Pier Paolo Pasolini: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:RitrattoPasolini.jpg|mały|Pier Paolo Pasolini]] |
[[Plik:RitrattoPasolini.jpg|mały|<center>Pier Paolo Pasolini]] |
||
'''[[w:Pier Paolo Pasolini|Pier Paolo Pasolini]]''' (1922–1975) – włoski pisarz, dramaturg, malarz, poeta, scenarzysta i reżyser filmowy. |
'''[[w:Pier Paolo Pasolini|Pier Paolo Pasolini]]''' (1922–1975) – włoski pisarz, dramaturg, malarz, poeta, scenarzysta i reżyser filmowy. |
||
* Czasem krytycy pytają mnie, dlaczego nie robię już takich filmów jak kiedyś. Nie potrafią zrozumieć, że podążam swoją drogą tylko i wyłącznie do przodu... |
* Czasem krytycy pytają mnie, dlaczego nie robię już takich filmów jak kiedyś. Nie potrafią zrozumieć, że podążam swoją drogą tylko i wyłącznie do przodu... |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
* Jest święto. A ja w proteście chcę umrzeć z upokorzenia. Chcę, aby znaleźli mnie martwego, ze sterczącym penisem, ze spuszczonymi spodniami poplamionymi białą spermą, pośród zboża zabarwionego krwistoczerwoną posoką. I jestem przekonany, że moje ostatnie przedstawienie – którego będę jedynym aktorem i jedynym widzem, w rzece, nad którą nikt nie przychodzi – nabierze znaczenia. |
* Jest święto. A ja w proteście chcę umrzeć z upokorzenia. Chcę, aby znaleźli mnie martwego, ze sterczącym penisem, ze spuszczonymi spodniami poplamionymi białą spermą, pośród zboża zabarwionego krwistoczerwoną posoką. I jestem przekonany, że moje ostatnie przedstawienie – którego będę jedynym aktorem i jedynym widzem, w rzece, nad którą nikt nie przychodzi – nabierze znaczenia. |
||
** ''Bestia stylu'' (''Bestia da stile''), 1970. |
** Źródło: ''Bestia stylu'' (''Bestia da stile''), 1970. |
||
* Jestem człowiekiem uprawiającym sztukę pastiszu. |
* Jestem człowiekiem uprawiającym sztukę pastiszu. |
Wersja z 19:40, 20 wrz 2010
Pier Paolo Pasolini (1922–1975) – włoski pisarz, dramaturg, malarz, poeta, scenarzysta i reżyser filmowy.
- Czasem krytycy pytają mnie, dlaczego nie robię już takich filmów jak kiedyś. Nie potrafią zrozumieć, że podążam swoją drogą tylko i wyłącznie do przodu...
- Dominującą rzeczą w moich filmach jest tęsknota za życiem. To zmysł wykluczenia, który nie obniża, lecz argumentuje miłość do życia.
- Grzeszyć to nie znaczy czynić zło. Grzeszymy naprawdę, nie czyniąc dobra.
- Jawnie nie zgadzam się, by robić kino.
- Jest święto. A ja w proteście chcę umrzeć z upokorzenia. Chcę, aby znaleźli mnie martwego, ze sterczącym penisem, ze spuszczonymi spodniami poplamionymi białą spermą, pośród zboża zabarwionego krwistoczerwoną posoką. I jestem przekonany, że moje ostatnie przedstawienie – którego będę jedynym aktorem i jedynym widzem, w rzece, nad którą nikt nie przychodzi – nabierze znaczenia.
- Źródło: Bestia stylu (Bestia da stile), 1970.
- Jestem człowiekiem uprawiającym sztukę pastiszu.
- Jeżeli wiesz, że jestem niewierzący, to znasz mnie lepiej niż ja sam. Być może i jestem człowiekiem niewierzącym, ale takim, który tęskni za wiarą.
- Mój film [Opowieści kanterberyjskie] nie jest wulgarny. Jest to film o życiu. Wulgarne są te filmy, które zrobione są nieuczciwie i schlebiają niskim upodobaniom.
- Przed człowiekiem stoją tylko dwie możliwości: albo wyrazi samego siebie i umrze, albo pozostanie nieśmiertelnym, ale niemym.
- Reżyserzy-męczennicy znajdują się zawsze, na własne życzenie, na linii ognia. Poprzez nieustanne prowokowanie świata, poprzez samo eksponowanie samych siebie, osiągają w końcu to, czego tak agresywnie pragną: zostają ugodzeni i zabici bronią, którą sami wykuli dla swoich wrogów.
- Umrzeć jest absolutną koniecznością, ponieważ dopóki żyjemy, jesteśmy pozbawieni sensu. Jedynie dzięki śmierci nasze życie jest wykorzystane do wyrażenia siebie.
- W dyktaturze każdy boi się każdego, a jeden boi się najbardziej.
- Wolność. Kiedy naprawdę i głęboko przemyślałem to tajemnicze słowo, zrozumiałem, że nie znaczy ono nic innego, tylko wolność wyboru śmierci. Wolność nie może objawić się w żaden inny sposób, niż przez mniejsze lub większe męczeństwo.
O Pier Paolo Pasolinim
- Przy tobie Rimbaud wydaje się pensjonarką.
- Autor: Oriana Fallaci
- Źródło: List do Pier Paolo, „Przekrój” 3 czerwca 1984, przekład Józef Opalski, Lucio Gambacorta