Henryk Sienkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 89.161.33.14 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Jos..
Kaariokaa (dyskusja | edycje)
m kat.
Linia 171: Linia 171:


{{DEFAULTSORT:Henryk Sienkiewicz}}
{{DEFAULTSORT:Henryk Sienkiewicz}}
[[Kategoria:Henryk Sienkiewicz]]
[[Kategoria:Henryk Sienkiewicz|Sienkiewicz, Henryk]]
[[Kategoria:Polscy pisarze]]
[[Kategoria:Polscy pisarze|Sienkiewicz, Henryk]]
[[Kategoria:Nobliści]]
[[Kategoria:Nobliści|Sienkiewicz, Henryk]]


[[bg:Хенрик Сенкевич]]
[[bg:Хенрик Сенкевич]]

Wersja z 18:27, 14 gru 2009

Henryk Sienkiewicz (1846–1916) – polski powieściopisarz, laureat nagrody Nobla za całokształt twórczości.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Henryk Sienkiewicz

B

  • Biada narodom, które kochają więcej wolność niż ojczyznę!
    • Źródło: Wiry, 1910
  • Boże, Ty to widzisz i nie grzmisz?

C

  • Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.

D

  • Dla pokrzepienia serc.
  • Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie.

G

  • Gdy się ktoś zaczyta, zawsze albo się czegoś nauczy, albo zapomni o tym, co mu dolega, albo zaśnie – w każdym razie wygra.
  • Gdzie ojca nie ma, tam, Pismo mówi: wuja słuchał będziesz.
  • Gwiazdka nadziei niknie ostatnia.

H

  • Herod to był wielki król.
    • Sienkiewicz do krzyczących za oknem dzieci, które przeszkadzały mu w pracy.

J

  • Ja jestem Kowalski, a to jest pani Kowalska, innej nie chcę.
  • Ja nie chcę płakać... tylko mi się tak... oczy pocą.
  • Jesteśmy narodem zdemoralizowanym do gruntu i upadłym. Cudzoziemcowi, który by tak twierdził, wybiłbym zęby, ale między nami mówiąc: tak jest [...]
    • Źródło: Tadeusz Bujnicki: Sienkiewicz, ale który?, Polityka, 45/2006, str. 74
  • Jeśli czasem Polka się Panu Bogu uda, to już mówiąc po prostu, klękajcie narody!

K

  • Każda radość krucha na tym świecie.
  • Kłamstwo jest chyba bardziej nagie niż prawda, albowiem stale od niej szat pożycza.
  • Kobieta w bieliźnie to pornografia. Naga kobieta to piękno.
  • Kochać – to już dobrze, ale jeszcze coś lepszego – to być kochanym.
  • Kończ... waść!... wstydu... oszczędź!
  • Kto kocha – ten wierzy.
  • Kto nie umie świecić z wytrwałością słońca, może przynajmniej zabłysnąć jak meteor.
  • Kupą tu, waszmościowie, kupą!

L

  • Ludzie w różny sposób zdążają do celu, jaki każdy ma przed sobą, to jest do sławy i bogactwa, jeden oględnie, inny gwałtownie, jeden przemocą, inny podstępem, jeden cierpliwie, inny niecierpliwie – a każdy tymi różnymi sposobami może tam dojść. Widzi się także, że z dwóch ludzi, postępujących umiarkowanie, jeden osiąga cel, a drugi nie, a również, że poszczęściło się jednakowo dwóm innym, używającym różnych sposobów, gdyż jeden jest oględny, a drugi gwałtowny. Zależy to nie od czego innego, jak tylko od ducha czasów, którym odpowiada lub nie odpowiada ich postępowanie. Stąd pochodzi to, co powiedziałem, że dwu ludzi, różnie postępując, osiąga ten sam wynik, a z dwóch postępujących jednakowo, jeden osiąga, a drugi nie osiąga celu.

Ł

  • Łatwiej na świecie o filozofię, niż o dobrą radę.

M

  • Mając duszę szlachetną i dobrą, powinieneś być szczęśliwy.
  • Mężczyzna nie znosi u innych przede wszystkim wad własnych.
  • Miłość jako nasionko leśne z wiatrem szybko leci, ale gdy drzewem w sercu wyrośnie, to chyba tylko razem z sercem wyrwać można.
  • Miłość jest mgłą, która wytwarza się w głowie. Jeśli owa mgła opada na dół – na serce – następuje pogoda życia; jeśli pozostaje w głowie – pada deszcz łez.
  • Miłość nie jest całkowicie ślepa, ale cierpi na daltonizm.
  • Mów mi: Wuju!

