Miód pitny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Kynikos (dyskusja | edycje)
wierszyk
Kynikos (dyskusja | edycje)
Kitowicz
Linia 22: Linia 22:
*Pannom świat, a Raj mężatkom, Niebiosa wdowom a piekło babom.
*Pannom świat, a Raj mężatkom, Niebiosa wdowom a piekło babom.
**[[w:XVII|XVII-wieczny]] wierszyk
**[[w:XVII|XVII-wieczny]] wierszyk

*Mieli także popi prócz akcydensu kościelnego pewny stały prowent z miodu, niepamiętnym zwyczajem utwierdzony; każdy gospodarz mający pszczoły (a trudno na Rusi o takiego, aby ich nie miał) daje popom pewną kwotę miodu podług proporcji pszczół; z tego miodu pop syci miód do picia. Podczas prażniku, to jest podczas dedykacji cerkwi, na całą parochią swoją rozdaje na osobę każdą, przyjmującą sakramenta, po garcu jednym, za który bierze zapłatę raz na zawsze ustanowioną; niedostatek miodu ani obfitość jego nie podnosi ani nie zmniejsza ceny, tylko odmienia gatunek miodu, bo kiedy pop mało dostał miodu albo nie chciał wszystkiej kolekty na prażnik ekspensować, to rozbrechtał wodą małą kwotę urobioną trunku do tylu garców, ile mu ich na całą parochią potrzeba było.
**[[w:Jędrzej Kitowicz|Jędrzej Kitowicz]], [[s:Opis obyczajów za panowania Augusta III|''Opis obyczajów za panowania Augusta III'']]. [[s:Opis obyczajów za panowania Augusta III/O sądach konsystorskich|O sądach konsystorskich]] (tu o sytuacji [[w:Unici|duchowieństwa ruskiego, unickiego]])

W pomiernych domach szlacheckich trunki w zwyczaju były i dziś może są: na Rusi gorzałka, miód, wiszniak, malinnik; w Litwie gorzałka, miód ordynaryjny i lipiec...
**[[w:Jędrzej Kitowicz|Jędrzej Kitowicz]], [[s:Opis obyczajów za panowania Augusta III|''Opis obyczajów za panowania Augusta III'']]. [[s:Opis obyczajów za panowania Augusta III/O trunkach|O trunkach]]


'''Zobacz też:''' [[miód]]
'''Zobacz też:''' [[miód]]

Wersja z 12:15, 4 sty 2009

Miód pitny – tradycyjny napój alkoholowy powstały w wyniku fermentacji brzeczki miodu pszczelego.

  • Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły
  • Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły
  • Pannom chleb, kołacz mężatkom, marcypan wdowom a gryzowki babom,
  • Pannom syr, mleko mężatkom, śmietana wdowom a serwatka babom,
  • Pannom jabłka, gruszki mężatkom, pomarańcze wdowom, leśne jabłka babom,
  • Pannom miód, wino mężatkom, małmazyja wdowom a pomyje babom,
  • Pannom wóz, rydwan mężatkom, karoca wdowom a taki babom
  • Pannom świat, a Raj mężatkom, Niebiosa wdowom a piekło babom.
  • Mieli także popi prócz akcydensu kościelnego pewny stały prowent z miodu, niepamiętnym zwyczajem utwierdzony; każdy gospodarz mający pszczoły (a trudno na Rusi o takiego, aby ich nie miał) daje popom pewną kwotę miodu podług proporcji pszczół; z tego miodu pop syci miód do picia. Podczas prażniku, to jest podczas dedykacji cerkwi, na całą parochią swoją rozdaje na osobę każdą, przyjmującą sakramenta, po garcu jednym, za który bierze zapłatę raz na zawsze ustanowioną; niedostatek miodu ani obfitość jego nie podnosi ani nie zmniejsza ceny, tylko odmienia gatunek miodu, bo kiedy pop mało dostał miodu albo nie chciał wszystkiej kolekty na prażnik ekspensować, to rozbrechtał wodą małą kwotę urobioną trunku do tylu garców, ile mu ich na całą parochią potrzeba było.

W pomiernych domach szlacheckich trunki w zwyczaju były i dziś może są: na Rusi gorzałka, miód, wiszniak, malinnik; w Litwie gorzałka, miód ordynaryjny i lipiec...

Zobacz też: miód