Michał Choromański: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +1 |
uzupełnienie, drobne merytoryczne, kat., formatowanie automatyczne, łamanie wierszy, grafika |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Chormański filtered1.jpg|mały|Michał Choromański]] |
|||
'''[[w:Michał Choromański|Michał Choromański]]''' (1904–1972) – polski pisarz, dramaturg i poeta. |
|||
* Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.<br />Nie mogli szczęścia wrócić nam.<br />I tylko w niebie złote igły<br />Kreśliły gwiazdom górny trakt. |
|||
** Źródło: ''Rozczarowanie'', 1926 |
|||
* Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy. |
* Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy. |
||
* Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze. |
* Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze. |
||
** Zobacz też: [[myśl]] |
** Zobacz też: [[myśl]] |
||
* Do okna przybliżyła się<br />Ze smutkiem i skrywaną złością<br />Patrzyła jak tam szumi wiosna,<br />– Jak księżyc wpływa ponad dach,<br />– I–jezdnia srebrzy się światłością. |
|||
** Źródło: ''Na stół stawiając bukiet róż (Brat i siostra)'', 1926 |
|||
* I szczęście stało się niebyłe (...). |
|||
** Źródło: ''Rozczarowanie'', 1926 |
|||
* Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu. |
* Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu. |
||
| Linia 16: | Linia 26: | ||
* Najdłużej kochamy tych, co nas porzucają. |
* Najdłużej kochamy tych, co nas porzucają. |
||
* O, Twe oczy jak – światła błękitnych dwóch gwiazd.<br />O, te piersi dziewczęce i smagłe!<br />Jakby złote owoce ktoś w dłonie mi dał<br />Chylę głowę i cudu pragnę. |
|||
** Źródło: ''Położyłem dziś dłoń na Twą pierś, smagłą pierś'', 1926 |
|||
* Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił. |
* Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił. |
||
| Linia 22: | Linia 35: | ||
* Przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz. |
* Przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz. |
||
** Zobacz też: [[przygoda]] |
** Zobacz też: [[przygoda]] |
||
* Umarła żona. A od sadu<br />Przez okna wczesny wieczór szedł.<br />Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz<br />Kadzidłem przepływały nad nią. |
|||
** Źródło: ''Gdy moja żona gasła cicho'', 27 kwietnia 1926 |
|||
* W prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa jest miłość, tym banalniejsze są jej przejawy. |
* W prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa jest miłość, tym banalniejsze są jej przejawy. |
||
| Linia 30: | Linia 46: | ||
{{DEFAULTSORT:Choromański, Michał}} |
{{DEFAULTSORT:Choromański, Michał}} |
||
[[Kategoria:Polscy pisarze]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze]] |
||
[[Kategoria:Polscy poeci]] |
|||
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]] |
|||
[[it:Michał Choromański]] |
[[it:Michał Choromański]] |
||
Wersja z 00:40, 31 lip 2010
Michał Choromański (1904–1972) – polski pisarz, dramaturg i poeta.
- Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.
Nie mogli szczęścia wrócić nam.
I tylko w niebie złote igły
Kreśliły gwiazdom górny trakt.- Źródło: Rozczarowanie, 1926
- Co do mózgu, to nie obchodzi mnie on u kobiety – uważam, że ma ona ciekawsze organy.
- Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze.
- Zobacz też: myśl
- Do okna przybliżyła się
Ze smutkiem i skrywaną złością
Patrzyła jak tam szumi wiosna,
– Jak księżyc wpływa ponad dach,
– I–jezdnia srebrzy się światłością.- Źródło: Na stół stawiając bukiet róż (Brat i siostra), 1926
- I szczęście stało się niebyłe (...).
- Źródło: Rozczarowanie, 1926
- Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu.
- Kobieta oddaje się tylko temu, którego nie kocha.
- Latawiec jest jak człowiek, może się wznosić tylko na sznurku.
- Zobacz też: latawiec
- Najdłużej kochamy tych, co nas porzucają.
- O, Twe oczy jak – światła błękitnych dwóch gwiazd.
O, te piersi dziewczęce i smagłe!
Jakby złote owoce ktoś w dłonie mi dał
Chylę głowę i cudu pragnę.- Źródło: Położyłem dziś dłoń na Twą pierś, smagłą pierś, 1926
- Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił.
- Zobacz też: człowiek
- Przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz.
- Zobacz też: przygoda
- Umarła żona. A od sadu
Przez okna wczesny wieczór szedł.
Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
Kadzidłem przepływały nad nią.- Źródło: Gdy moja żona gasła cicho, 27 kwietnia 1926
- W prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa jest miłość, tym banalniejsze są jej przejawy.
- Wśród dziesięciu znajomych mężczyzn mąż zawsze będzie zazdrosny o dziewięciu niewinnych, dziesiątego zaś, z którym żona go zdradza, nigdy nie będzie podejrzewał.