Jadwiga Andegaweńska: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 20:07, 10 lut 2017

Jadwiga Andegaweńska (fr. Hedwige d’Anjou, 1373–1399) – od 1384 r. królowa Polski, święta katolicka i patronka Polski.

Póki ja żyję, póty wielkiej wojny Królestwa Polskiego z państwem zakonnym nie będzie. Ale potem wszystko jest możliwe…
- Opis: do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego.
- Źródło: Włodzimierz Kalicki, Po bankiecie zapraszamy na rzeź, wyborcza.pl, 17 lipca 2010.

O Jadwidze Andegaweńskiej

Jeden cień za filarem kryje się bez słowa -
to Jadwiga, królowa pozafijołkowa,

omdlewając w kąpieli barw grających społem,
słucha, łodygi białe rąk wznosząc nad czołem.

jak czerwień śpiewa w szczęściu, a fiolet w rozpaczy,
że świat jest barwnym dźwiękiem, który nic nie znaczy...
- Autor: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Zachód słońca na zamku z tomiku Niebieskie migdały

Można sobie wyobrazić królową Jadwigę jako kobietę młodą, bardzo wysoką (172,2 cm), blondynkę, o głowie krótkiej, czole prostym, wąskim, twarzy wąskiej, nosie prostym i wąskim.
- Autor: P. Sikora, Badania antropologiczne szczątków kostnych królowej Jadwigi; w: J. Wyrozumski, Królowa Jadwiga między epoką piastowską i jagiellońską, Kraków 1997.

Przed dziesięcioma laty w encyklice o problemach współczesnego świata napisałem, iż „każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej wykorzystać przestrzeń własnej wolności” (Sollicitudo rei socialis, 44). Wówczas stał przed nami problem „odkrycia wolności”. Teraz Opatrzność stawia nam nowe zadanie: miłować i służyć. Miłować czynem i prawdą. Święta Jadwiga Królowa uczy nas tak właśnie korzystać z daru wolności. Ona wiedziała, że spełnieniem wolności jest miłość, dzięki której człowiek gotów jest zawierzyć siebie Bogu i braciom, do nich przynależeć. Zawierzyła więc Chrystusowi i narodom, które pragnęła do Niego przyprowadzić, swoje życie i swoje królowanie. Całemu narodowi dała przykład umiłowania Chrystusa i człowieka – człowieka spragnionego zarówno wiary, jak i nauki, jak też codziennego chleba i odzienia. Zechciejmy i dzisiaj czerpać z tego przykładu, ażeby radość z daru wolności była pełna.
- Autor: Jan Paweł II, Homilia wygłoszona w dniu 8 czerwca 1997 roku na krakowskich Błoniach; w: O świętej Jadwidze królowej mówią..., zebrał i opracował M. Jagosz, Kraków 1997.

Spostrzegł, że na kamieniu tym pozostał ślad wapna z królewskiego trzewika. Wpadł na pomysł, aby wykuć w kamieniu stopę Jadwigi, a obok umieścić rok, w którym miało miejsce to niezwykłe dla niego wydarzenie: 1390. Dar królowej bardzo pomógł kamieniarzowi. Jego żona wyzdrowiała, a w ich domu nigdy nie było biedy.
- Autor: Edyta Wygonik, Stopka królowej Jadwigi ze zbioru Legendy krakowskie

