżdy rzucić go, puścić się w kraj świata,
    W nędzy i poniewierce przeżyć długie lata,
    Walcząc z ludźmi i z losem, póki mu śród burzy
    Przyświeca ta nadzieja, że Ojczyźnie służy.
  • Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki.
    • Lengyel, magyar – két jó barát, együtt harcol, s issza borát (węg.)
    • Opis: historyczne przysłowie, występujące zarówno w języku polskim jak i węgierskim; krótka rymująca się formuła, mówiąca o zażyłej przyjaźni i pokrewieństwie narodów polskiego i węgierskiego; w mowie często skracana tylko do pierwszego członu: Polak, Węgier, dwa bratanki.
  • Polakowi miecza dobywać wolno jedynie w obronie wolności.
  • Polaków i Żydów łączy o wiele więcej. Jest takie polsko-żydowskie poczucie – poczucie Polaków i Żydów – że jeśli się przesadnie nie podkreśla swojego znaczenia, zostanie się zmarginalizowanym. W Europie Normana Daviesa umieszczono na wstępie mapę, na której Warszawa widnieje pośrodku kontynentu. I faktycznie, w relacji Daviesa Polska jest w samym centrum historii swojej i całej Europy. Wydaje mi się to śmieszne – Warszawa nie jest i przez większą część europejskiej historii nie była centrum czegokolwiek.
    • Autor: Tony Judt
    • Źródło: Rozważania o wieku XX. Tony Judt i Timothy Snyder, Wyd. Rebis, Poznań 2013.
    • Zobacz też: historia, Żydzi
  • Polska będzie jednak silna, bogata, nowoczesna i bezpieczna, bo Polacy na to zasługują, bo mają niezbędny potencjał, wiedzę i energię, bo kochają swój kraj. Czas, żeby po dziesiątkach bardzo trudnych lat żyło się tu godnie, bezpiecznie, łatwo i wygodnie. Polska jest wielkim projektem i nie można jej traktować tak jak fabryki, która tylko powinna dawać pracę obywatelom.
  • Polska, sami Polacy to twierdzili, nierządem stoi. Polska to jest prywata, Polska to jest zła wola. Polska to jest anarchia. I jeśliśmy po upadku mieli sympatię dla siebie, to nigdy nie mieliśmy szacunku dla siebie. Nie zaufanie, a niepewność wzbudzaliśmy i stąd chęć narzucania nam opiekunów, wyznaczonych dla narodu anarchii, niemocy, swawoli, dla narodu, który się do upadku doprowadził prywatą, nieznoszącą żadnej władzy.
    • Autor: Józef Piłsudski, Przemówienie w Sali Malinowej hotelu Bristol, w: Wielkie mowy historii, t. 2, wyd. Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2006
    • Opis: 3 lipca 1923.
  • Polska religijność jest rytualna, obrzędowa, ogołocona wewnętrznie. Powiedziałem kiedyś i powtórzę, że pustym kościołom zachodniej Europy odpowiadają puste formy religijne w Polsce. Ta płytkość, obojętność religijna wynika z braku głębszych przeżyć i filozoficznej, teologicznej refleksji. (…)
    Atawizmy biologiczne i rytuały, pogańskość. W Polakach nie ma żarliwości wiary ani niewiary. Żarliwości buntu, zmagania się z Bogiem.
  • [Polskość to] popęd ku śmierci i samozniszczenia, tępienie dobra wśród swoich, by nie mieć w stadzie nikogo lepszego od siebie. (…) Mamy do czynienia z wyścigiem szczurów odwróconym do góry nogami. W społeczeństwie zachodnim, w kulturze europejskiej szczury ścigają się o to, kto będzie lepszy, po to by nie zginąć. W Polsce ścigają się o to, kto będzie najlepszy, po to by oddać swoje życie w ofierze. I giną najlepsi. To odwrócony mechanizm selekcji.
  • Postawa całego narodu w kraju, pomimo niesłychanego terroru niemieckiego, jest niezwykle odporna. uległy tylko słabe i mało wartościowe jednostki. Ogół społeczeństwa zachowuje się z wielką godnością.
    • Autor: Zygmunt Klukowski
    • Opis: zanotowane pod datą 1 września 1940 roku.
    • Źródło: Jerzy Robert Nowak, 100 kłamstw J.T. Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem, wyd. Von Borowiecky, Warszawa 2001, s. 13.
  • Pozostaje to tajemnicą i tragedią historii że naród [Polacy] gotów do wielkiego heroicznego wysiłku, uzdolniony, waleczny, ujmujący powtarza zastarzałe błędy w każdym prawie przejawie swoich rządów. Wspaniały w buncie i nieszczęściu, haniebny i bezwstydny w triumfie. Najdzielniejszy pośród dzielnych, prowadzony przez najpodlejszych wśród podłych.
  • Przekonaniem piszącego jest na przykład, że w dwóch przynajmniej dziedzinach obyczaju – a mianowicie w dziedzinie poszanowania wolności (mimo pewnych pozorów w ostatnich czasach, istotnie pod tym względem niedobrych) i w dziedzinie miłości ojczyzny, Polacy znacznie przewyższają wiele narodów. Są przy tym kultury tak niskie (pogańskie na przykład), że dla danych narodów światło naszej kultury narodowej jest oczywistym dobrodziejstwem.
  • Przez ciąg cały Wielkiego Tygodnia byliśmy świadkami nadzwyczajnej gorliwości Polaków, mianowicie ludu, który się srodze dyscyplinami w kościołach katuje. Wszystkie postowe soboty trwa to biczowanie i od środy aż do Wielkiejnocy widać, jak odwiedzając kościoły dzień i noc, w świetle pochodni idą po pięćdziesiąt lub po sto za krzyżem z dyscyplinami krwią zbroczonymi (których końce po większej części żelaznymi kolcami są zaostrzone) i słychać napełniających ulice przeraźliwym wrzaskiem. Okryci są kapturem, w miejscach oczodołów przedziurawionym, z kapą z płótna białego lub czerwonego z tym napisem Memento mori. (…) Padali plackiem na ziemię i ją całowali, a wstając odkrywali gołe plecy i siekli je okrutnie (…). Widziałem wielu, których rany głębokości palca były.
    • Autor: Jean Laboureur, francuski podróżnik
    • Opis: o pobożności Polaków w XVII wieku.

