Leonard Rettel: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m ilustracja |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Leonard Rettel.jpg|mały|<center>Leonard Rettel</center>]] |
|||
'''[[w:Leonard Rettel|Leonard Rettel]]''' (1811–1885) – pisarz, poeta, tłumacz, hispanista, belwederczyk, żołnierz powstania listopadowego, działacz na Wielkiej Emigracji. |
'''[[w:Leonard Rettel|Leonard Rettel]]''' (1811–1885) – pisarz, poeta, tłumacz, hispanista, belwederczyk, żołnierz powstania listopadowego, działacz na Wielkiej Emigracji. |
||
* Niech on wie, że Ci nie imponuje ani rozumem swoim, ani dowcipem. Byłoby grzechem, abyś nad sobą górować pozwolił. |
* Niech on wie, że Ci nie imponuje ani rozumem swoim, ani dowcipem. Byłoby grzechem, abyś nad sobą górować pozwolił. |
Wersja z 03:45, 11 gru 2011
Leonard Rettel (1811–1885) – pisarz, poeta, tłumacz, hispanista, belwederczyk, żołnierz powstania listopadowego, działacz na Wielkiej Emigracji.
- Niech on wie, że Ci nie imponuje ani rozumem swoim, ani dowcipem. Byłoby grzechem, abyś nad sobą górować pozwolił.
- Opis: do Bronisława Zaleskiego o Cyprianie Kamilu Norwidzie, którego nie lubił.
- Źródło: Cyprian Kamil Norwid, Pisma wszystkie, t. 11, Warszawa 1976, s. 128.
- Prof. Ludwik Osiński, i chociaż suchej nitki na niej nie zostawił, lecz tym rozbiorem jego wzgardliwym, zamiast mnie zrazić, umocnił we mnie dawne postanowienie poznania bliżej literatury hiszpańskiej.
- Opis: o wykładzie prof. Ludwika Osińskiego na temat dramatu Pierre'a Corneille'a Cyd
- Źródło: Beata Baczyńska, Książę niezłomny: hiszpański pierwowzór i polski przekład, Wydawn. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2002, s. 22.
- Zobacz też: Ludwik Osiński
- Wierzcie mi, nic pożądańszego, a nic trudniejszego na ziemi, jak prawdziwa rozmowa.
- Opis: zanotowana przez Leonarda Rettla wypowiedź przypisywana Adamowi Mickiewiczowi.
- Źródło: Adam Mickiewicz, Dzieła Wszystkie, t. XVI, Warszawa 1933, s. 275.
Cytaty z tłumaczeń
- Hiszpan zżyma się lub ziewa
Jeśli autor mu w godzinie
Oceanów nie opłynie;
Nie obleci wysp i lądu,
Dziejów świata nie odśpiewa,
Od stworzenia aż do sądu.- Autor: Lope de Vega, Nowa Sztuka Pisania Komedii, od wiersza 205
- Źródło: Urszula Aszyk, Nowa Sztuka Pisania Komedii w Dzisiejszych Czasach Lopego de Vega w czterechsetlecie wydania 1609-2009, Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009, ss. 131–132.
- Zobacz też ten cytat w innym przekładzie: Lope de Vega
O Leonardzie Rettlu
- Mały, a umiesz karabin nabijać?
- Autor: podchorąży Konstanty Trzaskowski do Leonarda Rettla odgadując po sposobie, jakim student Leonard Rettel broń trzymał, że ją pierwszy raz w życiu miał w ręku, 29 listopada 1830 na krótko przed atakiem na Belweder – wg relacji Seweryna Goszczyńskiego
- Źródło: Stanisław Szenic, Ani triumf ani zgon, Wydawnictwo MON, Warszawa 1981, str. 22
- Zobacz w Wikipedii hasło: karabin wz. 1777 An. IX
- Opracowania jego tchnęły duchem tej garstki, co wieczorem dnia 29 listopada r. 1830, przebiegała z karabinami w ręku, z okrzykiem: „Śmierć tyranowi!”, opustoszałe, ciszą strachu zalane komnaty w Belwederze. W „Niepodległości” propagował walkę o niepodległość Polski „usque ad finem”[1].
- Autor: Teodor Tomasz Jeż, Sylwety emigracyjne – Leonard Rettel
- Zobacz też: Konstanty Pawłowicz Romanow
- Smakowało mi towarzystwo tego belwederczyka, powierzchownością swoją nie zdradzającego ani rycerza, ani spiskowca. Rycerskości nie odpowiadała postawa: wzrostu prawie małego, pękaty, bez chmurnych na czole fałdów, bez groźnego na obliczu wyrazu, śmiesznieby czy to w pancerzu, czy też w mundurze, do miecza przywiązany, wyglądał. Postawa oraz, w połączeniu z akcentem, jaki jej nadawały: drobna twarz, nie wysokie czoło, rudawy zarost i złośliwością uśmiechnięta, przez małe przeglądająca oczki, dobroduszność, nie pozwalały go o spiskowość podejrzewać. Za każdym prawie razem, gdym na niego patrzał, przychodziło mi na myśl zapytanie: „i ten to człowieczek spiskował – i porwał się na... zamordowanie tyrana?” – Czyś ty krzyczał: „śmierć tyranowi!”, wpadłszy do Belwederu? – pytałem go razy parę. Na zapytanie to odpowiadał uśmiechem filuternym.
- ↑ Łac. aż do końca.