Aleksander Puszkin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m →‎Inne: kursywa
Linia 108: Linia 108:


[[az:Aleksandr Puşkin]]
[[az:Aleksandr Puşkin]]
[[bs:Aleksandar Sergejevič Puškin]]
[[bg:Александър Пушкин]]
[[bg:Александър Пушкин]]
[[bs:Aleksandar Sergejevič Puškin]]
[[cs:Alexandr Sergejevič Puškin]]
[[cs:Alexandr Sergejevič Puškin]]
[[de:Alexander Sergejewitsch Puschkin]]
[[de:Alexander Sergejewitsch Puschkin]]
Linia 121: Linia 121:
[[lt:Aleksandras Puškinas]]
[[lt:Aleksandras Puškinas]]
[[hu:Alekszandr Szergejevics Puskin]]
[[hu:Alekszandr Szergejevics Puskin]]
[[ja:アレクサンドル・プーシキン]]
[[pt:Alexandre S. Pushkin]]
[[pt:Alexandre S. Pushkin]]
[[ru:Александр Сергеевич Пушкин]]
[[ru:Александр Сергеевич Пушкин]]

Wersja z 17:55, 3 kwi 2012

Aleksander Puszkin

Aleksander Siergiejewicz Puszkin (ros. Алекса́ндр Серге́евич Пу́шкин; 1799–1837) – rosyjski poeta, dramaturg i prozaik.

Eugeniusz Oniegin (1833)

  • A szczęście było tak dostępne, tak blisko!
    • A sczastie było tak wozmożno, tak blizko! (ros.)
    • Źródło: 6, 47
    • Zobacz też: szczęście
  • Anegdoty minionych lat [dni].
    • Dniej minuwszych aniekdoty. (ros.)
    • Źródło: 1, 6
  • Co dzień jutrzejszy mi przyniesie?
    • Czto dień griaduszczij mnie gotowit? (ros.)
    • Źródło: 6, 21
    • Zobacz też: przyszłość
  • Gdzieście, ach, gdzieście uleciały
    Wy, dni młodości mojej złote?
    • Kudá, kudá wy udalílis', wiesný mojéj złatýje dni... (ros.)
    • Opis: także w operze wg poematu (1878), aria Leńskiego.
    • Zobacz też: młodość
  • Im mniej rozkochasz się w kobiecie, tym łatwiej będziesz się podobał.

Inne

  • Ach, wiemy! miłość wiekuista ze trzy tygodnie potrwać może!
  • Cóż Tobie imię moje powie?
    Umrze jak smutny poszum fali,
    Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali,
    Jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie (...)
    Lecz gdy Ci będzie smutno – wspomnij,
    Wymów je szeptem jak niczyje
    I powiedz: ktoś pamięta o mnie
    Jest w świecie serce, w którym żyję.
    • Źródło: Cóż Tobie imię moje powie...
    • Zobacz też: imię
  • Czytanie – oto najlepszy sposób uczenia się, czytanie najlepszą nauką.
  • Duch negacji, duch wątpienia; duch zaprzeczenia, duch bluźnierczy.
    • Duch otricanija, duch somnienija. (ros.)
    • Źródło: Anioł (1827), tłum. Julian Tuwim
  • Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany,
    Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp.
  • Gdzie był stół z jadłem, tam trumna stoi.
  • Gdzież nasza róża,
    Pytam was bracia?
    Zwiędła nam róża,
    Dziecko to ranka.
    Tylko nie mówcie:
    Tak młodość więdnie!
    Tylko nie mówcie:
    Tak życie biegnie!
    • Где наша роза?
      Друзья мои!
      Увяла роза,
      Дитя зари!...
      Не говори:
      Вот жизни младость,
      Не повтори:
      Так вянет радость... (ros.)
    • Źródło: wiersz Róża, 1815
    • Zobacz też: róża
  • Iluzja, która nas wychwala, jest droższa niż dziesięć tysięcy prawd.
  • Jednakową miarą mierz pochwały i potwarze.
  • Kędy miłości nie ma, nie ma tam wesela.
  • Marzenia i lata nie powracają.
  • Miłość jest ślepa i sama sobie nie dowierzając, chwyta się każdego oparcia.
  • Miłość bez nadziei i żądań bardziej wzrusza serce kobiety niż wszelkie uwodzicielskie manewry.
  • Nic tak nie rozpala miłości jak zachęcająca uwaga kogoś postronnego.
  • O, jakie mnóstwo preparatów!
    W ramach, pod szkłem, równiutko, schludnie
    Sterczą, na wskroś przebite cudnie,
    Na szpilkach mych epigramatów.
  • Przepalaj słowem serca ludzi.
    • Źródło: Prorok
    • Zobacz też: serce
  • Samotność zbytnia i brak zajęcia gubią młodych ludzi.
  • To fikcja sprawia, że rozpływamy się we łzach.
  • Wolności siewca w rolę pustynną
    Wyszedłem rankiem, za gwiazd;
    Ręką przeczystą, ręką niewinną
    W bruzd zbronowanych piach
    Płodne rzucałem ziarno –
    Trud poszedł jednak na marne,
    Myśl tylko błogą straciłem i czas.
    • Свободы сеятель пустынный,
      Я вышел рано, до звезды;
      Рукою чистой и безвинной
      В порабощенные бразды
      Бросал живительное семя –
      Но потерял я только время,
      Благие мысли и труды...
      (ros.)
    • Źródło: wiersz Wolności siewca, 1823
    • Zobacz też: wolność
  • Zasiedli społem:
    Każdy nad stołem
    Wsparty,
    A każdy w wiście
    Bił zamaszyście
    Karty.
    I tylko czasem
    Przerwą z hałasem
    Ciszę:
    Każdy na desce
    Kredą po kresce
    Pisze.
    • Źródło: początek powieści Dama pikowa
  • Żyjemy kosztem przeszłości,
    Czas obecny smutny wszędzie;
    Nic tu długo nie zagości
    A co przejdzie miłym będzie.
Wikisource