Antoni Lange: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat |
m →Inne: kat. |
||
Linia 134: | Linia 134: | ||
{{DEFAULTSORT:Lange, Antoni}} |
{{DEFAULTSORT:Lange, Antoni}} |
||
[[Kategoria:Poligloci]] |
|||
[[Kategoria:Polscy prozaicy]] |
[[Kategoria:Polscy prozaicy]] |
||
[[Kategoria:Poeci młodopolscy]] |
[[Kategoria:Poeci młodopolscy]] |
Wersja z 11:18, 28 cze 2012
Antoni Lange (1861 lub 1863–1929) – polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski.
Cytaty z utworów poetyckich
- A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
- Źródło: Kazimierz Wyka, Modernizm polski, Wydawn. Literackie, 1968, s. 81.
- Zobacz też: dżuma, grób, religia
- Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa
Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.- Źródło: K. Wyka, Modernizm polski, op. cit., s. 81.
- Zobacz też: bluźnierstwo, modlitwa
- Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.
- Źródło: Rozmyślania i inne wiersze, Warszawa 1979, PIW.
- Zobacz też: życie
- Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany!
- Źródło: Wacław Borowy, Dziś i wczoraj, wyd. „Rój”, 1934, s. 205.
- Zobacz też: cierpienie, walka
- Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy?
- Zobacz też: poeta
- Dusze ludzkie – samotnice wieczne,
Samotnice – jak planety błędne:
Każda błąka się przez drogi mleczne,
Każda toczy koło swe bezwzględne.
- Ileż myśli, uczuć, zórz
Zgasił we mnie wicher burz!
- Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka
Szukać cię w każdej postaci niewieściej.- Zobacz też: miłość
- Kiedy mnie znudzą jałowi mieszczanie,
ducha pogrążam w twej fatamorganie.
Tyś mi natchnieniem i pieśnią, i sławą,
W tobie mam cudów i niebios poznanie,
arabskich pustyń córo, czarna kawo!- Źródło: Kawa
- Zobacz też: kawa
- Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu.
- Zobacz też: przyroda
- Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem...
- Zobacz też: świat
- Lecz, żem życie zbyt kochał, aby pragnąć życia!
- Źródło: Wacław Borowy, Studia i szkice literackie, Tom 1, Warszawa 1983, PIW, s. 399.
- Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,
Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,
I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –
Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!
- Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.
- Źródło: W. Borowy, Studia i szkice literackie, Tom 1, op. cit., s. 405.
- Zobacz też: codzienność
- Śmierć jest to podróż nad wszystkie podróże.
- Źródło: W. Borowy, Studia i szkice literackie, Tom 1, op. cit., s. 393.
- Zobacz też: śmierć
- W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,
W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:
I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony
Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.- Źródło: K. Wyka, Modernizm polski, op. cit., s. 43.
- Zobacz też: człowiek
- Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;
Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.
Cytaty z utworów prozatorskich
Miranda (powieść)
- Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia.
- Zobacz też: odpowiedzialność
- Jestem wrogiem rzeczywistości i cokolwiek w niej widzę, chciałbym w innych, lepszych formach zobaczyć.
- Zobacz też: rzeczywistość
- Mogą na innych gdzieś planetach przebywać istoty tyle od nas doskonalsze, że w stosunku do nas są jak bogowie. Takimi istotami zdali mi się ci ludzie, którzy mnie otaczali.
- Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony.
- Nauka współczesna dotarła do najdalszego pierwiastka, który nazwała protonem.
- Zobacz też: nauka
- Nie ma na świecie rzeczy niebezpieczniejszej niż realizacja jakiejś idei.
- Zobacz też: idea, niebezpieczeństwo
- Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią.
- Zobacz też: twórczość
- W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego.
- W przyrodzie nie ma rzeczy nadprzyrodzonych.
- Zobacz też: przyroda
- Wszelkie cierpienie ukrywa w sobie tajemnicę jakiejś przyszłej nagrody.
- Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej.
- Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie.
- Zobacz też: zapomnienie
Tom W czwartym wymiarze
- Ciągle marzyło mi się, aby rozwinąć żywot mój w edycji poprawnej, doskonalszej niż poprzednia.
- Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie.
- Sen – to moje realne życie: śpiąc, mam świadomość snu; żyjąc, nie mam świadomości życia.
- Zobacz też: sen, świadomość
- Śmiało rzec można, że w rewolucji [bożek] Pan się odrodził.
- To sen – tu ani śmierć, ani życie nie jest rzeczywiście rzeczywistym.
Cytaty z eseistyki
- Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją, liryką i dramatem (…) w którym by się zlały sacra profanis, które by było naraz religią i kosmogonią, filozofią i psychologią, (…) mistyką i poezją, analizą i syntezą, które by było nie tylko kopią natury, ale i naturą samą, które by tak się z nią zlało, żeby znikły granice sztuki i natury.
- Źródło: K. Wyka, Modernizm polski, op. cit., s. 242.
- Zobacz też: sztuka
- Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię.
- Racja mych dziejów pozostaje przede mną ukryta.
- Zobacz też: historia
- Wyobraźnia to (...) siła plastyczna ducha ludzkiego, (...) połączenie rozumu z uczuciem.
- Źródło: Jan Pacławski, „Prace Komisji Historycznoliterackiej”, Wydania 39–42, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1978, s. 64.
- Zobacz też: wyobraźnia
Inne
- Aby już uzupełnić tę reklamę Mirandy zaznaczę z wielką przyjemnością, że co do niektórych pomysłów spotkałem się z fantazjami Wellsa, w jego najnowszym dziele na temat utopii pt. Ludzie jak bogowie.
- Opis: przedmowa do II wydania książki W czwartym wymiarze z 1925.