François Rabelais: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m formatowanie automatyczne |
Maglocunus (dyskusja | edycje) +1 |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
* Kiedy piję – myślę. Kiedy myślę – piję. |
* Kiedy piję – myślę. Kiedy myślę – piję. |
||
*Ludek buntowniczego Paryża jest głupawy z przyrodzenia. |
|||
** Źródło: S. Grzybowski, ''Henryk Walezy'', Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk - Łódź 1985, s. 11. |
|||
* Nie posiadam nic cennego. Zostawiam wiele długów. Resztę zapisuję biednym. |
* Nie posiadam nic cennego. Zostawiam wiele długów. Resztę zapisuję biednym. |
Wersja z 15:52, 16 lis 2008
François Rabelais (1493/1494–1553), francuski pisarz.
- Czas jest ojcem prawdy.
- Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami, śmiech to szczere królestwo człowieka.
- Kiedy piję – myślę. Kiedy myślę – piję.
- Ludek buntowniczego Paryża jest głupawy z przyrodzenia.
- Źródło: S. Grzybowski, Henryk Walezy, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk - Łódź 1985, s. 11.
- Nie posiadam nic cennego. Zostawiam wiele długów. Resztę zapisuję biednym.
- Opis: słowa przypisywane Rabelaisowi na łożu śmierci
- Udaję się w poszukiwaniu wielkiego być może.
- Je m'en vais chercher un grand peut-etre. (fr.)
- Opis: ostatnie słowa pisarza na łożu śmierci
O François Rabelais
- Rabelais nie miał pojęcia o tym, czy jest "historyczny" czy "ponad-historyczny". Nie zamierzał uprawiać "pisarstwa absolutnego" ani hołdować "czystej sztuce", ani też – na odwrót – wypowiadać swojej epoki, w ogóle nic nie zamierzał ponieważ pisał, jak dziecko załatwia się pod krzakiem, aby sobie ulżyć.
- Autor: Witold Gombrowicz, Dzienniki
Zobacz też: