Alexandre Dumas: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m kosmetyka, formatowanie automatyczne, porządki
Alessia (dyskusja | edycje)
formatowanie
Linia 1: Linia 1:
{{Dopracować|Posortować.}}
[[Plik:DUMAS PERE.jpg|mały|<center>Alexandre Dumas, ojciec]]
[[Plik:DUMAS PERE.jpg|mały|<center>Alexandre Dumas, ojciec</center>]]
'''[[w:Aleksander Dumas (ojciec)|Alexandre Dumas, ojciec]]''' (1802–1870) – francuski pisarz.
'''[[w:Aleksander Dumas (ojciec)|Alexandre Dumas, ojciec]]''' (1802–1870) – francuski pisarz.
* Dla charakterów słabych zawód miłosny jest ciosem, który łamiąc serce, wzmaga jeszcze bardziej ich uczucie. Wyrażają oni swe uczucia przez łzy i żale.
* Dla charakterów słabych zawód miłosny jest ciosem, który łamiąc serce, wzmaga jeszcze bardziej ich uczucie. Wyrażają oni swe uczucia przez łzy i żale.
Linia 16: Linia 17:
* Nic fatalniejszego dla zazdrosnych niż świadomość, że serce, w którym chcielibyśmy utrzymać wieczną miłość, obojętnieje.
* Nic fatalniejszego dla zazdrosnych niż świadomość, że serce, w którym chcielibyśmy utrzymać wieczną miłość, obojętnieje.


* Nic tak nie oburza serca niezdolnego do zdrady, jak posądzenie o nią.
* Nic tak nie oburza serca niezdolnego do zdrady jak posądzenie o nią.


* Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.
* Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.
Linia 34: Linia 35:
* W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
* W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
** ''Il y a une femme dans toute les affaires; aussitôt qu'on me fait un rapport, je dis: '''Cherchez la femme'''.'' (fr.)
** ''Il y a une femme dans toute les affaires; aussitôt qu'on me fait un rapport, je dis: '''Cherchez la femme'''.'' (fr.)
** Opis: Zwykle cytowane jest tylko samo zakończenie, w brzmieniu francuskim.
** Opis: zwykle cytowane jest tylko samo zakończenie, w brzmieniu francuskim.
** Źródło: ''Mohikanie paryscy''
** Źródło: ''Mohikanie paryscy''


Linia 59: Linia 60:
** Źródło: tom II, rozdział 10
** Źródło: tom II, rozdział 10


* Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu;
* Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu (...).
** Źródło: tom II, rozdział 23
** Źródło: tom II, rozdział 23


Linia 81: Linia 82:


* O pracy, pracy! Tyś moją namiętnością i radością, dzięki tobie zdławię wszelką boleść.
* O pracy, pracy! Tyś moją namiętnością i radością, dzięki tobie zdławię wszelką boleść.
** Opis: Gerard de Villefort po stracie córki
** Opis: Gerard de Villefort po stracie córki.
** Źródło: tom III, rozdział 30
** Źródło: tom III, rozdział 30


Linia 101: Linia 102:
==''Trzej muszkieterowie''==
==''Trzej muszkieterowie''==
* Ach, panowie, bierzmy rzeczy, jakimi są. Życie jest różańcem złożonym z drobnych utrapień, które filozof przesuwa z uśmiechem. Bądźcie filozofami jak ja, panowie, siadajcie do stołu i pijmy; nigdy przyszłość nie ukazuje się w piękniejszych kolorach niż wówczas, gdy patrzymy na nią przez szklankę chambertina.
* Ach, panowie, bierzmy rzeczy, jakimi są. Życie jest różańcem złożonym z drobnych utrapień, które filozof przesuwa z uśmiechem. Bądźcie filozofami jak ja, panowie, siadajcie do stołu i pijmy; nigdy przyszłość nie ukazuje się w piękniejszych kolorach niż wówczas, gdy patrzymy na nią przez szklankę chambertina.
** Atos
** Postać: Atos
** Źródło: część II, rozdział XVIII, ''Sprawa rodzinna''
** Źródło: część II, rozdział XVIII, ''Sprawa rodzinna''


Linia 119: Linia 120:
** Źródło: część I, rozdział I, ''Rady ojca d'Artagnana udzielane synowi przed wyruszeniem do Paryża''
** Źródło: część I, rozdział I, ''Rady ojca d'Artagnana udzielane synowi przed wyruszeniem do Paryża''


* ... d'Artagnan zarówno w sensie moralnym, jak i fizycznym, był dokładną kopią bohatera Cervantesa, do którego tak szczęśliwie porównaliśmy go, kiedy obowiązki historyka kazały nam nakreślić jego portret. Don Kichot brał wiatraki za olbrzymów, a barany za armie, d'Artgnan poczytywał każdy uśmiech za obrazę i każde spojrzenie za wyzwanie.
* (...) d'Artagnan zarówno w sensie moralnym, jak i fizycznym, był dokładną kopią bohatera Cervantesa, do którego tak szczęśliwie porównaliśmy go, kiedy obowiązki historyka kazały nam nakreślić jego portret. Don Kichot brał wiatraki za olbrzymów, a barany za armie, d'Artgnan poczytywał każdy uśmiech za obrazę i każde spojrzenie za wyzwanie.
** Źródło: część I, rozdział I
** Źródło: część I, rozdział I


Linia 173: Linia 174:


==''Wicehrabia de Bragelonne''==
==''Wicehrabia de Bragelonne''==
Tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa

* Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
* Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
** Opis: rozmyślenia Ludwika XIV.
** Opis: rozmyślenia Ludwika XIV.
** Źródło: tom II, rozdział 26, ''Szczęśliwy jak książę'', tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.
** Źródło: tom II, rozdział 26, ''Szczęśliwy jak książę''
** Zobacz też: [[gniew]], [[kobieta]], [[śmiech]]
** Zobacz też: [[gniew]], [[kobieta]], [[śmiech]]


* Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
* Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
** Postać: Atos
** Postać: Atos
** Źródło: tom III, rozdział 22, ''Rywale polityczni'', tłum. Hanna Szumańska-Grossowa.
** Źródło: tom III, rozdział 22, ''Rywale polityczni''


* O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
* O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
** Aramis po nieudanym zamachu stanu
** Aramis po nieudanym zamachu stanu
** Źródło: tom III, rozdział 47, ''Ostatnie pożegnanie'', tłum. Hanna Szumańska-Grossowa.
** Źródło: tom III, rozdział 47, ''Ostatnie pożegnanie''


* Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
* Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
** Źródło: rozdział 58, ''U Księżnej'', tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.
** Źródło: rozdział 58, ''U Księżnej''


* W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.<br />Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.
* W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.<br />Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.
** Źródło: tom II, rozdział 61, ''Portret'', tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.
** Źródło: tom II, rozdział 61, ''Portret''





Wersja z 17:44, 25 lut 2011

Alexandre Dumas, ojciec

Alexandre Dumas, ojciec (1802–1870) – francuski pisarz.

  • Dla charakterów słabych zawód miłosny jest ciosem, który łamiąc serce, wzmaga jeszcze bardziej ich uczucie. Wyrażają oni swe uczucia przez łzy i żale.
  • Inaczej odczuwają zawód miłosny charaktery silne, miotane gwałtownymi uczuciami. Buntują się one tak bardzo przeciw własnemu cierpieniu, że ich miłość łatwo zmienia się w nienawiść.
  • Każde uogólnienie jest niebezpieczne, nawet to.
  • Kobieta jest często natchnieniem do rzeczy wielkich, których spełnieniu przeszkadza.
  • Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.
    • Les femmes sont étonnantes: ou elles ne pensent à rien, ou elles pensent à autre chose. (fr.)
  • Kto bardzo kocha, ten surowo karze.
  • Nic fatalniejszego dla zazdrosnych niż świadomość, że serce, w którym chcielibyśmy utrzymać wieczną miłość, obojętnieje.
  • Nic tak nie oburza serca niezdolnego do zdrady jak posądzenie o nią.
  • Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.
    • Rien ne réussit comme le succès. (fr.)
    • Źródło: Anioł Pitou, 1851
  • Nie ma nic trudniejszego nad umiejętność kochania.
  • Niestety, w życiu przeżywa się tylko dwie miłości prawdziwe: pierwszą, która umiera, i ostatnią, od której się umiera.
  • Prawdziwa miłość czyni zawsze lepszym, kimkolwiek byłaby kobieta, którą się kocha.
  • Serce, które nie liczy już na miłość ani na szacunek, musi być bardzo oschłe, zwiędłe, obumarłe.
  • Tylko kobiety, których nie kochamy, są punktualne.
  • W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
    • Il y a une femme dans toute les affaires; aussitôt qu'on me fait un rapport, je dis: Cherchez la femme. (fr.)
    • Opis: zwykle cytowane jest tylko samo zakończenie, w brzmieniu francuskim.
    • Źródło: Mohikanie paryscy
  • Wypoczynek, jak wszystko, kończy się zmęczeniem.
  • Żonaty jest zawsze rozsądny, bo nigdy nie myśli o małżeństwie.
  • Życie jest wspaniałe, należy tylko spoglądać na nie przez właściwe okulary.

