Antoni Lange: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m zob. też |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Antoni Lange 1.jpg|mały|<center>Antoni Lange</center>]] |
[[Plik:Antoni Lange 1.jpg|mały|<center>Antoni Lange</center>]] |
||
'''[[w:Antoni Lange|Antoni Lange]]''' (1861 lub 1863–1929) – poeta, dramatopisarz i powieściopisarz |
'''[[w:Antoni Lange|Antoni Lange]]''' (1861 lub 1863–1929) – [[Polska|polski]] [[poeta]], dramatopisarz i [[pisarz|powieściopisarz]] okresu [[Młoda Polska|Młodej Polski]]. |
||
==Cytaty z utworów poetyckich== |
==Cytaty z utworów poetyckich== |
||
* A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy. |
* A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy. |
||
** Źródło: [[Kazimierz Wyka]], ''Modernizm polski'', Wydawn. Literackie, 1968, s. 81. |
** Źródło: [[Kazimierz Wyka]], ''Modernizm polski'', Wydawn. Literackie, 1968, s. 81. |
||
** Zobacz też: [[religia]] |
** Zobacz też: [[dżuma]], [[grób]], [[religia]] |
||
* Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa<br />Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa. |
* Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa<br />Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa. |
||
** Źródło: K. Wyka, ''Modernizm polski'', ''op. cit.'', s. 81. |
** Źródło: K. Wyka, ''Modernizm polski'', ''op. cit.'', s. 81. |
||
** Zobacz też: [[bluźnierstwo]], [[modlitwa]] |
|||
* Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził. |
* Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził. |
||
** Zobacz też: [[XIX wiek]] |
** Zobacz też: [[chaos]], [[XIX wiek]] |
||
* Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy. |
* Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy. |
||
Linia 18: | Linia 19: | ||
* Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany! |
* Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany! |
||
** Źródło: Wacław Borowy, ''Dziś i wczoraj'', wyd. „Rój”, 1934, s. 205. |
** Źródło: Wacław Borowy, ''Dziś i wczoraj'', wyd. „Rój”, 1934, s. 205. |
||
** Zobacz też: [[cierpienie]], [[walka]] |
|||
* Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy? |
* Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy? |
||
Linia 24: | Linia 26: | ||
* Dusze ludzkie – samotnice wieczne,<br />Samotnice – jak planety błędne:<br />Każda błąka się przez drogi mleczne,<br />Każda toczy koło swe bezwzględne. |
* Dusze ludzkie – samotnice wieczne,<br />Samotnice – jak planety błędne:<br />Każda błąka się przez drogi mleczne,<br />Każda toczy koło swe bezwzględne. |
||
** Źródło: [[:s:Samotność (Lange)|''Samotność'']] w: ''Poezye cz. 1'', Kraków 1895. |
** Źródło: [[:s:Samotność (Lange)|''Samotność'']] w: ''Poezye cz. 1'', Kraków 1895. |
||
** Zobacz też: [[dusza]] |
|||
* Ileż myśli, uczuć, zórz<br />Zgasił we mnie wicher burz! |
* Ileż myśli, uczuć, zórz<br />Zgasił we mnie wicher burz! |
||
Linia 43: | Linia 46: | ||
* Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne. |
* Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne. |
||
** Źródło: W. Borowy, ''Studia i szkice literackie'', Tom 1, ''op. cit.'', s. 405. |
** Źródło: W. Borowy, ''Studia i szkice literackie'', Tom 1, ''op. cit.'', s. 405. |
||
** Zobacz też: [[codzienność]] |
|||
* Śmierć jest to podróż nad wszystkie podróże. |
* Śmierć jest to podróż nad wszystkie podróże. |
||
Linia 57: | Linia 61: | ||
===''Miranda'' (powieść)=== |
===''Miranda'' (powieść)=== |
||
* Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia. |
* Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia. |
||
** Zobacz też: [[odpowiedzialność]] |
|||
* Jedną z form pamięci jest prawda, złudzenie jedną z form niepamięci. |
* Jedną z form pamięci jest prawda, złudzenie jedną z form niepamięci. |
||
** Zobacz też: [[pamięć]], [[prawda]] |
|||
* Jestem wrogiem rzeczywistości i cokolwiek w niej widzę, chciałbym w innych, lepszych formach zobaczyć. |
* Jestem wrogiem rzeczywistości i cokolwiek w niej widzę, chciałbym w innych, lepszych formach zobaczyć. |
||
** Zobacz też: [[rzeczywistość]] |
|||
