Samuel Adalberg: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m -przeniesione do przysłów, przerwa na kawę
m -przeniesione
Linia 23: Linia 23:


==G==
==G==
* Gdy ci kobyła zdechnie, pomnij zdjąć chomąto.

* Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą.
* Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą.
** Zobacz też: [[kłótnia]], [[zgoda]]
** Zobacz też: [[kłótnia]], [[zgoda]]
Linia 32: Linia 30:
* Gdzieś się upił, tam idź spać.
* Gdzieś się upił, tam idź spać.
** Zobacz też: [[pijaństwo]]
** Zobacz też: [[pijaństwo]]

==H==
* Husarz prosi Boga o wojnę, lekarz o febrę.


==I==
==I==
* I koń hardo stąpa, gdy w bogatym rzędzie.

* I na równej drodze można się potknąć.
* I na równej drodze można się potknąć.


Linia 45: Linia 38:
==J==
==J==
* Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka.
* Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka.

* Jak wilk komarowi pomoże, to komar i konia zmoże.


==K==
==K==
* Każda krowa swoje cielę liże.
** Zobacz też: [[cielę]], [[krowa]]

* Każdy się drapie, gdzie go świerzbi.
* Każdy się drapie, gdzie go świerzbi.

* Komu księżyc świeci, temu i gwiazdy błyszczą.


* Kto ma wioski, ma troski.
* Kto ma wioski, ma troski.
Linia 83: Linia 69:
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą.
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.

* Nowe koła skrzypią.


==O==
==O==
Linia 94: Linia 78:
==P==
==P==
* Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto.
* Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto.

* Po tłuste cielę i do domu trafią, a chudego i na targu nie kupią.
** Zobacz też: [[cielę]]

* Przed kim bramę zamkną, niech do furtki puka.


* Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj.
* Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj.
Linia 104: Linia 83:
==S==
==S==
* Sędzia nie może być głodny.
* Sędzia nie może być głodny.

* Skorego konia jeszcze batem pod górę.


* Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi.
* Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi.
Linia 116: Linia 93:
==U==
==U==
* Ucz swoje dzieci kamienie gryźć.
* Ucz swoje dzieci kamienie gryźć.

==W==
* Więcej dogryzie psiarnia kundlów niż jeden brytan.


==Z==
==Z==
Linia 125: Linia 99:
* Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały.
* Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII.

* Zawsze to znać, co kundel, a co wyżeł.


==Ż==
==Ż==

Wersja z 22:32, 23 sie 2012

Samuel Adalberg (1868–1939) – polski historyk i paremiolog.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

B

  • Biednemu to i weselna noc krótka.

C

  • Chłop się nie przeżegna, dopóki piorunu nie usłyszy.
  • Co na swoim śmiecisku, to nie przepadnie.

D

  • Dobrą kobyłę i w stajni kupcy znajdą.
  • Dobry młyn wszystko zmiele.
  • Dobry przykład – połowa kazania.
  • Dziewięć much a dziesiąty wilk na śmierć zjedzą konia.
  • Dziś pod wozem, jutro na wozie.

G

  • Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą.
  • Gdzie pies nie chce, tam sługa musi.
  • Gdzieś się upił, tam idź spać.

I

  • I na równej drodze można się potknąć.
  • I prosię, jak młode, to ładne.

J

  • Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka.

K

  • Każdy się drapie, gdzie go świerzbi.
  • Kto ma wioski, ma troski.
  • Kto na końcu wygrywa, bierze pieniądze.
  • Kto nie widział ołtarza, i piecu się kłania.
  • Kto w błoto wpadnie, ten suchy nie wstanie.
  • Kto w cudzej stodole młóci i w jego odmłócą.

L

  • Lepszy dukat przed procesem, niźli trzy po procesie.
  • Lepszy funt rozumu niż cetnar dowcipu.

M

  • Małe pieski najwięcej szczekają.

N

  • Najciężej strzemiona dopaść, to się i na koń dostanie.
  • Nie boi się wilk psa, tylko szczekania jego.
  • Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, nervus paremiologicus, którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą.

O

  • Od starych kruków młode uczą się krakać.

P

  • Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto.
  • Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj.

S

  • Sędzia nie może być głodny.
  • Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi.
  • Szyby lecą, szklarz się śmieje.

T

  • Trudno się puścić bez wiosła na morze.

U

  • Ucz swoje dzieci kamienie gryźć.

Z

  • Z kim szczęście na ukos i kury nań gdaczą.
  • Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały.

Ż

  • Żyd Żyda, ksiądz księdza o sto mil zwietrzy.