Tadeusz Kantor: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m takie źródło to żadne źródło, formatowanie automatyczne |
+1, drobne merytoryczne, formatowanie automatyczne, drobne techniczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Popiersie Tadeusz Kantor ssj 20060914.jpg|mały|Popiersie Tadeusza Kantora w Alei Sław na Skwerze Harcerskim w Kielcach]] |
[[Plik:Popiersie Tadeusz Kantor ssj 20060914.jpg|mały|<center>Popiersie Tadeusza Kantora w Alei Sław<br />na Skwerze Harcerskim w Kielcach</center>]] |
||
'''[[w:Tadeusz Kantor|Tadeusz Kantor]]''' (1915–1990) – polski reżyser, malarz, scenograf, grafik. |
'''[[w:Tadeusz Kantor|Tadeusz Kantor]]''' (1915–1990) – polski reżyser, malarz, scenograf, grafik. |
||
* Dotychczas usiłowałem scenę przezwyciężyć, obecnie zrezygnowałem w ogóle ze sceny, to znaczy miejsca pozostającego w pewnym stosunku do widzów, w poszukiwaniu nowego miejsca miałem do dyspozycji teoretycznie całą rzeczywistość życiową. |
|||
** Źródło: Jan Kłossowicz, ''Tadeusz Kantor'', cyt. za: [http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kantor_tadeusz culture.pl] |
|||
* Jeśli średniowiecze i barok, to także romantyzm, to znaczy ci wszyscy poeci nocy, grozy, horroru itd. Właśnie romantyzm. Na wydawałoby się bezpieczną drogę, którą kroczył człowiek oświecenia i racjonalizmu, wychodzą z ciemności nagle i coraz liczniej sobowtóry, manekiny, automaty. Homonkulusy, twory sztucznie stworzone, urągające kreacji natury, niosące w sobie całe poniżenie, wszystkie najokropniejsze marzenia ludzkie, śmierć, horror i grozę. |
* Jeśli średniowiecze i barok, to także romantyzm, to znaczy ci wszyscy poeci nocy, grozy, horroru itd. Właśnie romantyzm. Na wydawałoby się bezpieczną drogę, którą kroczył człowiek oświecenia i racjonalizmu, wychodzą z ciemności nagle i coraz liczniej sobowtóry, manekiny, automaty. Homonkulusy, twory sztucznie stworzone, urągające kreacji natury, niosące w sobie całe poniżenie, wszystkie najokropniejsze marzenia ludzkie, śmierć, horror i grozę. |
||
** Źródło: [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/90612.html |
** Źródło: [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/90612.html Krzysztof Miklaszewski, ''Rozmowa o Umarłej Klasie z Tadeuszem Kantorem'' (1978), „Kraków” nr 2/3, 2 marca 2010] |
||
* Moim domem było i jest moje dzieło.<br />Obraz, spektakl, teatr, scena. |
* Moim domem było i jest moje dzieło.<br />Obraz, spektakl, teatr, scena. |
||
Linia 13: | Linia 16: | ||
* Teatr w momentach swojej słabości poddawał się żywemu organizmowi człowieka, jego prawom, a więc automatycznie i konsekwentnie godził się na formę imitowania życia, przedstawiania i odtwarzania. Kiedy natomiast teatr był na tyle silny i niezależny, że mógł sobie pozwolić, ba! wyzwolić się spod nacisku życia i człowieka, wytwarzał sztuczne odpowiedniki życia, które okazywały się bardziej żywe, bo łatwo poddawały się abstrakcji, przestrzeni i czasu i zdolne były do osiągnięcia absolutnej jedności, np. balet Oskara Schlemmera. |
* Teatr w momentach swojej słabości poddawał się żywemu organizmowi człowieka, jego prawom, a więc automatycznie i konsekwentnie godził się na formę imitowania życia, przedstawiania i odtwarzania. Kiedy natomiast teatr był na tyle silny i niezależny, że mógł sobie pozwolić, ba! wyzwolić się spod nacisku życia i człowieka, wytwarzał sztuczne odpowiedniki życia, które okazywały się bardziej żywe, bo łatwo poddawały się abstrakcji, przestrzeni i czasu i zdolne były do osiągnięcia absolutnej jedności, np. balet Oskara Schlemmera. |
||
** Źródło: [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/90612.html |
** Źródło: [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/90612.html Krzysztof Miklaszewski, ''Rozmowa o Umarłej Klasie z Tadeuszem Kantorem'' (1978), „Kraków” nr 2/3, 2 marca 2010] |
||
Wersja z 16:16, 29 mar 2011
Tadeusz Kantor (1915–1990) – polski reżyser, malarz, scenograf, grafik.
- Dotychczas usiłowałem scenę przezwyciężyć, obecnie zrezygnowałem w ogóle ze sceny, to znaczy miejsca pozostającego w pewnym stosunku do widzów, w poszukiwaniu nowego miejsca miałem do dyspozycji teoretycznie całą rzeczywistość życiową.
- Źródło: Jan Kłossowicz, Tadeusz Kantor, cyt. za: culture.pl
- Jeśli średniowiecze i barok, to także romantyzm, to znaczy ci wszyscy poeci nocy, grozy, horroru itd. Właśnie romantyzm. Na wydawałoby się bezpieczną drogę, którą kroczył człowiek oświecenia i racjonalizmu, wychodzą z ciemności nagle i coraz liczniej sobowtóry, manekiny, automaty. Homonkulusy, twory sztucznie stworzone, urągające kreacji natury, niosące w sobie całe poniżenie, wszystkie najokropniejsze marzenia ludzkie, śmierć, horror i grozę.
- Rytm twórczości jest nieprzerwany; wymaga totalnego, bez reszty permanentnego zaangażowania myśli, woli i wyobraźni.
- Zobacz też: sztuka
- Nigdy nie umieraj przed premierą
- Teatr w momentach swojej słabości poddawał się żywemu organizmowi człowieka, jego prawom, a więc automatycznie i konsekwentnie godził się na formę imitowania życia, przedstawiania i odtwarzania. Kiedy natomiast teatr był na tyle silny i niezależny, że mógł sobie pozwolić, ba! wyzwolić się spod nacisku życia i człowieka, wytwarzał sztuczne odpowiedniki życia, które okazywały się bardziej żywe, bo łatwo poddawały się abstrakcji, przestrzeni i czasu i zdolne były do osiągnięcia absolutnej jedności, np. balet Oskara Schlemmera.