Makbet

Scena z Makbeta przedstawiająca trzy wiedźmy wyczarowujące zjawę, akt IV, scena I; mal. William Rimmer

Makbet – tragedia Williama Szekspira z 1606 roku.

Tłumaczenie Józefa Paszkowskiego

• – A co to jest zdrajca?
  – Ten, co przysięga i kłamie.
  • Postacie: Synek i Lady Makduf
  • Źródło: akt IV, scena II

• Być tym, czym jestem, jest to niczym nie być,
  Jeślibym nie mógł być tym bez obawy.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt III, scena I

• Chcąc świat oszukać, stosuj się do świata,
  Ubierz w uprzejmość oko, dłoń i usta,
  Wyglądaj jako kwiat niewinny, ale
  Niechaj pod kwiatem tym wąż się ukrywa.
  • Postać: Lady Makbet
  • Źródło: akt I, scena V

• Chceli los, abym był królem,
  Niech mię bez przyczynienia się mojego
  Ukoronuje.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena III

• Ciągle to jutro, jutro i znów jutro
  Wije się w ciasnym kółku od dnia do dnia,
  Aż do ostatniej głoski czasokresu;
  A wszystkie wczora to były pochodnie,
  Które głupocie naszej przyświecały
  W drodze do śmierci.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt V, scena V

• Ciężkie to czasy, w których człek jest zdrajcą,
  Nie wiedząc o tym.
  • Postać: Rosse
  • Źródło: akt IV, scena II

• Czemu tak samotny,
  W ponurych tylko marzeń towarzystwie?
  Żywiący ciągle owe myśli, które
  Powinny były umrzeć razem z tymi
  Co je wzbudzają. Na co nie ma środka,
  Nad tym się nie ma i co zastanawiać;
  Co się raz stało, już się nie odstanie.
  • Opis: Lady Makbet do Makbeta.
  • Źródło: akt III, scena II

• Gdzie nadmiar złego, tam złe musi ustać
  Albo powrócić do dawnego stanu.
  • Postać: Rosse
  • Źródło: akt IV, scena II

• I to jest tylko we mnie, czego nie ma.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena III

• Idźmy i szydźmy z świata jasnym czołem:
  Fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena VII

• Jeśli to, co się ma stać, stać się musi,
  Niechby przynajmniej stało się niezwłocznie.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena VII

• Krwawa nauka, którą dajem, spada
  \Na własną naszą głowę.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena VII

• Makbet! bądź mężny, nieugięty, srogi,
  Gardź siłą ludzką i skrytymi wrogi,
  Z tych bowiem, których rodziła kobieta,
  Nikt potężnego nie zmoże Makbeta.
  • Opis: słowa Zjawiska.
  • Źródło: akt IV, sena I

• Miejmy otuchę! Ta tylko noc nęka,
  Po której nigdy nie ma wznijść jutrzenka.
  • Postać: Malkolm
  • Źródło: akt IV, scena III

• (…) natura
  I śmierć spór teraz wiodą o ich życie.
  • Postać: Lady Makbet
  • Źródło: akt II, scena II

• Nie byłbym zdolny zdradzić nawet diabła
  Przed diabłem.
  • Postać: Malkolm
  • Źródło: akt IV, scena III

• Nieba patrzyły na to i ścierpiały
  Taką okropność?
  • Opis: Makduf na wieść o ataku na jego zamek.
  • Źródło: akt IV, scena III

• Otrząście z siebie sen, tę maskę śmierci (…).
  • Postać: Makduff
  • Źródło: akt II, scena III

• Sprawiedliwość
  Zwraca podaną przez nas czarę jadu
  Do własnych naszych ust.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena VII

• Szpetność upięknia, piękność szpeci.
  • Postać: Czarownice
  • Źródło: akt I, scena I

• Tak ponurego dnia i tak pięknego,
  Jak żyję, nigdy jeszcze nie widziałem.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt I, scena III

• Uderzcie w dzwony! Dmij, wichrze! wrzej, toni!
  Mamli umierać, umrę z mieczem w dłoni.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt V, scena V

• Wszak aniołowie jaśnieć nie przestają,
  Choć najjaśniejszy z nich upadł.

• Zamiary są wiatrem,
  Kiedy nie idą z wykonaniem w parze.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt IV, scena I

• Zgaśnij wątłe światło!
  Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
  Nędznym aktorem, który swoją rolę
  Przez parę godzin wygrawszy na scenie
  W nicość przepada – powieścią idioty,
  Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt V, scena V

• Żyję na świecie, na którym zło często
  Bywa chwalebnym, a dobro jest miane
  Za zgubne głupstwo. Biada mi! Czyż zdołam
  Znaleźć obronę w tych jedynie słowach:
  Jestem niewinną?
  • Postać: Lady Makduf
  • Źródło: akt IV, scena II

Tłumaczenie Jerzego S. Sity

• Nie sposób wyczytać z twarzy człowieka ścieżek jego umysłu…
  • Postać: Duncan
  • Źródło: akt I, scena VI

• Fałszywy uśmiech osłoni fałsz serca.
  • Źródło: akt I, scena VII

Tłumaczenie Macieja Słomczyńskiego

• Co ma przyjść, przyjdzie, co ma minąć, minie
  W dni najburzliwsze czas jednako płynie.
  • Źródło: akt I, scena III

