Fanny i Aleksander: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Rinfanaiel (dyskusja | edycje) m formatowanie automatyczne |
m formatowanie automatyczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Fanny i Aleksander|Fanny i Aleksander]]''' (szw. ''Fanny och Alexander'') – film obyczajowy produkcji francusko-szwedzko-niemieckiej z 1982 roku; reż. [[Ingmar Bergman]]. |
|||
==Oscar Ekdahl== |
==Oscar Ekdahl== |
||
Linia 32: | Linia 32: | ||
:'''Aron:'''Chcę dowieść, że istnieję. |
:'''Aron:'''Chcę dowieść, że istnieję. |
||
:'''Alexander Ekdahl'''Przyszedł mój koniec, tak? |
:'''Alexander Ekdahl'''Przyszedł mój koniec, tak? |
||
:'' |
:''„Aron:'''Mam ci się objawić. Oto jestem, Aleksandrze! Przestraszyłeś się? |
||
:'''Alexander Ekdahl'''Ani trochę. |
:'''Alexander Ekdahl'''Ani trochę. |
||
--- |
--- |
Wersja z 12:38, 9 gru 2009
Fanny i Aleksander (szw. Fanny och Alexander) – film obyczajowy produkcji francusko-szwedzko-niemieckiej z 1982 roku; reż. Ingmar Bergman.
Oscar Ekdahl
- Drodzy przyjaciele. Od 22 lat, jako dyrektor tego teatru – staję przed wami tutaj i przemawiam. Robię to bez żadnego talentu, do tego rodzaju wystąpień. Zwłaszcza w porównaniu z moim ojcem, który był świetnym mówcą, przy takich okazjach i który... Moim jedynym darem, jeżeli można to nazwać darem – jest miłość do naszego małego świata, wewnątrz grubych murów tego teatru. Kocham też ludzi, którzy w tym świecie pracują. Na zewnątrz jest wielki świat, którego nasz mały świat czasem staje się odbiciem i pozwala nam zrozumieć go lepiej. Może też dajemy tym, którzy tu przychodzą, szansę, by przez moment, krótką chwilę zapomnieli o tym strasznym świecie na zewnątrz. Nasz tetar jest małą ostoją porządku, zasad, sumienności i miłości.
- Nic – nic a nic nie rozdzieli mnie z wami. Ani teraz, ani póżniej. Wiem o tym. Jest to dla mnie absolutnie pewne. Myślę, że zbliżę się do was bardziej niż za życia.
- Śmierć niczego nie zmienia.
Helena Ekdahl
- Piękny okres życia za nami. Teraz dopada nas... okropny, paskudny. Tak to jest.
- Grajmy nasze role. Niektórzy grają niedbale, inni starannie. Ja należę do tych drugich.
- Byłeś słodkim kochankiem. Jak poziomka.
- Wszystko to role. Niektóre miłe, inne mniej. Grałam mamę. Grałam Julię, Małgorzatę. Teraz gram wdowe i babcię. Jedna rola po drugiej. Ważne, żeby grać dobrze.
- Wszystko może się wydarzyć. Wszystko jest możliwe i prawdopodobne. Czas i miejsce nie istnieją. Na cienkiej kanwie rzeczywistości fantazja snuje i tka nowe wzory.
- na podstawie Gry słów Augusta Strindberga
Biskup Edvard Vergerus
- W starych komnatach jest nieprzemijalne piękno.
- Nie uciekniesz przede mną.
Isak Jacobi
- Kto kogoś wini, sam to czyni.
Dialogi
- Alexander Ekdahl:Kto jest za drzwiami?
- Aron:Bóg jest za drzwiami.
- Alexander Ekdahl:Możesz podejść?
- Aron:Nikt żywy nie może oglądać oblicza Boga.
- Alexander Ekdahl:Czego chcesz?
- Aron:Chcę dowieść, że istnieję.
- Alexander EkdahlPrzyszedł mój koniec, tak?
- „Aron:'Mam ci się objawić. Oto jestem, Aleksandrze! Przestraszyłeś się?
- Alexander EkdahlAni trochę.
---
- Helena Ekdahl:Smutno ci, że się trochę postarzałeś?
- Isak Jacobi:Ani trochę. Wszystko się zmienia na gorsze. Gorsi ludzie, gorsze maszyny, gorsze wojny. I gorsze pogody. Chwała Bogu, że wkrótce umrę.
Obsada
- Allan Edwall jako Oscar Ekdahl
- Gull Wilgren jako Helena Ekdahl
- Erland Josephson jako Isak Jacobi
- Jan Mamlsjo jako Biskup Edvard Vergerus
- Bertil Guve jako Alexander Ekdahl
- Mats Bergman jako Aron