Hrabia Monte Christo

  • Bóg życzy sobie, abyśmy go rozumieli i zastanawiali się nad jego potęgą.
    • Źródło: tom III, rozdział 37
  • Cierpienia natury moralnej są jak rany, które się zasklepiają, ale nie goją; zawsze bolesne, gotowe krwawić za lada dotknięciem, pozostają w sercu nie zabliźnione.
    • Źródło: tom III, rozdział 11
  • Człowiek w pysze swojej wyobraża sobie, że jest nieszczęśliwszy od bliźniego, na którego również spadł cios.
    • Źródło: tom III, rozdział 38
  • Ha, nie wierzysz w Boga, ale umierasz od ciosu jego ręki!... Nie wierzysz w Boga, a Bóg, aby ci przebaczyć, żąda od ciebie tylko modlitwy, jednego słowa, jednej łzy... Bóg przecież mógł tak pokierować sztyletem mordercy, żebyś padł na miejscu... Bóg dał ci ten kwadrans, żebyś się pokajał...
    • Źródło: tom III, rozdział 8
  • Jestem pyszny wobec ludzi, bo to węże, gotowe ukąsić każdego, kto ich przerasta o głowę, lecz nie depcze. Zrzucam tę pychę jednak przed Bogiem, który wydobył mnie z nicości, aby uczynić tym kim jestem.
    • Źródło: tom II, rozdział 10
  • Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu (...).
    • Źródło: tom II, rozdział 23
  • Każdy nieszczęśnik, choć winien zacząć od modlitwy, pokłada nadzieję w Bogu dopiero wtedy, gdy straci wiarę w siebie i w ludzi.
    • Źródło: tom I
  • Może to, co powiem, wyda wam się dziwaczne, panowie socjaliści, zwolennicy postępu i humanitaryzmu: nie troszczę się nigdy o bliźniego i nigdy nie staram się chronić społeczności, która nie daje mi żadnej ochrony, więcej: jeśli zajmuje się mną, to na ogół jedynie w tym celu, żeby mi zaszkodzić; bliźni więc i społeczeństwo winni mi są wdzięczność, jeśli nie szacując ich wcale, zachowuję wobec nich neutralność.
    • Źródło: tom II, rozdział 10
  • Najbardziej zahartowani w niebezpieczeństwie doznają, choćby nawet byli o nim uświadomieni, owego skurczu serca i owego drżenia, które przenika im całe ciało. Dowód, jaka wielka różnica istnieje między tworem wyobraźni, a rzeczywistością, między projektem, a jego wykonaniem.
    • Źródło: tom III
  • Na tym świecie nie istnieje ani szczęście, ani nieszczęście – porównujemy tylko stan obecny z tym, w jakim byliśmy. Tylko ten, kto doznał najokropniejszych niepowodzeń, zdoła odczuć najwyższe szczęście. Kto chciał umrzeć, [...], wie, jakim skarbem jest życie.
    • Źródło: tom III, rozdział 42
  • Niektóre cnoty doprowadzone do przesady są zbrodnią.
    • Źródło: tom III, rozdział 15
  • – Odznaczasz się pan, jak mi się zdaje, jedną z nader rzadkich cnót, nieomylnością; ale ten, kto potrafi przyznać się do swoich błędów, nie jest moim zdaniem uboższy.
    • Źródło: tom III
  • O pracy, pracy! Tyś moją namiętnością i radością, dzięki tobie zdławię wszelką boleść.
    • Opis: Gerard de Villefort po stracie córki.
    • Źródło: tom III, rozdział 30
  • Póki Bóg nie raczy odsłonić przyszłości ludzkiej, cała ludzka mądrość będzie się mieścić w tych paru słowach: Czekać i nie tracić nadziei!
    • Źródło: tom III, rozdział 42
  • Przeszłość jest niby krajobraz – zaciera się, w miarę jak się oddalamy.
    • Źródło: tom III
  • Serca i najbardziej zepsute nie wierzą w zło, jeśli nie potrafią wytłumaczyć go jakimkolwiek interesem. Zło nieużyteczne i bezzasadne budzi wstręt, jako coś nienormalnego.
    • Źródło: tom III
  • W ludziach szlachetnych współczucie dla wroga dotkniętego nieszczęściem bierze zawsze górę nad nienawiścią.
    • Źródło: tom III, rozdział 11
  • Zmarli przyjaciele nie spoczywają w ziemi, ale żyją w naszych sercach; tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.
    • Źródło: tom III