R

  • Różnica między Polakiem a Francuzem polega na tym, że jeden lubi kobietę rozebraną, a drugi nagą.
  • (…) rządzące partie uważają, iż jedynymi obywatelami, na których można stawiać, są Polacy katolicy.
    • Autor: Kazimierz Kutz
    • Opis: o polityce PiS i LPR.
    • Źródło: Polska, czyli Iran, „Fakty i Mity” nr 5 (309)

S

  • Specjalne uzdolnienia przejawiamy poza granicami kraju. Jak Polacy gdzieś wyjadą, potrafią robić wspaniałe rzeczy. U siebie – gorzej.
    • Autor: Stanisław Lem
    • Źródło: Tomasz Fiałkowski, Świat na krawędzi, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2000, s. 238.

T

  • Tak jak Polacy chodzimy na imprezy
    Czasem jeździmy też Polonezem
    Tak jak Polacy lato nad morzem
    No powiedz różnica gdzie jest?

U

  • Uczciwość należała do natury ludu polskiego.
    • Autor: Feliks Koneczny, Święci w dziejach narodu polskiego, Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, s. 465.
  • Umarł Polak, umarł
    i leży na desce,
    umarł prostym chamem,
    a ożyje wieszczem,
    bo w Polaku – taki zwyczaj,
    że nie żyje się za życia (…),
    bo w Polaku taka szkoła,
    gdy wołają – on nie woła,
    kiedy tańczą – on nie tańczy,
    i z czy tarczą, czy na tarczy,
    kipi, rośnie niby twaróg…
    gdzie jest drugi taki naród?
  • Umarł Polak, umarł
    i leży na tacy,
    głoszą przemówienia
    żałobni rodacy,
    aż tu nagle – kur zapieje,
    Polak wstaje i trzeźwieje,
    kipi, rośnie niczym twaróg…
    gdzie jest drugi taki naród?
  • Umiemy się tylko kłócić albo kochać, ale nie umiemy się różnić pięknie i mocno.
  • U nas energia wyprzedza zawsze inteligencję – i co pokolenie jest rzeź.
  • Uwierzcie w to, co widzicie. Macie rozwijającą się gospodarkę, F-16, pieniądze. Budujcie armię – Ameryka wam w tym pomoże. Bo jeśli jest jakaś nauczka, którą bym na waszym miejscu wyciągnął z historii, to że nikt was nie obroni, jeśli sami tego nie zrobicie. I najważniejsze: przyzwyczajcie się do wolności, bo inaczej znowu ją stracicie. Sami ciągle będziecie widzieć siebie jako ofiarę. Przestańcie być jak anorektyczna nastolatka, której ciągle wydaje się, że jest gruba. Kiedy rozmawiam z Polakami o Polsce, to nie mogę oprzeć się wrażeniu, że mówimy o dwóch innych krajach. Rosjanie się was obawiają, Amerykanie się z wami liczą, a wy nie zdejmujecie kostiumu ofiary, zupełnie jakbyście czekali, aż znowu wkroczy Wehrmacht.

W

  • W czasie II wojny światowej większość Polaków grabiła mienie żydowskie, szantażowała Żydów, po wojnie zaś masową i publicznie akceptowaną praktyką było plądrowanie obozowych mogił w poszukiwaniu złotych zębów, biżuterii i innych przedmiotów, których nie zabrali zabitym naziści.
