François Rabelais: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Francois Rabelais - Portrait.jpg|mały|François Rabelais]] |
[[Plik:Francois Rabelais - Portrait.jpg|mały|<center>François Rabelais</center>]] |
||
'''[[w:François Rabelais|François Rabelais]]''' (1493/1494–1553) – francuski pisarz, humanista i lekarz. |
'''[[w:François Rabelais|François Rabelais]]''' (1493/1494–1553) – francuski pisarz, humanista i lekarz. |
||
==Gargantua i Pantagruel== |
|||
{{Osobne|Gargantua i Pantagruel}} |
|||
* Apetyt przychodzi w miarę jedzenia. |
* Apetyt przychodzi w miarę jedzenia. |
||
⚫ | |||
** ''Les heures sont faictez pour l'homme, & non l'homme pour les heures.'' (fr.) |
|||
* Zawsze bowiem dążymy do rzeczy zabronionych i pragniemy tego, czego nam odmówiono. |
|||
==Inne== |
|||
* Czas jest ojcem prawdy. |
* Czas jest ojcem prawdy. |
||
Linia 17: | Linia 24: | ||
* Nie posiadam nic cennego. Zostawiam wiele długów. Resztę zapisuję biednym. |
* Nie posiadam nic cennego. Zostawiam wiele długów. Resztę zapisuję biednym. |
||
** Opis: słowa przypisywane Rabelaisowi |
** Opis: słowa przypisywane Rabelaisowi jako jego ostatnia wola. |
||
** Źródło: cyt. za: Aidan Reynolds, William E. Charlton, ''Arthur Machen: A Short Account of His Life and Work'', 1964r., s. 186 |
|||
⚫ | |||
* Obecnie wszystkie nauki ożyły i wróciły do czci, języki zmartwychwstały: grecki, bez którego wstydem jest, aby ktoś mógł się mienić uczonym, hebrajski, chaldejski, łaciński. Kwitnie sztuka drukarska, tak wyborna, tak udoskonalona, którą wynaleziono swego czasu z natchnienia bożego, tak jak broń palną z podszeptu szatana. Świat jest pełen ludzi uczonych, najwspanialszych księgarni, najświatlejszych nauczycieli i sądzę, że ani za czasów Platona, ani Cycerona nie było takich ułatwień w nauce jak obecnie. |
* Obecnie wszystkie nauki ożyły i wróciły do czci, języki zmartwychwstały: grecki, bez którego wstydem jest, aby ktoś mógł się mienić uczonym, hebrajski, chaldejski, łaciński. Kwitnie sztuka drukarska, tak wyborna, tak udoskonalona, którą wynaleziono swego czasu z natchnienia bożego, tak jak broń palną z podszeptu szatana. Świat jest pełen ludzi uczonych, najwspanialszych księgarni, najświatlejszych nauczycieli i sądzę, że ani za czasów Platona, ani Cycerona nie było takich ułatwień w nauce jak obecnie. |
||
Linia 26: | Linia 32: | ||
* Udaję się w poszukiwaniu wielkiego być może. Spuście kurtynę, farsa skończona. |
* Udaję się w poszukiwaniu wielkiego być może. Spuście kurtynę, farsa skończona. |
||
** ''Je m'en vais chercher un grand peut-être; tirez le rideau, la farce est jouée.'' (fr.) |
** ''Je m'en vais chercher un grand peut-être; tirez le rideau, la farce est jouée.'' (fr.) |
||
** Opis: [[ostatnie słowa]] pisarza na łożu śmierci |
** Opis: [[ostatnie słowa]] pisarza na łożu śmierci. |
||
* Wszystko przychodzi na czas temu, który potrafi czekać. |
* Wszystko przychodzi na czas temu, który potrafi czekać. |
||
==O François Rabelais== |
==O François Rabelais== |
||
* Rabelais nie miał pojęcia o tym, czy jest „historyczny” czy „ponad-historyczny”. Nie zamierzał uprawiać „pisarstwa absolutnego” ani hołdować „czystej sztuce”, ani też – na odwrót – wypowiadać swojej epoki, w ogóle nic nie zamierzał ponieważ pisał, jak dziecko załatwia się pod krzakiem, aby sobie ulżyć. |
* Rabelais nie miał pojęcia o tym, czy jest „historyczny” czy „ponad-historyczny”. Nie zamierzał uprawiać „pisarstwa absolutnego” ani hołdować „czystej sztuce”, ani też – na odwrót – wypowiadać swojej epoki, w ogóle nic nie zamierzał, ponieważ pisał, jak dziecko załatwia się pod krzakiem, aby sobie ulżyć. |
||
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki'' |
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki'' |
||
==Zobacz też:== |
|||
* ''[[Gargantua i Pantagruel]]'' |
* ''[[Gargantua i Pantagruel]]'' |
||
Wersja z 13:36, 3 maj 2011
François Rabelais (1493/1494–1553) – francuski pisarz, humanista i lekarz.
Gargantua i Pantagruel
Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Gargantua i Pantagruel.
- Apetyt przychodzi w miarę jedzenia.
- Nigdy nie stosuję się do godzin; godziny są zrobione dla człowieka, a nie człowiek dla godzin.
- Les heures sont faictez pour l'homme, & non l'homme pour les heures. (fr.)
* Zawsze bowiem dążymy do rzeczy zabronionych i pragniemy tego, czego nam odmówiono.
Inne
- Czas jest ojcem prawdy.
- Jedynym lekarstwem przeciw niepohamowanemu gadulstwu żony jest głuchota męża.
- Kiedy piję – myślę. Kiedy myślę – piję.
- Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami, śmiech to szczere królestwo człowieka.
- Ludek buntowniczego Paryża jest głupawy z przyrodzenia.
- Źródło: S. Grzybowski, Henryk Walezy, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź 1985, s. 11.
- Natura nie znosi próżni.
- Nie posiadam nic cennego. Zostawiam wiele długów. Resztę zapisuję biednym.
- Opis: słowa przypisywane Rabelaisowi jako jego ostatnia wola.
- Źródło: cyt. za: Aidan Reynolds, William E. Charlton, Arthur Machen: A Short Account of His Life and Work, 1964r., s. 186
- Obecnie wszystkie nauki ożyły i wróciły do czci, języki zmartwychwstały: grecki, bez którego wstydem jest, aby ktoś mógł się mienić uczonym, hebrajski, chaldejski, łaciński. Kwitnie sztuka drukarska, tak wyborna, tak udoskonalona, którą wynaleziono swego czasu z natchnienia bożego, tak jak broń palną z podszeptu szatana. Świat jest pełen ludzi uczonych, najwspanialszych księgarni, najświatlejszych nauczycieli i sądzę, że ani za czasów Platona, ani Cycerona nie było takich ułatwień w nauce jak obecnie.
- Źródło: O nauce i uczonych
- Udaję się w poszukiwaniu wielkiego być może. Spuście kurtynę, farsa skończona.
- Je m'en vais chercher un grand peut-être; tirez le rideau, la farce est jouée. (fr.)
- Opis: ostatnie słowa pisarza na łożu śmierci.
- Wszystko przychodzi na czas temu, który potrafi czekać.
O François Rabelais
- Rabelais nie miał pojęcia o tym, czy jest „historyczny” czy „ponad-historyczny”. Nie zamierzał uprawiać „pisarstwa absolutnego” ani hołdować „czystej sztuce”, ani też – na odwrót – wypowiadać swojej epoki, w ogóle nic nie zamierzał, ponieważ pisał, jak dziecko załatwia się pod krzakiem, aby sobie ulżyć.
- Autor: Witold Gombrowicz, Dzienniki