Trzej muszkieterowie

  • Ach, panowie, bierzmy rzeczy, jakimi są. Życie jest różańcem złożonym z drobnych utrapień, które filozof przesuwa z uśmiechem. Bądźcie filozofami jak ja, panowie, siadajcie do stołu i pijmy; nigdy przyszłość nie ukazuje się w piękniejszych kolorach niż wówczas, gdy patrzymy na nią przez szklankę chambertina.
    • Postać: Atos
    • Źródło: część II, rozdział XVIII, Sprawa rodzinna
  • Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.
    • Tous pour un, un pour tous. (fr.)
  • Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych.
  • Miłość to najbardziej egoistyczna ze wszystkich namiętności.
  • Prochem jestem i w proch się obrócę. Życie pełne jest upokorzeń i cierpień – ciągną z ponurą miną – wszystkie nici wiodące do szczęścia rwą się w ręku człowieka, a najbardziej złote nici. O, mój drogi d'Artagnanie – rzekł Aramis z lekkim odcieniem goryczy w głosie – wierzaj mi, ukrywaj swoje rany. Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych; strzeż się, by ktokolwiek poznał twoje cierpienie, bo ciekawość ludzka pije nasze łzy jak much krew rannego jelenia.
    • Źródło: część I, rozdział XXVI, Uczona rozprawa Aramisa
  • Sens życia można stracić w trzech słowach: erat, est, fuit (było, jest, minęło).
  • Nie puszczaj nikomu nic płazem, prócz pana kardynała i króla. Jedynie odwaga, pojmij to dobrze, jedynie odwaga pozwala szlachcicowi utorować sobie drogę. Ten, kto uląkł się choćby na chwilę, być może właśnie w tej chwili traci okazję, którą ofiarował mu los.
    • Źródło: część I, rozdział I, Rady ojca d'Artagnana udzielane synowi przed wyruszeniem do Paryża
  • (...) d'Artagnan zarówno w sensie moralnym, jak i fizycznym, był dokładną kopią bohatera Cervantesa, do którego tak szczęśliwie porównaliśmy go, kiedy obowiązki historyka kazały nam nakreślić jego portret. Don Kichot brał wiatraki za olbrzymów, a barany za armie, d'Artgnan poczytywał każdy uśmiech za obrazę i każde spojrzenie za wyzwanie.
    • Źródło: część I, rozdział I
  • Jak wiadomo, jest Bóg, co czuwa nad pijakami i zakochanymi.
    • Źródło: część I, rozdział XIII
  • Miej się na baczności przed nieprzyjacielem składającym ci dary.
    • Opis: kapitan de Treville przestrzegając d'Artagnana przed zbyt pochopnym postępowaniem.
    • Źródło: część I, rozdział XXIII
  • – Sądzisz pan zatem, że mam powody do obaw? – Mój Chłopcze, człowiek zasypiający na minie z zapalonym lontem może się uważać za bezpiecznego w porównaniu z tobą.
    • Opis: kapitan de Treville przestrzegając d'Artagnana przed zbyt pochopnym postępowaniem.
    • Źródło: część I, rozdział XXIII
  • W każdym razie, chłopcze, wierzaj człowiekowi, który od trzydziestu lat jest przy dworze: uważaj, inaczej jesteś zgubiony. Powiadam ci, dopatruj się wszędzie nieprzyjaciół. Jeśli ktoś szuka z tobą zwady, unikaj jej, nawet gdyby to było dziesięcioletnie dziecko; jeśli napadną cię w dzień lub w nocy, zmykaj bez najmniejszego wstydu; jeśli przechodzisz przez most, uważaj, żeby jakaś deska nie usunęła ci się spod nóg; jeśli mijasz budowany dom, patrz w górę, żeby kamień nie spadł ci na głowę; jeśli wracasz późno, niechaj idzie za tobą twój służący i niech będzie dobrze uzbrojony, o ile w ogóle możesz ufać swemu służącemu. Nie dowierzaj nikomu: ni przyjacielowi, ni rodzonemu bratu, a kochance przede wszystkim.
    • Opis: kapitan de Treville przestrzegając d'Artagnana przed zbyt pochopnym postępowaniem.
    • Źródło: część I, rozdział XXIII
  • Hultaj nie uśmiecha się tak samo jak człowiek uczciwy, hipokryta nie płacze tymi samymi łzami co człowiek szczery. Wszelki fałsz jest maską i nawet jeśli maska jest najdoskonalsza, przy odrobinie uwagi można ją zawsze odróżnić od twarzy.