  • Warto być Polakiem; warto, by naród polski i jego państwo – Rzeczpospolita – trwały w Europie. Te słowa są fundamentem, najgłębszą podstawą patriotyzmu, są także Waszym i moim drogowskazem. Zapobiec zmniejszaniu się liczebności naszego narodu, a więc dbać o rodzinę, o elementarne warunki jej rozwoju, dbać o oświatę, o to wszystko, co zapewnia wzrost – to polski obowiązek, a więc i mój obowiązek.
  • Więc przede wszystkim pomyśleli Polacy, że nie ma co nazywać się przedmurzem chrześcijaństwa, nie ma co wspominać zwycięstwa pod Grunwaldem, odsieczy wiedeńskiej, wąwozów Somosierra, miniona bowiem sława tyle jest warta, ile chleb zjedzony w roku zeszłym. Następnie Polacy oduczyli się wykrzykiwać na cały głos, co to oni mają zamiar zrobić i co to oni kiedyś zrobią – przekonali się bowiem, że to nikogo nie trwoży, ich samych zaś ośmiesza i przynosi szkody realne.
    • Autor: Bolesław Prus, Zemsta, 1908
    • Opis: o przewidzianych na rok 2008 obchodach stulecia niepodległości Polski.
  • Wczoraj rano zaczął się mój atak na południową część Śródmieścia. Niestety, nie posuwa się dobrze. Polacy walczą jak bohaterowie.
  • W Polsce wciąż stykam się z ludźmi, którzy chcą odnieść sukces za wszelką cenę. Ta cecha dotyczy także innych narodowości, ale najbardziej zdesperowani są chyba Polacy.
    • Autor: Norman Davies, wywiad Davies burzy stereotypy, „Metro”, 17–19 listopada 2006
  • Wierzę też, że w Polsce jest wielu zdolnych ludzi. Brakuje nam jednak wiary w siebie. Jesteśmy inteligentnym narodem, o wielkich osiągnięciach, również naukowych. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli ktoś chce dostać się na Harvard musi włożyć w to wiele pracy.
  • Wszystkie moje książki są o Polsce. Bez wyjątku. O dziwności, o niesamowitości bycia Polakiem. Nigdy nie chciałem być nikim innym, nigdy nie chciałem żyć gdzie indziej. I to mi się chyba z wiekiem nasila. Coraz bardziej lubię ten kraj razem ze wszystkim, co zawiera. Jadę do Luksemburga i mówię Luksemburczykom: żałujcie, że nie jesteście Polakami, i oni trochę zaczynają żałować. Tydzień temu mówiłem to Niemcom w Berlinie i czułem że już-już budzi się w nich coś w rodzaju zazdrości. Tak było. W Akademie der Künste przy Pariser Platz 4.
  • Wydaje mi się, że jednym z częstych powodów opuszczania kraju jest polskość właśnie, chęć ucieczki od niej na bezpieczny dystans. Ludzie nie wytrzymują, nie lubią tego wyrazistego jej aspektu, na który składają się wspólnota w rozczarowaniu, solidarność w przegranej, rozpamiętywanie straconych szans, poczucie obrażonej niewinności (rozciągające się wbrew wielu faktom na całą historię), miazmaty wallenrodyzmu, towarzyskie licytacje w przykrościach, biedach, niepowodzeniach, przekonanie o wyższości moralnej i niższości materialnej, które też trudno nazwać przyjemnym, bezterminowe oczekiwanie na rekompensatę za wiarołomność świata (tak jakby można było od kogoś, kto zrobił brzydki, ale udany interes, oczekiwać zadośćuczynienia).

