Samuel Adalberg: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m cd. przenosin |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
==D== |
==D== |
||
* Dobrą kobyłę i w stajni kupcy znajdą. |
* Dobrą kobyłę i w stajni kupcy znajdą. |
||
* Dobry furman na miejscu skręca. |
|||
* Dobry młyn wszystko zmiele. |
* Dobry młyn wszystko zmiele. |
||
| Linia 29: | Linia 27: | ||
* Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą. |
* Gdy się swoje psy kąsają, to się i pogodzą. |
||
** Zobacz też: [[kłótnia]], [[zgoda]] |
** Zobacz też: [[kłótnia]], [[zgoda]] |
||
* Gdzie chleb, tam się zęby znajdą. |
|||
* Gdzie ciało ma leżeć, tam nogi muszą zajść. |
|||
* Gdzie pies nie chce, tam sługa musi. |
* Gdzie pies nie chce, tam sługa musi. |
||
* Gdzie wielu dowódców, tam bitwa przegrana. |
|||
* Gdzieś się upił, tam idź spać. |
* Gdzieś się upił, tam idź spać. |
||
| Linia 52: | Linia 44: | ||
==J== |
==J== |
||
* Jak Bóg zagrzmi, to chłop do pacierza. |
|||
* Jak gospodarz gościnny, to i ściany się rozszerzają. |
* Jak gospodarz gościnny, to i ściany się rozszerzają. |
||
| Linia 75: | Linia 65: | ||
* Kto nie widział ołtarza, i piecu się kłania. |
* Kto nie widział ołtarza, i piecu się kłania. |
||
* Kto raz z diabłem płynął, musi go zawsze wozić. |
|||
* Kto w błoto wpadnie, ten suchy nie wstanie. |
* Kto w błoto wpadnie, ten suchy nie wstanie. |
||
| Linia 97: | Linia 85: | ||
==N== |
==N== |
||
* Najciężej strzemiona dopaść, to się i na koń dostanie. |
* Najciężej strzemiona dopaść, to się i na koń dostanie. |
||
* Najgorszy jest diabeł wtenczas, kiedy się modli. |
|||
* Nie boi się wilk psa, tylko szczekania jego. |
* Nie boi się wilk psa, tylko szczekania jego. |
||
* Nie skryje diabeł końskiego kopyta. |
|||
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą. |
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą. |
||
Wersja z 19:44, 23 sie 2012
Samuel Adalberg (1868–1939) – polski historyk i paremiolog.
|
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
B
- Biednemu to i weselna noc krótka.
C
- Chłop się nie przeżegna, dopóki piorunu nie usłyszy.
- Co na swoim śmiecisku, to nie przepadnie.
D
- Dobrą kobyłę i w stajni kupcy znajdą.
- Dobry młyn wszystko zmiele.
- Dobry przykład – połowa kazania.
- Dziewięć much a dziesiąty wilk na śmierć zjedzą konia.
- Dziś pod wozem, jutro na wozie.
G
- Gdy ci kobyła zdechnie, pomnij zdjąć chomąto.
- Gdzie pies nie chce, tam sługa musi.
- Gdzieś się upił, tam idź spać.
- Zobacz też: pijaństwo
H
- Husarz prosi Boga o wojnę, lekarz o febrę.
I
- I koń hardo stąpa, gdy w bogatym rzędzie.
- I na równej drodze można się potknąć.
- I prosię, jak młode, to ładne.
J
- Jak gospodarz gościnny, to i ściany się rozszerzają.
- Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka.
- Jak wilk komarowi pomoże, to komar i konia zmoże.
K
- Każde grabie do siebie grabią.
- Każdy się drapie, gdzie go świerzbi.
- Komu księżyc świeci, temu i gwiazdy błyszczą.
- Kto ma wioski, ma troski.
- Kto na końcu wygrywa, bierze pieniądze.
- Kto nie widział ołtarza, i piecu się kłania.
- Kto w błoto wpadnie, ten suchy nie wstanie.
- Kto w cudzej stodole młóci i w jego odmłócą.
L
- Lepiej z mądrym pieczeń obracać, niż z głupim ją jeść.
- Zobacz też: pieczeń
- Lepszy dukat przed procesem, niźli trzy po procesie.
M
- Małe pieski najwięcej szczekają.
- Zobacz też: pies
N
- Najciężej strzemiona dopaść, to się i na koń dostanie.
- Nie boi się wilk psa, tylko szczekania jego.
- Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, nervus paremiologicus, którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą.
- Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
- Nikt swego garbu nie widzi.
- Nowe koła skrzypią.
O
- O zużytkowaniu pewnej pracy dla naukowych celów powinna rozstrzygać jej wartość naukowa, a nie dzieło, w którym umieszczona została.
- Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
- Od starych kruków młode uczą się krakać.
P
- Pan Bóg stworzył wieś, a człowiek miasto.
- Po tłuste cielę i do domu trafią, a chudego i na targu nie kupią.
- Zobacz też: cielę
- Przed kim bramę zamkną, niech do furtki puka.
- Psa głaskaj, ale kija z ręki nie puszczaj.
S
- Sędzia nie może być głodny.
- Skorego konia jeszcze batem pod górę.
- Szczęście karetą nie jeździ, ale i w łachmanach nie chodzi.
- Szyby lecą, szklarz się śmieje.
T
- Trudno się puścić bez wiosła na morze.
U
- Ucz swoje dzieci kamienie gryźć.
W
- Więcej dogryzie psiarnia kundlów niż jeden brytan.
Z
- Z kim szczęście na ukos i kury nań gdaczą.
- Za grosz cię powieszą, a za dukata ujdziesz.
- Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały.
- Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII.
- Zawsze to znać, co kundel, a co wyżeł.
Ż
- Żyd Żyda, ksiądz księdza o sto mil zwietrzy.