    • Źródło: część I, rozdział XXV
  • Ponieważ było to w czasach wojen katolików z hugenotami i widział, jak katolicy zabijają hugenotów, a hugenoci katolików – zawsze w imieniu religii – wybrał sobie religię mieszaną, tak że bywał raz katolikiem, innym razem hugenotem. Zazwyczaj przechadzał się przydrożnymi płotami ze strzelbą na ramieniu i kiedy ujrzał idącego samotnie katolika, religia protestancka natychmiast brała w nim górę. Kierował strzelbę w stronę podróżnego; za czym, gdy był już w odległości dziesięciu kroków, nawiązywał z nim rozmowę, na skutek której katolik niemal zawsze wyrzekał się sakiewki, by ratować życie. Jest rzeczą jasną, że gdy spotykał hugenota, gorliwość katolicka ogarniała go tak gwałtowna, że nie pojmował, jak przed kwadransem mógł powątpiewać o przewadze naszej świętej religii. Ja bowiem, panie, jestem katolikiem, ponieważ mój ojciec, wierny swym zasadom, starszego brata wychował na hugenota.
    • Opis: Planchet, służący d'Artagnana, opowiada swojemu panu o rzemiośle, jakim trudnił się jego ojciec.
    • Źródło: część I, rozdział XXV
  • Chociaż d'Artagnan nie miał zbyt sentymentalnego usposobienia, wdzięczna kramarka naprawdę zapadła mu w serce; jak to powiedział, gotów był pójść na koniec świata, by ją odnaleźć. Ale świat ma wiele końców, ponieważ ziemia jest kulą, nie wiedział przeto, w którą stronę się udać.
    • Źródło: część I, rozdział XXX
  • Zazwyczaj prosi się o rady, by ich nie słuchać albo jeśli się ich słucha, to po to jedynie, by móc się gniewać później na tego, kto rady udzielił.
    • Źródło: część II, rozdział IV
  • Popełnilibyśmy zresztą błąd sądząc czyny jednej epoki z punktu widzenia innej. To, co dziś uznano by za niegodne uczciwego mężczyzny, w owych czasach było czymś prostym i naturalnym; młodszych synów najlepszych rodzin z reguły utrzymywały kochanki
    • Źródło: część II, rozdział V
  • Ja miałabym zasłabnąć! ja! ja! ja! więc bierzesz mnie za mdłą niewiastę? Znieważona nie słabnę, ale się mszczę, rozumiesz?
    • Opis: Milady do swojej pokojówki Ketty.
    • Źródło: część II, rozdział V
  • Jesteś królem poetów, mój drogi Aramisie, mówisz jak Apokalipsa i jesteś prawdziwy jak Ewangelia.
    • Opis: Atos wychwalający talent pisarski przyjaciela.
    • Źródło: część II, rozdział XVIII
  • Purytanin uwielbia dziewice i składa przed nimi ręce w modlitwie, muszkieter kocha kobiety i bierze je w ramiona.
    • Źródło: część II, rozdział XXV
  • Dla natury tak czynnej i ambitnej dnie, których nie zużywa się na wspinanie wzwyż, są dniami straconymi.
    • Opis: o charakterze Milady.
    • Źródło: część II, rozdział XXVI
  • Nie znam człowieka, który zasługuje na to, by drugi człowiek opłakiwał go przez całe życie.
    • Opis: konający książę Buckingham do opłakującego go lorda Wintera.
    • Źródło: część II, rozdział XXIX

Wicehrabia de Bragelonne

Tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa

  • Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
    • Opis: rozmyślenia Ludwika XIV.
    • Źródło: tom II, rozdział 26, Szczęśliwy jak książę
    • Zobacz też: gniew, kobieta, śmiech
  • Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
    • Postać: Atos
    • Źródło: tom III, rozdział 22, Rywale polityczni
  • O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
    • Aramis po nieudanym zamachu stanu
    • Źródło: tom III, rozdział 47, Ostatnie pożegnanie
  • Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
    • Źródło: rozdział 58, U Księżnej
  • W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.
    Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.
    • Źródło: tom II, rozdział 61, Portret