* Mogą na innych gdzieś planetach przebywać istoty tyle od nas doskonalsze, że w stosunku do nas są jak bogowie. Takimi istotami zdali mi się ci ludzie, którzy mnie otaczali. |
* Mogą na innych gdzieś planetach przebywać istoty tyle od nas doskonalsze, że w stosunku do nas są jak bogowie. Takimi istotami zdali mi się ci ludzie, którzy mnie otaczali. |
||
* Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony. |
* Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony. |
||
** Zobacz też: [[nauka]] |
** Zobacz też: [[Artemida]], [[nauka]], [[tajemnica]] |
||
* Nauka współczesna dotarła do najdalszego pierwiastka, który nazwała protonem. |
* Nauka współczesna dotarła do najdalszego pierwiastka, który nazwała protonem. |
||
** Zobacz też: [[nauka]] |
|||
* Nie ma na świecie rzeczy niebezpieczniejszej niż realizacja jakiejś idei. |
* Nie ma na świecie rzeczy niebezpieczniejszej niż realizacja jakiejś idei. |
||
** Zobacz też: [[idea]], [[niebezpieczeństwo]] |
|||
* Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią. |
* Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią. |
||
** Zobacz też: [[twórczość]] |
|||
* W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego. |
* W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego. |
||
* W przyrodzie nie ma rzeczy nadprzyrodzonych. |
* W przyrodzie nie ma rzeczy nadprzyrodzonych. |
||
** Zobacz też: [[przyroda]] |
|||
* Wszelkie cierpienie ukrywa w sobie tajemnicę jakiejś przyszłej nagrody. |
* Wszelkie cierpienie ukrywa w sobie tajemnicę jakiejś przyszłej nagrody. |
||
Linia 82: | Linia 93: | ||
* Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie. |
* Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie. |
||
** Zobacz też: [[ |
** Zobacz też: [[zapomnienie]] |
||
===Tom ''W czwartym wymiarze''=== |
===Tom ''W czwartym wymiarze''=== |
||
Linia 88: | Linia 99: | ||
* Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie. |
* Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie. |
||
** Zobacz też: |
** Zobacz też: [[zło]], [[rewolucja]] |
||
* Sen – to moje realne życie: śpiąc, mam świadomość snu; żyjąc, nie mam świadomości życia. |
* Sen – to moje realne życie: śpiąc, mam świadomość snu; żyjąc, nie mam świadomości życia. |
||
** Zobacz też: [[sen]] |
** Zobacz też: [[sen]], [[świadomość]] |
||
* Śmiało rzec można, że w rewolucji [bożek] Pan się odrodził. |
* Śmiało rzec można, że w rewolucji [bożek] Pan się odrodził. |
||
Linia 100: | Linia 111: | ||
* Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją, liryką i dramatem (…) w którym by się zlały sacra profanis, które by było naraz religią i kosmogonią, filozofią i psychologią, (…) mistyką i poezją, analizą i syntezą, które by było nie tylko kopią natury, ale i naturą samą, które by tak się z nią zlało, żeby znikły granice sztuki i natury. |
* Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją, liryką i dramatem (…) w którym by się zlały sacra profanis, które by było naraz religią i kosmogonią, filozofią i psychologią, (…) mistyką i poezją, analizą i syntezą, które by było nie tylko kopią natury, ale i naturą samą, które by tak się z nią zlało, żeby znikły granice sztuki i natury. |
||
** Źródło: K. Wyka, ''Modernizm polski'', ''op. cit.'', s. 242. |
** Źródło: K. Wyka, ''Modernizm polski'', ''op. cit.'', s. 242. |
||
** Zobacz też: [[sztuka |
** Zobacz też: [[sztuka]] |
||
* Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię. |
* Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię. |
Wersja z 12:05, 13 kwi 2012
Antoni Lange (1861 lub 1863–1929) – polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski.
Cytaty z utworów poetyckich
- A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
- Źródło: Kazimierz Wyka, Modernizm polski, Wydawn. Literackie, 1968, s. 81.
- Zobacz też: dżuma, grób, religia
- Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa
Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.- Źródło: K. Wyka, Modernizm polski, op. cit., s. 81.
- Zobacz też: bluźnierstwo, modlitwa
- Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.
