Alexandre Dumas: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
*/Hrabia Monte Christo*/ przebudowa |
m Robot usunął nl:Alexandre Dumas (deleted) |
||
Linia 161: | Linia 161: | ||
[[ka:ალექსანდრე დიუმა (უფროსი)]] |
[[ka:ალექსანდრე დიუმა (უფროსი)]] |
||
[[lt:Aleksandras Diuma (tėvas)]] |
[[lt:Aleksandras Diuma (tėvas)]] |
||
[[nl:Alexandre Dumas]] |
|||
[[pt:Alexandre Dumas, pai]] |
[[pt:Alexandre Dumas, pai]] |
||
[[ro:Alexandre Dumas]] |
[[ro:Alexandre Dumas]] |
Wersja z 22:13, 14 cze 2013
Alexandre Dumas, ojciec (1802–1870) – francuski pisarz.
Hrabia Monte Christo
Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Hrabia Monte Christo.
Tom I
(Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1988; tłum. Julian Rogoziński)
- (...) albowiem dla człowieka szczęśliwego modlitwa to tylko zbiór słów, monotonnych i pozbawionych sensu, i dopiero kiedy przygniecie go rozpacz i ból, zaczyna pojmować prawdziwe znaczenie wzniosłego języka, jakim zwraca się do Boga.
- Źródło: rozdział 15. Numer 34 i Numer 27, s. 111
- Zobacz też: modlitwa
- (...) Bóg obdarza człowieka inteligencją po to, by mógł przyjść z pomocą swoim niedoskonałym zmysłom.
- Postać: ksiądz Faria
- Źródło: rozdział 17. W celi księdza, s. 133
- Zobacz też: inteligencja
- Każdy nieszczęśnik, choć winien zacząć od modlitwy, pokłada nadzieję w Bogu dopiero wtedy, gdy straci wiarę w siebie i w ludzi.
- Źródło: rozdział 15. Numer 34 i Numer 27, s. 110
- Znał tylko własną przeszłość – tak krótką, teraźniejszość – tak ponurą, a przyszłość jego była tak niepewną.
- Opis: o Edmundzie Dantèsie, podczas osadzenia w zamku If.
- Źródło: rozdział 15. Numer 34 i Numer 27, s. 111
Tom II
(Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1988; tłum. Julian Rogoziński)
- Idee nie umierają (...); drzemią czasem, ale budzą się jeszcze silniejsze.
- Źródło: rozdział 36. Grób rodziny de Villefort, s. 314
- Zobacz też: idea
- Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu (...).
- Źródło: rozdział 23. W jaki sposób uwolnić ogrodnika od koszatek wyjadających mu brzoskwinie, s. 203
- (...) na każdą boleść istnieją dwa lekarstwa – czas i milczenie.
- O, złość ludzka to uczucie bardzo głębokie; sięga głębiej niż dobroć boża.
- Źródło: rozdział 29. Gabinet prokuratora królewskiego, s. 254
Tom III
(Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1988; tłum. Julian Rogoziński)
- Bóg życzy sobie, abyśmy go rozumieli i zastanawiali się nad jego potęgą: dlatego dał nam wolną wolę.
- Źródło: rozdział 37. Odjazd, s. 297
- Cierpienia natury moralnej są jak rany, które się zasklepiają, ale nie goją; zawsze bolesne, gotowe krwawić za lada dotknięciem, pozostają w sercu nie zabliźnione.
- Źródło: rozdział 11. Sąd, s. 105
- Zobacz też: cierpienie
- (...) póki Bóg nie raczy odsłonić przyszłości ludzkiej, cała ludzka mądrość będzie się mieścić w tych paru słowach: Czekać i nie tracić nadziei!
- Postać: Edmund Dantès
- Opis: list do Maksymiliana Morrela.
- Źródło: rozdział 42. Piąty października..., s. 336
- (...) zmarli przyjaciele nie spoczywają w ziemi, ale żyją w naszych sercach; tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.
