Urszula Zybura

Urszula Zybura (ur. 1952) – polska poetka i aforystka.

• Apetyt najbardziej rośnie w miarę zaciskania pasa.

• Biedacy płacą najdrożej.

• Boże, zbaw ludzi od ludzi.
  • Zobacz też: Bóg

• Bywa, że największym skandalem jest to, że wciąż go nie ma.
  • Zobacz też: skandal

• Cokół był tak wspaniały, że zrezygnowano z pomnika.
  • Zobacz też: pomnik

• Co z tego, że tak wiele możemy, skoro nic nam się nie chce?

• Czasami w imię przyjaźni trzeba się jej wyrzec.
  • Zobacz też: przyjaźń

• Czego kto nie pojął, tego nie zapomni.

• Filantropia – dobroć z premedytacją.
  • Zobacz też: dobroć

• Gdyby przyszłość wiedziała, co ją czeka, nigdy by nie nadeszła.
  • Zobacz też: przyszłość

• Głodnemu każdy chleb pachnie.
  • Zobacz też: chleb

• Gnoju się nie użyźnia.

• I miłość własną trzeba odwzajemniać.
  • Zobacz też: miłość

• I w pokutnym worze można pląsać.

• Im cięższe czasy, tym lżejsze obyczaje.
  • Zobacz też: obyczaje

• Im większe zero, tym bardziej nadęte.

• Jaka szkoda, że trzeba żyć, żeby pracować.

• Jakie tempora, takie mores.

• Judasz całuje tylko raz.

• Każdy naród jest wybrany; każdy do czego innego.

• Kiedy umiera poeta, wiersze tracą rymy.
  • Zobacz też: poeta

• Kochasz swego psa? A więc jesteś człowiekiem.
  • Zobacz też: człowiek, pies

• Lepsze czarne myśli niż żadne.

• Ludzie są jak kwiaty – cztery miliardy narcyzów.
  • Zobacz też: człowiek, kwiat

• Ludzie powinni mieszać się wyłącznie w swoje sprawy.
  • Zobacz też: człowiek

• Most porozumienia nie powinien być zwodzony.
  • Zobacz też: most

• Można ze mną wygrać, ale nie można mnie pokonać.

• Nadmiar swobody krępuje.
  • Zobacz też: swoboda

• Nadmiar zasad wprowadza kwasy.

• Na wojnie każdy umiera żołnierzem.
  • Zobacz też: wojna, żołnierz

• Nie taki diabeł straszny, jak ci go malują.

• Niejedna trąba chciałaby grać pierwsze skrzypce.
  • Zobacz też: trąba, skrzypce

• Niektóre role pisane są pod suflera.

• Najdrożej płaci się za to, czego się nie robi.

• Największy wstyd, gdy go nie ma.
  • Zobacz też: wstyd

• Nie ma nic bardziej perfidnego od mężczyzny, który nim nie jest.
  • Zobacz też: mężczyzna

• Nie można na siłę być poetą, ale też nie sposób na siłę nim nie być.
  • Zobacz też: poeta

• Nie sztuka nie tęsknić, kiedy się nie kocha.

• Nie taki diabeł straszny, jak ci, co go malują.
  • Zobacz też: diabeł

• Nie wiążmy końca z końcem na węzeł gordyjski.
  • Zobacz też: koniec

• Nie zawsze szczęście marzy o tym, by spotkać człowieka.
  • Zobacz też: człowiek, szczęście

• Samotność we dwoje ciąży podwójnie.
  • Zobacz też: samotność

• Są rocznice, które obchodzi się dookoła.
  • Zobacz też: rocznica

• Są rynki, gdzie matematyka przeczy wszelkiej logice.

• Skończyły się polowania na czarownice; teraz czarownice polują na ludzi.
  • Zobacz też: czarownica, człowiek

• Skromność za wszelką cenę to już bezczelność.
  • Zobacz też: bezczelność, skromność

• Szczyt aforystyki – trylogia w trzech słowach.
  • Zobacz też: słowo

• Szydzą z orła, że pełzać nie potrafi.
  • Zobacz też: orzeł

• Śniła mi się podświadomość...
  • Zobacz też: sen

• Tępmy tępotę!

• To nie wina rozsądku, że ci go brakuje.

• To nie wina telefonu, gdy milczy.
  • Zobacz też: telefon, wina

• To, że napotkałeś karła, nie oznacza, że sam jesteś olbrzymem.
  • Zobacz też: karzeł

• Trzeba wiele pokory, aby wyzbyć się pychy.
  • Zobacz też: pokora, pycha

• W walce z samym sobą pokonany jest zarazem zwycięzcą.

• Wiara w człowieka też czyni cuda.

• Wielbłąd bez garbu jest kaleki.
  • Zobacz też: wielbłąd

• Wielu myli wygodę ze szczęściem.
  • Zobacz też: szczęście

• Wymyślając aforyzmy trudno nie wymyślać ludziom.
  • Zobacz też: człowiek

• Z niektórymi nie ma nawet o czym poziewać.

• Zera bywają bezwzględne.
  • Zobacz też: zero

• Zero podniesione do potęgi jest nieobliczalne.
  • Zobacz też: zero

• Ziemia wciąż traci grunt pod nogami.
  • Zobacz też: ziemia

• Ziewanie bywa formą dialogu.

• Żyć tak, aby dla samego siebie stać się uroczą niespodzianką.
  • Zobacz też: życie