Michał Choromański: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+1 |
drobne merytoryczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Chormański filtered1.jpg|mały|<center>Michał Choromański</center>]] |
[[Plik:Chormański filtered1.jpg|mały|<center>Michał Choromański</center>]] |
||
'''[[w:Michał Choromański|Michał Choromański]]''' (1904–1972) – polski pisarz, dramaturg i poeta. |
'''[[w:Michał Choromański|Michał Choromański]]''' (1904–1972) – polski pisarz, dramaturg i poeta. |
||
==''Zazdrość i medycyna''== |
|||
(Wydaw. Poznańskie, 1984) |
|||
⚫ | |||
** Źródło: s. 144. |
|||
⚫ | |||
** Źródło: s. 27 |
|||
⚫ | |||
** Źródło: s. 236 |
|||
⚫ | |||
** Źródło: s. 128 |
|||
==Inne== |
|||
* Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.<br />Nie mogli szczęścia wrócić nam.<br />I tylko w niebie złote igły<br />Kreśliły gwiazdom górny trakt. |
* Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.<br />Nie mogli szczęścia wrócić nam.<br />I tylko w niebie złote igły<br />Kreśliły gwiazdom górny trakt. |
||
** Źródło: ''Rozczarowanie'' (1926) |
** Źródło: ''Rozczarowanie'' (1926) |
||
* Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy. |
* Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy. |
||
** Źródło: [[Roman Ingarden]], ''Studia z estetyki'', Tom 1, Warszawa 1966, PWN, s. 95. |
|||
* Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze. |
* Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze. |
||
Linia 15: | Linia 31: | ||
* I szczęście stało się niebyłe (...). |
* I szczęście stało się niebyłe (...). |
||
** Źródło: ''Rozczarowanie'' (1926) |
** Źródło: ''Rozczarowanie'' (1926) |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Latawiec jest jak człowiek, może się wznosić tylko na sznurku. |
* Latawiec jest jak człowiek, może się wznosić tylko na sznurku. |
||
** Źródło: [[Małgorzata Kita]], [[Edward Polański]], ''Słownik paronimów, czyli wyrazów mylonych'', Warszawa 2004, PWN, s. 135. |
|||
** Zobacz też: [[latawiec]] |
** Zobacz też: [[latawiec]] |
||
* Lubieżne kobiety sądzą, że wszyscy mężczyźni są zwyrodnialcami. |
* Lubieżne kobiety sądzą, że wszyscy mężczyźni są zwyrodnialcami. |
||
** Źródło: ''Dygresje na temat kaloszy'', Wydawn. Poznańskie, 1966, s. 53. |
|||
** Zobacz też: [[kobieta]], [[mężczyzna]] |
** Zobacz też: [[kobieta]], [[mężczyzna]] |
||
Linia 39: | Linia 53: | ||
* Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił. |
* Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił. |
||
** Źródło: ''Współczesna aforystyka polska'', oprac. [[Joachim Glensk]], Wydawn. Łódzkie, 1986. |
|||
** Zobacz też: [[człowiek]] |
** Zobacz też: [[człowiek]] |
||
* |
* (...) przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz. |
||
** Źródło: ''Kotły Beethovenowskie'', Wyd. poznańskie, 1970, s. 363. |
|||
** Zobacz też: [[przygoda]] |
** Zobacz też: [[przygoda]] |
||
* Umarła żona. A od sadu<br />Przez okna wczesny wieczór szedł.<br />Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz<br />Kadzidłem przepływały nad nią. |
* Umarła żona. A od sadu<br />Przez okna wczesny wieczór szedł.<br />Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz<br />Kadzidłem przepływały nad nią. |
||
** Źródło: ''Gdy moja żona gasła cicho'', 27 kwietnia 1926 |
** Źródło: ''Gdy moja żona gasła cicho'', 27 kwietnia 1926 |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
Wersja z 13:39, 23 sty 2012
Michał Choromański (1904–1972) – polski pisarz, dramaturg i poeta.
Zazdrość i medycyna
(Wydaw. Poznańskie, 1984)
- Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu.
- Źródło: s. 144.
- Kobieta oddaje się tylko temu, którego nie kocha.
- Źródło: s. 27
- W prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa jest miłość, tym banalniejsze są jej przejawy.
- Źródło: s. 236
- Wśród dziesięciu znajomych mężczyzn mąż zawsze będzie zazdrosny o dziewięciu niewinnych, dziesiątego zaś, z którym żona go zdradza, nigdy nie będzie podejrzewał.
- Źródło: s. 128
Inne
- Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.
Nie mogli szczęścia wrócić nam.
I tylko w niebie złote igły
Kreśliły gwiazdom górny trakt.- Źródło: Rozczarowanie (1926)
- Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy.
- Źródło: Roman Ingarden, Studia z estetyki, Tom 1, Warszawa 1966, PWN, s. 95.
- Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Zobacz też: myśl
- Do okna przybliżyła się
Ze smutkiem i skrywaną złością
Patrzyła jak tam szumi wiosna,
– Jak księżyc wpływa ponad dach,
– I–jezdnia srebrzy się światłością.- Źródło: Na stół stawiając bukiet róż (Brat i siostra), 1926
- I szczęście stało się niebyłe (...).
- Źródło: Rozczarowanie (1926)
- Latawiec jest jak człowiek, może się wznosić tylko na sznurku.
- Źródło: Małgorzata Kita, Edward Polański, Słownik paronimów, czyli wyrazów mylonych, Warszawa 2004, PWN, s. 135.
- Zobacz też: latawiec
- Lubieżne kobiety sądzą, że wszyscy mężczyźni są zwyrodnialcami.
- Najdłużej kochamy tych właśnie, co nas porzucają.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
- Nic tak nie wiążę i nic tak nie łamie życia jak cudza dobroć. Niebezpieczna, może niemoralna siła spoczywa w rękach dobrego człowieka.(...) Jakżeż często pod wpływem cudzej dobroci człowiek postępuje inaczej, niż tego by pragnął, i robiąc dobry uczynek, w gruncie rzeczy robi uczynek zły, gdyż przyczynia się do własnego odwartościowania.
- Źródło: Szpital Czerwonego Krzyża (1937)
- Niechlujstwo zewnętrzne równa się niechlujstwu duchowemu.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- O, Twe oczy jak – światła błękitnych dwóch gwiazd.
O, te piersi dziewczęce i smagłe!
Jakby złote owoce ktoś w dłonie mi dał
Chylę głowę i cudu pragnę.- Źródło: Położyłem dziś dłoń na Twą pierś, smagłą pierś, 1926
- Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił.
- Źródło: Współczesna aforystyka polska, oprac. Joachim Glensk, Wydawn. Łódzkie, 1986.
- Zobacz też: człowiek
- (...) przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz.
- Źródło: Kotły Beethovenowskie, Wyd. poznańskie, 1970, s. 363.
- Zobacz też: przygoda
- Umarła żona. A od sadu
Przez okna wczesny wieczór szedł.
Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
Kadzidłem przepływały nad nią.- Źródło: Gdy moja żona gasła cicho, 27 kwietnia 1926