Michał Choromański: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Polscy pisarze dwudziestolecia międzywojennego" za pomocą HotCat
Linia 68: Linia 68:
[[Kategoria:Polscy poeci]]
[[Kategoria:Polscy poeci]]
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]]
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]]
[[Kategoria:Polscy pisarze dwudziestolecia międzywojennego]]


[[it:Michał Choromański]]
[[it:Michał Choromański]]

Wersja z 15:01, 22 wrz 2012

Michał Choromański

Michał Choromański (1904–1972) – polski prozaik, dramaturg i poeta.

Zazdrość i medycyna (1933)

(Wydaw. Poznańskie, 1984)

  • Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu.
    • Źródło: s. 144.
  • Kobieta oddaje się tylko temu, którego nie kocha.
    • Źródło: s. 27
  • W prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa jest miłość, tym banalniejsze są jej przejawy.
    • Źródło: s. 236
  • Wśród dziesięciu znajomych mężczyzn mąż zawsze będzie zazdrosny o dziewięciu niewinnych, dziesiątego zaś, z którym żona go zdradza, nigdy nie będzie podejrzewał.
    • Źródło: s. 128

Inne

  • Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.
    Nie mogli szczęścia wrócić nam.
    I tylko w niebie złote igły
    Kreśliły gwiazdom górny trakt.
    • Źródło: Rozczarowanie (1926)
  • Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy.
    • Źródło: Roman Ingarden, Studia z estetyki, Tom 1, Warszawa 1966, PWN, s. 95.
  • Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
    • Zobacz też: myśl
  • Do okna przybliżyła się
    Ze smutkiem i skrywaną złością
    Patrzyła jak tam szumi wiosna,
    – Jak księżyc wpływa ponad dach,
    – I–jezdnia srebrzy się światłością.
    • Źródło: Na stół stawiając bukiet róż (Brat i siostra), 1926
  • I szczęście stało się niebyłe (...).
    • Źródło: Rozczarowanie (1926)
  • Latawiec jest jak człowiek, może się wznosić tylko na sznurku.
  • Lubieżne kobiety sądzą, że wszyscy mężczyźni są zwyrodnialcami.
    • Źródło: Dygresje na temat kaloszy, Wydawn. Poznańskie, 1966, s. 53.
    • Zobacz też: kobieta, mężczyzna
  • Najdłużej kochamy tych właśnie, co nas porzucają.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
  • Nic tak nie wiążę i nic tak nie łamie życia jak cudza dobroć. Niebezpieczna, może niemoralna siła spoczywa w rękach dobrego człowieka.(...) Jakżeż często pod wpływem cudzej dobroci człowiek postępuje inaczej, niż tego by pragnął, i robiąc dobry uczynek, w gruncie rzeczy robi uczynek zły, gdyż przyczynia się do własnego odwartościowania.
    • Źródło: Szpital Czerwonego Krzyża (1937)
  • Niechlujstwo zewnętrzne równa się niechlujstwu duchowemu.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • O, Twe oczy jak – światła błękitnych dwóch gwiazd.
    O, te piersi dziewczęce i smagłe!
    Jakby złote owoce ktoś w dłonie mi dał
    Chylę głowę i cudu pragnę.
    • Źródło: Położyłem dziś dłoń na Twą pierś, smagłą pierś, 1926
  • Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił.
  • (...) przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz.
    • Źródło: Kotły Beethovenowskie, Wyd. poznańskie, 1970, s. 363.
    • Zobacz też: przygoda
  • Umarła żona. A od sadu
    Przez okna wczesny wieczór szedł.
    Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
    Kadzidłem przepływały nad nią.
    • Źródło: Gdy moja żona gasła cicho, 27 kwietnia 1926