Licia Troisi

Licia Troisi (ur. 1980) – włoska pisarka.

Wojny świata wynurzonego[edytuj]

(wł. Un Nuovo Regno, tłum. Zuzanna Umer)

Chciałem ci tylko przypomnieć, że ona się pogodziła, że ja się pogodziłem i że możesz to zrobić i ty, jeżeli tylko zechcesz. Ten świat jeszcze ciebie potrzebuje, bo ta historia nie wypełni się bez twojego udziału. Jeszcze raz, tak jak w przeszłości. I chociaż to prawda, że duża część twojego życia minęła, jest jeszcze miejsce na ostatnią rzecz: na dobry koniec. Dobry koniec może odkupić nawet najbardziej nieuleczalny z bólów – dodał i z uśmiechem wskazał na talizman.
- Źródło: rozdział 23, Trup puszczy
- Zobacz też: świat

Dla tego, kto umarł, nie można już nic zrobić, a winy nie da się zmazać. Ale temu, kto jeszcze żyje, wciąż można pomóc.
- Źródło: rozdział 7, Dwójka zabójców

Ludzie zawsze myślą, że życie jest prostą drogą, ale się mylą. Życie jest cyklem; przeklętym kręgiem, po którym kręci się wkoło. Na końcu okazuje się, że masz w rękach dokładnie to samo, co miałeś na początku, i kończysz w miejscu, z którego wyszedłeś – zawyrokował.
- Źródło: rozdział 23, Trup puszczy
- Zobacz też: życie

Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.
- Źródło: rozdział 26, Ku końcowi wszystkiego
- Zobacz też: pożar

Sens naszego istnienia przewyższa czas życia. Kara istot śmiertelnych, czy też może ich dar, jest następująca: należy żyć, nie rozumiejąc. Nadzieja jest jedyną limfą, która pozwala nam iść naprzód. Będzie jeszcze wojna i rozpacz, po nich pokój i nadzieja, a potem znowu mrok. To w tym wiecznym kręgu zamyka się znaczenie, jedyne, do którego jako śmiertelni możemy aspirować.
- Źródło: rozdział 23, Trup puszczy

– Zostało mi tak niewiele, czego mógłbym się uczepić… I nie chcę, aby mi to odebrano.
– Nikt nie może nam odebrać wspomnień – powiedział Lonerin ze smutnym uśmiechem.
– Mylisz się. Rzeczywistość wyrywa je nam jedno po drugim.
- Źródło: rozdział 23, Trup puszczy
- Zobacz też: wspomnienia

Życie jest wieczną ucieczką od samych siebie, nic nie można na to poradzić.
- Źródło: rozdział 5, Trójka w podróży

(wł. La setta degli assassini, tłum. Zuzanna Umer)

Ale ja potrzebowałem Cię, nieznośnie. Potrzebowałem Twojego życia, aby rozbudzić moje, potrzebowałem Twojego uwielbienia, aby poczuć, że jeszcze coś dla kogoś znaczę.
- Źródło: rozdział 32, Początek historii

Koncentracja idzie w parze z cierpliwością, z umiejętnością czekania. Chodzi o odczytywanie świata jak książki, zespolenie się z nim. Czucie go w kościach i interpretowanie jego sygnałów aż do znalezienia chwili, jedynej, kiedy można skutecznie uderzyć. Oto istota zabójstwa.
- Źródło: rozdział 19, Podróż szkoleniowa
- Zobacz też: cierpliwość, koncentracja, zabójstwo

To dlatego, że nie patrzysz uważnie. Nie ma dwóch identycznych chwil, świat nieustannie płynie, przemienia się, zmienia kształt, ale ty jesteś za bardzo rozkojarzona, żeby zdać sobie z tego sprawę. Odgłos wiatru jest jak śpiew, to powolny, to znów gwałtowny. Daleki grzmot. Metaliczne kroki owadów na ziemi. Odłamki czarnego kryształu toczące się w oddali. Naucz się słuchać.
- Źródło: rozdział 19, Podróż szkoleniowa
- Zobacz też: owad, wiatr