Samuel Adalberg: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m -przeniesione do przysłów, przerwa na kawę |
m -przeniesione |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
==G== |
==G== |
||
* Gdy ci kobyła zdechnie, pomnij zdjąć chomąto. |
|||
* Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą. |
* Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą. |
||
** Zobacz też: [[kłótnia]], [[zgoda]] |
** Zobacz też: [[kłótnia]], [[zgoda]] |
||
Linia 32: | Linia 30: | ||
* Gdzieś się upił, tam idź spać. |
* Gdzieś się upił, tam idź spać. |
||
** Zobacz też: [[pijaństwo]] |
** Zobacz też: [[pijaństwo]] |
||
==H== |
|||
* Husarz prosi Boga o wojnę, lekarz o febrę. |
|||
==I== |
==I== |
||
* I koń hardo stąpa, gdy w bogatym rzędzie. |
|||
* I na równej drodze można się potknąć. |
* I na równej drodze można się potknąć. |
||
Linia 45: | Linia 38: | ||
==J== |
==J== |
||
* Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka. |
* Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka. |
||
* Jak wilk komarowi pomoże, to komar i konia zmoże. |
|||
==K== |
==K== |
||
* Każda krowa swoje cielę liże. |
|||
** Zobacz też: [[cielę]], [[krowa]] |
|||
* Każdy się drapie, gdzie go świerzbi. |
* Każdy się drapie, gdzie go świerzbi. |
||
* Komu księżyc świeci, temu i gwiazdy błyszczą. |
|||
* Kto ma wioski, ma troski. |
* Kto ma wioski, ma troski. |
||
Linia 83: | Linia 69: | ||
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą. |
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą. |
||
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI. |
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI. |
||
* Nowe koła skrzypią. |
|||
==O== |
==O== |
||
Linia 94: | Linia 78: | ||
==P== |
==P== |
||
* Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto. |
* Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto. |
||
* Po tłuste cielę i do domu trafią, a chudego i na targu nie kupią. |
|||
** Zobacz też: [[cielę]] |
|||
* Przed kim bramę zamkną, niech do furtki puka. |
|||
* Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj. |
* Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj. |
||
Linia 104: | Linia 83: | ||
==S== |
==S== |
||
* Sędzia nie może być głodny. |
* Sędzia nie może być głodny. |
||
* Skorego konia jeszcze batem pod górę. |
|||
* Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi. |
* Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi. |
||
Linia 116: | Linia 93: | ||
==U== |
==U== |
||
* Ucz swoje dzieci kamienie gryźć. |
* Ucz swoje dzieci kamienie gryźć. |
||
==W== |
|||
* Więcej dogryzie psiarnia kundlów niż jeden brytan. |
|||
==Z== |
==Z== |
||
Linia 125: | Linia 99: | ||
* Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały. |
* Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały. |
||
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII. |
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII. |
||
* Zawsze to znać, co kundel, a co wyżeł. |
|||
==Ż== |
==Ż== |
Wersja z 22:32, 23 sie 2012
Samuel Adalberg (1868–1939) – polski historyk i paremiolog.
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
B
- Biednemu to i weselna noc krótka.
C
- Chłop się nie przeżegna, dopóki piorunu nie usłyszy.
- Co na swoim śmiecisku, to nie przepadnie.
D
- Dobrą kobyłę i w stajni kupcy znajdą.
- Dobry młyn wszystko zmiele.
- Dobry przykład – połowa kazania.
- Dziewięć much a dziesiąty wilk na śmierć zjedzą konia.
- Dziś pod wozem, jutro na wozie.
G
- Gdzie pies nie chce, tam sługa musi.
- Gdzieś się upił, tam idź spać.
- Zobacz też: pijaństwo
I
- I na równej drodze można się potknąć.
- I prosię, jak młode, to ładne.
J
- Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka.
K
- Każdy się drapie, gdzie go świerzbi.
- Kto ma wioski, ma troski.
- Kto na końcu wygrywa, bierze pieniądze.
- Kto nie widział ołtarza, i piecu się kłania.
- Kto w błoto wpadnie, ten suchy nie wstanie.
- Kto w cudzej stodole młóci i w jego odmłócą.
L
- Lepszy dukat przed procesem, niźli trzy po procesie.
M
- Małe pieski najwięcej szczekają.
- Zobacz też: pies
N
- Najciężej strzemiona dopaść, to się i na koń dostanie.
- Nie boi się wilk psa, tylko szczekania jego.
- Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, nervus paremiologicus, którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą.
- Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
O
- O zużytkowaniu pewnej pracy dla naukowych celów powinna rozstrzygać jej wartość naukowa, a nie dzieło, w którym umieszczona została.
- Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
- Od starych kruków młode uczą się krakać.
P
- Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto.
- Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj.
S
- Sędzia nie może być głodny.
- Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi.
- Szyby lecą, szklarz się śmieje.
T
- Trudno się puścić bez wiosła na morze.
U
- Ucz swoje dzieci kamienie gryźć.
Z
- Z kim szczęście na ukos i kury nań gdaczą.
- Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały.
- Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII.
Ż
- Żyd Żyda, ksiądz księdza o sto mil zwietrzy.