Zobacz też

Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 * Póki ja żyję, póty wielkiej wojny Królestwa Polskiego z państwem zakonnym nie będzie. Ale potem wszystko jest możliwe…
 ** Opis: do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego.
-** Źródło: Włodzimierz Kalicki, [http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127291,8130106,Po_bankiecie_zapraszamy_na_rzez.html ''Po bankiecie zapraszamy na rzeź'', Wyborcza.pl, 17 lipca 2010]
+** Źródło: Włodzimierz Kalicki, [http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127291,8130106,Po_bankiecie_zapraszamy_na_rzez.html ''Po bankiecie zapraszamy na rzeź''], wyborcza.pl, 17 lipca 2010.
-== O Jadwidze Andegaweńskiej ==
+==O Jadwidze Andegaweńskiej==
 * Jeden cień za filarem kryje się bez słowa -<br />to Jadwiga, królowa pozafijołkowa,<br /><br />omdlewając w kąpieli barw grających społem,<br />słucha, łodygi białe rąk wznosząc nad czołem.<br /><br />jak czerwień śpiewa w szczęściu, a fiolet w rozpaczy,<br />że świat jest barwnym dźwiękiem, który nic nie znaczy...
-**Autor: [[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]], ''Zachód słońca na zamku'' z tomiku ''[[Niebieskie migdały]]''
+** Autor: [[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]], ''Zachód słońca na zamku'' z tomiku ''[[Niebieskie migdały]]''
 * Można sobie wyobrazić królową Jadwigę jako kobietę młodą, bardzo wysoką (172,2 cm), blondynkę, o głowie krótkiej, czole prostym, wąskim, twarzy wąskiej, nosie prostym i wąskim.
-** Autor: P. Sikora, ''Badania antropologiczne szczątków kostnych królowej Jadwigi'' W: J. Wyrozumski, ''Królowa Jadwiga między epoką piastowską i jagiellońską'', Kraków 1997
+** Autor: P. Sikora, ''Badania antropologiczne szczątków kostnych królowej Jadwigi''; w: J. Wyrozumski, ''Królowa Jadwiga między epoką piastowską i jagiellońską'', Kraków 1997.
-* Przed dziesięcioma laty w encyklice o problemach współczesnego świata napisałem, iż „każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej wykorzystać przestrzeń własnej wolności” (Sollicitudo rei socialis, 44). Wówczas stał przed nami problem „odkrycia wolności”. Teraz Opatrzność stawia nam nowe zadanie: miłować i służyć. Miłować czynem i prawdą. Święta Jadwiga Królowa uczy nas tak właśnie korzystać z daru wolności. Ona wiedziała, że spełnieniem wolności jest miłość, dzięki której człowiek gotów jest zawierzyć siebie Bogu i braciom, do nich przynależeć. Zawierzyła więc Chrystusowi i narodom, które pragnęła do Niego przyprowadzić, swoje życie i swoje królowanie. Całemu narodowi dała przykład umiłowania Chrystusa i człowieka — człowieka spragnionego zarówno wiary, jak i nauki, jak też codziennego chleba i odzienia. Zechciejmy i dzisiaj czerpać z tego przykładu, ażeby radość z daru wolności była pełna.
+* Przed dziesięcioma laty w encyklice o problemach współczesnego świata napisałem, iż „każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej wykorzystać przestrzeń własnej wolności” (Sollicitudo rei socialis, 44). Wówczas stał przed nami problem „odkrycia wolności”. Teraz Opatrzność stawia nam nowe zadanie: miłować i służyć. Miłować czynem i prawdą. Święta Jadwiga Królowa uczy nas tak właśnie korzystać z daru wolności. Ona wiedziała, że spełnieniem wolności jest miłość, dzięki której człowiek gotów jest zawierzyć siebie Bogu i braciom, do nich przynależeć. Zawierzyła więc Chrystusowi i narodom, które pragnęła do Niego przyprowadzić, swoje życie i swoje królowanie. Całemu narodowi dała przykład umiłowania Chrystusa i człowieka – człowieka spragnionego zarówno wiary, jak i nauki, jak też codziennego chleba i odzienia. Zechciejmy i dzisiaj czerpać z tego przykładu, ażeby radość z daru wolności była pełna.
-** Autor: [[Jan Paweł II]], ''Homilia wygłoszona w dniu 8 czerwca 1997 roku na krakowskich Błoniach'' W: ''O świętej Jadwidze królowej mówią...'', zebrał i opracował M. Jagosz, Kraków 1997
+** Autor: [[Jan Paweł II]], ''Homilia wygłoszona w dniu 8 czerwca 1997 roku na krakowskich Błoniach''; w: ''O świętej Jadwidze królowej mówią...'', zebrał i opracował M. Jagosz, Kraków 1997.
 * Spostrzegł, że na kamieniu tym pozostał ślad wapna z królewskiego trzewika. Wpadł na pomysł, aby wykuć w kamieniu stopę Jadwigi, a obok umieścić rok, w którym miało miejsce to niezwykłe dla niego wydarzenie: 1390. Dar królowej bardzo pomógł kamieniarzowi. Jego żona wyzdrowiała, a w ich domu nigdy nie było biedy.
 ** Autor: [[Edyta Wygonik]], ''Stopka królowej Jadwigi'' ze zbioru ''[[Legendy krakowskie]]''
-'''Zobacz też:'''
+==Zobacz też==
 * [[Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu]]
-{{DEFAULTSORT:Jadwiga Andegaweńska}}
+{{SORTUJ:Jadwiga Andegaweńska}}
+[[Kategoria:Andegawenowie]]
 [[Kategoria:Patroni Polski]]
 [[Kategoria:Polscy święci katoliccy]]