- Źródło: rozdział 37. Odjazd, s. 292
Trzej muszkieterowie
Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Trzej muszkieterowie (powieść).
- Milczenie jest ostatnią rozkoszą nieszczęśliwych.
- Źródło: Trzej muszkieterowie, t. I, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 310.
- Najbardziej samolubną namiętnością jest miłość.
- Źródło: Trzej muszkieterowie, t. I, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 129.
- Wszyscy za jednego, jeden za wszystkich.
- Tous pour un, un pour tous. (fr.)
- Źródło: Trzej muszkieterowie, t. I, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 116.
Wicehrabia de Bragelonne
(fr. Le Vicomte de Bragelonne; tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa)
- Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
- Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
- Postać: Atos
- Źródło: tom III, rozdział 22, Rywale polityczni
- O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
- Aramis po nieudanym zamachu stanu
- Źródło: tom III, rozdział 47, Ostatnie pożegnanie
- Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
- Źródło: rozdział 58, U Księżnej
- W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.
Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.- Źródło: tom II, rozdział 61, Portret
Inne
- Dla charakterów słabych zawód miłosny jest ciosem, który łamiąc serce, wzmaga jeszcze bardziej ich uczucie. Wyrażają oni swe uczucia przez łzy i żale.
- Zobacz też: charakter
- (...) gdybym umiał tak pisać wiersze, jak Wiktor, i gdyby Wiktor umiał tak komponować dramat, jak ja (...).
- Opis: o Wiktorze Hugo.
- Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 130.
- Zobacz też: literatura, poezja, wiersz
- Inaczej odczuwają zawód miłosny charaktery silne, miotane gwałtownymi uczuciami. Buntują się one tak bardzo przeciw własnemu cierpieniu, że ich miłość łatwo zmienia się w nienawiść.
- Każde uogólnienie jest niebezpieczne, nawet to.
- Kobieta jest często natchnieniem do rzeczy wielkich, których spełnieniu przeszkadza.
- Zobacz też: kobieta
- Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.
- Les femmes sont étonnantes: ou elles ne pensent à rien, ou elles pensent à autre chose. (fr.)
- Kto bardzo kocha, ten surowo karze.
- Nic fatalniejszego dla zazdrosnych niż świadomość, że serce, w którym chcielibyśmy utrzymać wieczną miłość, obojętnieje.
- Zobacz też: zazdrość
- Nic tak nie oburza serca niezdolnego do zdrady jak posądzenie o nią.
- Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.
- Rien ne réussit comme le succès. (fr.)
- Źródło: Anioł Pitou, 1851
- Zobacz też: sukces
- Nie ma nic trudniejszego nad umiejętność kochania.
- Niestety, w życiu przeżywa się tylko dwie miłości prawdziwe: pierwszą, która umiera, i ostatnią, od której się umiera.
- Prawdziwa miłość czyni zawsze lepszym, kimkolwiek byłaby kobieta, którą się kocha.
- Serce, które nie liczy już na miłość ani na szacunek, musi być bardzo oschłe, zwiędłe, obumarłe.
- Tylko kobiety, których nie kochamy, są punktualne.
- W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
- Il y a une femme dans toute les affaires; aussitôt qu'on me fait un rapport, je dis: Cherchez la femme. (fr.)
- Opis: zwykle cytowane jest tylko samo zakończenie, w brzmieniu francuskim.
- Źródło: Mohikanie paryscy
- Wypoczynek, jak wszystko, kończy się zmęczeniem.
- Źródło: „Problemy. Miesięcznik popularno-naukowy”, wydania 1–6, Instytut Prasy „Czytelnik”, 1960, s. 424.
- Zobacz też: wypoczynek
- Żonaty jest zawsze rozsądny, bo nigdy nie myśli o małżeństwie.
- Życie jest wspaniałe, należy tylko spoglądać na nie przez właściwe okulary.