Pierwsze zdania dzieł literackich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
+1
Kynikos (dyskusja | edycje)
+"Iliada", "Odyseja", "Crimen", "Biblia"
Linia 1: Linia 1:
''Na tej stronie gromadzone są pierwsze zdania różnych dzieł literackich.''
''Na tej stronie gromadzone są pierwsze zdania różnych dzieł literackich.''
* Achilla śpiewaj, Muzo, gniew obfity w szkody,<br />Który ściągnął klęsk tyle na greckie narody;<br />Mnóstwo dusz mężnych, wcześnie wtrącił do Erebu,<br />A na pastwę dał sępom i psom, bez pogrzebu,<br />Walające się trupy rycerskie wśród pola.
** Autor: [[Homer]], ''[[Iliada]]'' (przekład [[Franciszek Ksawery Dmochowski|Franciszka Ksawerego Dmochowskiego]])

* Ani jeden żywy promień nie zdołał przebić powodzi chmur, gnanych przez wichry.
* Ani jeden żywy promień nie zdołał przebić powodzi chmur, gnanych przez wichry.
** Autor: [[Stefan Żeromski]], ''„Rozdzióbią nas kruki, wrony...”''
** Autor: [[Stefan Żeromski]], ''„Rozdzióbią nas kruki, wrony...”''
Linia 29: Linia 32:
* Łódź się budziła.
* Łódź się budziła.
** Autor: [[Władysław Reymont]], ''[[Ziemia obiecana]]''
** Autor: [[Władysław Reymont]], ''[[Ziemia obiecana]]''

* Łódź się budziła.
** Autor: [[Władysław Reymont]], ''[[Ziemia obiecana]]''

* Muzo! Męża wyśpiewaj, co święty gród Troi<br />Zburzywszy, długo błądził i w tułaczce swojej<br />Siła różnych miast widział, poznał tylu ludów<br />Zwyczaje, a co przygód doświadczył i trudów!
** Autor: [[Homer]], ''[[Odyseja]]'' (przekład [[Lucjan Siemieński|Lucjana Siemieńskiego]])

* Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
** ''[[Biblia]]'', ''[[Księga Rodzaju]]'' 1, 1–5 ([[Biblia Jakuba Wujka|przekład Jakuba Wujka]])

* Nadszedł ów człowiek od północnej strony, od wąskiej uliczki, co ją rymarze zajmowali.
** Autor: [[Józef Hen]], ''[[Crimen]]''


* - Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
* - Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Wersja z 21:37, 2 lip 2017

Na tej stronie gromadzone są pierwsze zdania różnych dzieł literackich.

  • Achilla śpiewaj, Muzo, gniew obfity w szkody,
    Który ściągnął klęsk tyle na greckie narody;
    Mnóstwo dusz mężnych, wcześnie wtrącił do Erebu,
    A na pastwę dał sępom i psom, bez pogrzebu,
    Walające się trupy rycerskie wśród pola.
  • Ani jeden żywy promień nie zdołał przebić powodzi chmur, gnanych przez wichry.
  • Był na Żmudzi ród możny Billewiczów, od Mendoga się wywodzący, wielce skoligacony i w całym Rosieńskiem nad wszystkie inne szanowany.
  • Gwiazdy wokoło twojej głowy – pod twoimi nogi fale morza – na falach morza tęcza przed tobą pędzi i rozdziela mgły – co ujrzysz, jest twoim – brzegi, miasta i ludzie tobie się przynależą – niebo jest twoim – chwale twojej niby nic nie zrówna.
  • Herodot z Halikarnasu przedstawia tu wyniki swych badań, żeby ani dzieje ludzkości z biegiem czasu nie zatarły się w pamięci, ani wielkie i podziwu godne dzieła, jakich bądź Hellenowie, bądź barbarzyńcy dokonali, nie przebrzmiały bez echa, między innymi szczególnie wyjaśniając, dlaczego oni ze sobą wojowali.
    • Autor: Herodot, Dzieje, tłum. Seweryn Hammer, wyd. Czytelnik, Warszawa 2002.
  • Już się ma pod koniec starożytnemu światu – wszystko, co w nim żyło, psuje się, rozprzęga i szaleje – bogi i ludzie szaleją… Fatum jedno spokojne, niewzruszone, rozum nieubłagany świata, patrzy z wysoka na wiry ziemi i nieba.
  • Krótka i piękna kariera Zenona Ziembiewicza, zakończona tak groteskowo i tragicznie, dała się teraz od strony tego niedorzecznego finału rozważać całkiem na nowo.
  • Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.
    Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
    Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
    Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
  • Muzo! Męża wyśpiewaj, co święty gród Troi
    Zburzywszy, długo błądził i w tułaczce swojej
    Siła różnych miast widział, poznał tylu ludów
    Zwyczaje, a co przygód doświadczył i trudów!
  • Nadszedł ów człowiek od północnej strony, od wąskiej uliczki, co ją rymarze zajmowali.
  • Niezwyciężony, krążownik drugiej klasy, największa jednostka, jaką dysponowała baza w konstelacji Liry, szedł fotonowym ciągiem przez skrajny kwadrant gwiazdozbioru.
  • Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach, o niezapomnianych czasach 1939-1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy
  • Po wojnie węgierskiej, po której odbył się ślub pana Andrzeja Kmicica z panną Aleksandrą Billewiczówną, miał także wstąpić w związki małżeńskie z panną Anną Borzobohatą Krasieńską równie sławny i zasłużony w Rzeczypospolitej kawaler – pan Jerzy Michał Wołodyjowski, pułkownik chorągwi laudańskiej.
  • Rok 1647 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia.
  • W początkach roku 1878, kiedy świat polityczny zajmował się pokojem san-stefańskim, wyborem nowego papieża albo szansami europejskiej wojny, warszawscy kupcy tudzież inteligencja pewnej okolicy Krakowskiego Przedmieścia niemniej gorąco interesowała się przyszłością galanteryjnego sklepu pod firmą J. Mincel i S. Wokulski.
  • W Tyńcu, w gospodzie "Pod Lutym Turem", należącej do opactwa, siedziało kilku ludzi, słuchając opowiadania wojaka bywalca, który z dalekich stron przybywszy, prawił im o przygodach, jakich na wojnie i w czasie podróży doznał.
  • Za panowania króla Stanisława
    Mieszkał ubogi szlachcic na Podolu,
    Wysoko potem go wyniosła sława;
    Szczęścia miał mało w życiu, więcej bolu;
    Albowiem była to epoka krwawa,
    I kraj był cały na rumaku, w polu;
    Łany, ogrody leżały odłogiem,
    Zaraza stała u domu za progiem.