N

  • Nie rzeczywistość sama, ale serce, z jakim ku niej przystępujemy, daje rzeczom kształty i kolory.
  • Nie wylewaj, waćpan, wina!
  • Niepodobna przyjąć, aby zanikła nasza wolna wola, więc sądzę, że może być prawdą, iż los w połowie jest panem naszych czynności, lecz jeszcze pozostawia nam kierowanie drugą ich połową lub nie o wiele mniejszą ich częścią. Widzę w nim podobieństwo do rwącej rzeki, która gdy wyleje, zatapia równiny, przewraca drzewa i domy, zabiera grunt w jednym miejscu, układa w innym, każdy przed nią ucieka, każdy ustępuje przed jej wściekłością, nie mogąc jej się oprzeć. Lecz chociaż taką jest rzeka, nie znaczy, że ludzie, gdy spokój powróci nie mogli zabezpieczyć się groblami i tamami w taki sposób, żeby ona, przybierając później, albo popłynęła kanałem, albo żeby jej impet nie był tak nieokiełznany ani tak szkodliwy.
  • Nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.

O

  • Ociec, prać? – Prać!

P

  • Polak – sierota świata.
  • Prawdziwy mędrzec zawsze jest ze swego losu zadowolony.
  • Prędka radość – najlepsza.
  • Przyjaźń jest jak nieśmiertelnik: to blady kwiatek, ale nie więdnący nigdy.
  • Przyjaźń z kobietą zawsze kończy się miłością.
  • Radość może się rzucić na piersi, jak dziki zwierz, i przygnieść je aż do utraty tchu.

R

  • Ruja i poróbstwo.
    • Opis: w odpowiedzi na ankietę Kuriera Teatralnego w 1903 roku dotyczącej oceny repertuaru modernistycznego

S

  • Słowa nie powinny być większe od czynów.
  • Szczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi.

Ś

  • Świat dźwiga na barkach nie Atlas, ale kobieta i czasem igra nim jak piłką.

T

  • Tylko małe świeczki gasną od westchnień.
  • Tylko wielcy artyści mogą się czuć wobec sztuki małymi.

U

  • U nas malarz zazdrości szewcowi.

W

  • Walory pokonanego wroga powiększają rozmiary własnego sukcesu.
  • Wesołość – znak zdrowia.
  • Widzę w nim [w losie] podobieństwo do rwącej rzeki, która gdy wyleje, zatapia równiny, przewraca drzewa i domy, zabiera grunt w jednym miejscu, układa w innym, każdy przed nią ucieka, każdy ustępuje przed jej wściekłością, nie mogąc jej się oprzeć. Lecz chociaż taką jest rzeka, nie znaczy, że ludzie, gdy spokój powróci nie mogli zabezpieczyć się groblami i tamami w taki sposób, żeby ona, przybierając później, albo popłynęła kanałem, albo żeby jej impet nie był tak nieokiełznany ani tak szkodliwy.
  • Widzi się, że z dwóch ludzi, postępujących umiarkowanie, jeden osiąga cel, a drugi nie, a również, że poszczęściło się jednakowo dwóm innym, używającym różnych sposobów, gdyż jeden jest oględny, a drugi gwałtowny. Zależy to nie od czego innego, jak tylko od ducha czasów, którym odpowiada lub nie odpowiada ich postępowanie. Stąd pochodzi to, co powiedziałem, że dwu ludzi, różnie postępując, osiąga ten sam wynik, a z dwóch postępujących jednakowo, jeden osiąga, a drugi nie osiąga celu.
  • Wielu miało i ma to przekonanie, że sprawy świata tak są kierowane przez los i Boga, iż ludzie swym rozumem nie mogą ich poprawić i są wobec nich bezradni; przeto mogliby sądzić, że nie warto zbytnio trudzić się tymi sprawami, lecz spuścić się na los. Takie przekonanie jest bardziej w naszych czasach rozpowszechnione z przyczyny wielkich zmian, które widziało się i widzi codziennie wbrew wszelkim ludzkim przypuszczeniom.
  • Wolność jest to prawo do robienia tego, co się chce i przeszkadzania innym w robieniu tego, czego chcą.
  • Wyrachowanie na tym polega, aby nie żałować wydatku na to, co warte wydatku.

Z

  • Zaszczytniej jest dla kobiety mieć u swych stóp lwa niż mopsa.
  • Zdechnę ja i pchły moje!
  • Zmarli opuszczają nas, ale i my ich opuszczamy.

O Henryku Sienkiewiczu

  • Czytam Sienkiewicza. Dręcząca lektura. Mówimy: to dosyć kiepskie, i czytamy dalej. Powiadamy: ależ to taniocha – i nie możemy się oderwać. Wykrzykujemy: nieznośna opera! i czytamy w dalszym ciągu, urzeczeni. Potężny geniusz! – i nigdy chyba nie było tak pierwszorzędnego pisarza drugorzędnego. To Homer drugiej kategorii, to Dumas Ojciec pierwszej klasy.

Zobacz też:

Wikisource