Z

  • Zapomniał pan o Polsce.
    • You forgot Poland. (ang.)
    • Opis: słowa wypowiedziane przez Busha do Johna Kerry’ego w czasie debaty telewizyjnej przed wyborami prezydenckimi w 2004 po tym, jak wśród krajów biorących udział w wojnie w Iraku nie wymienił Polski; po tym wydarzeniu określenie to zaczęto stosować w Stanach Zjednoczonych, gdy w dyskusji z braku innych używa się najgłupszych argumentów.
  • Zawsze istniał w Polsce antysemityzm, czasami ostry. A jednak przez setki lat Żydzi chcieli żyć w Polsce, żyli w Polsce i Polska ich przyjęła. W 1939 r. naród żydowski liczył mniej więcej 18 milionów ludzi, a z tego 3,5 mln żyło na ziemiach polskich. I to jest dowód na to, że jednak w Polsce było najlepiej. Właśnie na tym tle widać jaką tragedią był Holokaust na polskich ziemiach. Niemcy wymordowali prawie wszystkich Żydów w Polsce. W niemieckich obozach zagłady. (…) Żydzi mieli szczęście, że znaleźli tu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Ludzi, którzy ich uratowali. To są nasi bohaterowie. Moja rodzina też została przez nich uratowana. Z tego powodu Polska powinna być dumna. Ale byli i szmalcownicy. Było Jedwabne, a po wojnie, były Kielce i wydarzenia marca 1968 r. (…) Politycznie stosunki (pomiędzy Polską oraz Izraelem) są dziś bardzo dobre. Pomiędzy narodami, proces naprawy jest dłuższy.
  • Zebrałam wiele zeznań o Polakach, którzy uratowali Żydów i nieraz myślę: Polacy są dziwni. Potrafią być zapalczywi i niesprawiedliwi. Ale nie wiem, czy w jakimkolwiek innym narodzie znalazłoby się tylu romantyków, tylu ludzi szlachetnych, tylu ludzi bez skazy, tylu aniołów, którzy by z takim poświęceniem, z takim lekceważeniem własnego życia tak ratowali obcych.
    • Autorka: Klara Mirska
    • Źródło: W cieniu wielkiego strachu, Paryż, 1980, za: Jerzy Robert Nowak, 100 kłamstw J.T. Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem, wyd. Von Borowiecky, Warszawa 2001, s. 124, 125.
  • Znam tylko dwa typy Polaków: tych, którzy się zbuntowali przeciwko mnie, i tych którzy pozostali mi wierni – jednych nienawidzę, drugimi gardzę.
  • Znam tylko jeden naród, który jest tak potwornie przewrażliwiony na własnym punkcie jak naród polski. Są to właśnie Żydzi. Jesteśmy zdumiewająco bliźniaczymi narodami.
    • Autor: Zygmunt Miłoszewski
    • Źródło: Halina Retkowska, Umiarkowany megaloman, „Angora”, 15 września 2013