• Gdyby ten jeden cios mógł sprawić wszystko
  I być wszystkim kresem – tu, tu właśnie,
  Na tej krawędzi i mieliźnie czasu,
  Wzgardzić by można nawet przyszłym życiem. –
  Lecz w sprawach takich tu nas czeka wyrok;
  tak więc, gdy krwawych nauk udzielamy,
  Wracają one do nauczyciela,
  By go zniweczyć.
  • Źródło: akt I, scena VII

• Jestem gotów
  I wszystkie moce zbiorę, wykonać
  Ów czyn okropny. Idźmy oczy zwodzić.
  Niech fałsz lic: uśmiech piękny i godziwy,
  W fałszywym sercu skryje czyn straszliwy.
  • Źródło: akt I, scena VII

• Czy widzę sztylet przed sobą, zwrócony
  Ku mojej dłoni rękojeścią?
  • Źródło: akt II, scena I

• Do jakich trzech rzeczy składania trunek?
  Matko Boża, panie, do zamiany barwy nosa, do snu i do szczania.
  • Opis: Odźwierny na pytanie Macduffa.
  • Źródło: akt II, scena II

• Gwiazdy, zgaście swe ognie promienne!
  Skryjcie pragnienie mroczne i bezdenne.
  Niech oko na dłoń nie zerka, lecz widzi,
  Co dłoń uczyni, choć się czynu wstydzi.
  • Źródło: akt I, scena VI

• Makbet sen morduje!
  • Źródło: akt II, scena II

• Miej jasne spojrzenie.
  kto lica zmienia, budzi podejrzenie.
  • Opis: Lady Makbet do Makbeta.

• Niczym król, jeśli król nie jest bezpieczny
  • Źródło: akt III, scena I

• nie brak ci nawet ambicji,
  Lecz nie ma zła w niej, które iść z nią winno.
  Pragniesz prawdziwie, lecz pragniesz uczciwie.
  • Opis: Lady Makbet o Makbecie.
  • Źródło: akt I, scena V

• Nie słuchaj dzwonu, Duncanie, nie trzeba;
  Wzywa do piekła cię on, lub do nieba.
  • Opis: Makbet, słysząc bicie dzwonów.
  • Źródło: akt II, scena I

• Niech fałsz lic: uśmiech piękny i godziwy,
  W fałszywym sercu skryje czyn straszliwy.
  • Opis: Makbet do Lady Makbet.
  • Źródło: akt I, scena VII

• Pociechę myśl daje
  Że po najdłuższej nocy dzień powstaje
  • Postać: Malcolm
  • Źródło: akt III, scena III

• Śmiem czynić wszystko, co uczyni człowiek.
  Kto może więcej nie jest nim.
  • Opis: Makbet do Lady Makbet.
  • Źródło: akt I, scena VII

• Tu gdzie jesteśmy, sztylety
  W ludzkim uśmiechu są skryte: im bliższy
  Krewny, tym krwawszy.
  • Opis: Donalbain do Malcolma.
  • Źródło: akt II, scena III

• Życie jest cieniem ruchomym jedynie,
  Nędznym aktorem, który przez godzinę
  Pyszni i miota się po scenie, aby umilknąć później na zawsze.
  Jest bajką opowiedzianą przez głupca, pełnego
  Furii i wrzasków, które nic nie znaczą.
  • Postać: Makbet
  • Źródło: akt V, scena V

• Żyję, póki grożę:
  Słowem zbyt zimnym czyn gorący mrożę.
  • Źródło: akt II, scena I

Tłumaczenie Stanisława Barańczaka

• (…) waleczny Makbet–
  Który Fortuną gardzi, a Brawurę
  Ma za kochankę (…)
  • Źródło: akt I, scena II

• Lecz słabnę; usta moich ran wołają
  o pomoc.
  • Źródło: akt I, scena II

• Co zdrajca stracił-wierny
  wódz dostanie.
  • Źródło: akt I, scena II

• Dupiasta pokraka!
  • Źródło: akt I, scena III

• Pierwszy raz w życiu widzę dzień tak szpetny,
  A tak świetności pełen.”
  • Źródło: akt I, scena III

• Nieraz siły Mroku
  chcąc nas usidlić, odsłaniają cząstki
  Prawdy, zyskując nas tym dla swej sprawy–
  By w ostatecznym rozrachunku zdradzić.
  • Źródło: akt I, scena III

• Nowe dostojeństwa
  Są wciąż dla niego jak szaty spod igły,
  Wygodne, tylko po dłuższym noszeniu.
  • Źródło: akt I, scena III

• Niech dzieję się co chce. Czas niby strumień
  Płynie, drwiąc sobie z ludzkich żądz i sumień.
  • Źródło: akt I, scena III

• W niebie oszczędzają:
  Zgasili wszystkie świeczki gwiazd.
  • Źródło: akt II, scena I

• Niech Pan Bóg łaski ci udziela
  Zmieniaj zło w dobro, wroga w przyjaciela!
  • Źródło: akt II, scena IV

• Noc nie jest pewna, czy ma się zwać świtem.
  • Źródło: akt III, scena IV

Tłumaczenie Leona Ulricha

• To życie tylko cieniem jest przelotnym,
  Nędznym aktorem, co przez swą godzinę
  Na scenie świata pawi się i puszy,
  I milknie potem; to opowiadana
  Z krzykiem i furią powieść przez idiotę,
  Nic nie znacząca.
  • Life’s but a walking shadow, a poor player.
    That struts and frets his hour upon the stage.
    And then is heard no more. It is a tale.
    Told by an idiot full of sound and fury,
    Signifying nothing. (ang.
  • Źródło: akt V, scena V

Zobacz też

• William Szekspir
• Hamlet