- Źródło: Rozmyślania i inne wiersze, Warszawa 1979, PIW.
- Zobacz też: życie
- Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany!
- Źródło: Wacław Borowy, Dziś i wczoraj, wyd. „Rój”, 1934, s. 205.
- Zobacz też: cierpienie, walka
- Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy?
- Zobacz też: poeta
- Dusze ludzkie – samotnice wieczne,
Samotnice – jak planety błędne:
Każda błąka się przez drogi mleczne,
Każda toczy koło swe bezwzględne.
- Ileż myśli, uczuć, zórz
Zgasił we mnie wicher burz!
- Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka
Szukać cię w każdej postaci niewieściej.- Zobacz też: miłość
- Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu.
- Zobacz też: przyroda
- Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem...
- Zobacz też: świat
- Lecz, żem życie zbyt kochał, aby pragnąć życia!
- Źródło: Wacław Borowy, Studia i szkice literackie, Tom 1, Warszawa 1983, PIW, s. 399.
- Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,
Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,
I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –
Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!
- Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.
- Źródło: W. Borowy, Studia i szkice literackie, Tom 1, op. cit., s. 405.
- Zobacz też: codzienność
- Śmierć jest to podróż nad wszystkie podróże.
- Źródło: W. Borowy, Studia i szkice literackie, Tom 1, op. cit., s. 393.
- Zobacz też: śmierć
- W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,
W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:
I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony
Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.- Źródło: K. Wyka, Modernizm polski, op. cit., s. 43.
- Zobacz też: człowiek
- Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;
Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.
Cytaty z utworów prozatorskich
Miranda (powieść)
- Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia.
- Zobacz też: odpowiedzialność
- Jestem wrogiem rzeczywistości i cokolwiek w niej widzę, chciałbym w innych, lepszych formach zobaczyć.
- Zobacz też: rzeczywistość
- Mogą na innych gdzieś planetach przebywać istoty tyle od nas doskonalsze, że w stosunku do nas są jak bogowie. Takimi istotami zdali mi się ci ludzie, którzy mnie otaczali.
- Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony.
- Nauka współczesna dotarła do najdalszego pierwiastka, który nazwała protonem.
- Zobacz też: nauka
- Nie ma na świecie rzeczy niebezpieczniejszej niż realizacja jakiejś idei.
- Zobacz też: idea, niebezpieczeństwo
- Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią.
- Zobacz też: twórczość
- W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego.
- W przyrodzie nie ma rzeczy nadprzyrodzonych.
- Zobacz też: przyroda
- Wszelkie cierpienie ukrywa w sobie tajemnicę jakiejś przyszłej nagrody.
- Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej.
- Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie.
- Zobacz też: zapomnienie
Tom W czwartym wymiarze
- Ciągle marzyło mi się, aby rozwinąć żywot mój w edycji poprawnej, doskonalszej niż poprzednia.
- Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie.
- Sen – to moje realne życie: śpiąc, mam świadomość snu; żyjąc, nie mam świadomości życia.
- Zobacz też: sen, świadomość
- Śmiało rzec można, że w rewolucji [bożek] Pan się odrodził.
- To sen – tu ani śmierć, ani życie nie jest rzeczywiście rzeczywistym.
Cytaty z eseistyki
- Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją, liryką i dramatem (…) w którym by się zlały sacra profanis, które by było naraz religią i kosmogonią, filozofią i psychologią, (…) mistyką i poezją, analizą i syntezą, które by było nie tylko kopią natury, ale i naturą samą, które by tak się z nią zlało, żeby znikły granice sztuki i natury.
- Źródło: K. Wyka, Modernizm polski, op. cit., s. 242.
- Zobacz też: sztuka
- Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię.
- Racja mych dziejów pozostaje przede mną ukryta.
- Zobacz też: historia
- Wyobraźnia to (...) siła plastyczna ducha ludzkiego, (...) połączenie rozumu z uczuciem.
- Źródło: Jan Pacławski, „Prace Komisji Historycznoliterackiej”, Wydania 39–42, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1978, s. 64.
- Zobacz też: wyobraźnia
Inne
- Aby już uzupełnić tę reklamę Mirandy zaznaczę z wielką przyjemnością, że co do niektórych pomysłów spotkałem się z fantazjami Wellsa, w jego najnowszym dziele na temat utopii pt. Ludzie jak bogowie.
- Opis: przedmowa do II wydania książki W czwartym wymiarze z 1925.