Anna Świrszczyńska

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Anna Świrszczyńska (1909–1984) – polska poetka i dramatopisarka. Żona Jana Adamskiego.

Tom Jestem baba (1972)[edytuj]

  • Dochodzę do Adama i Ewy,
    już nic nie widać, ciemno.
    Tutaj już umiera moje nieistnienie
    nieważną śmiercią matematycznej fikcji.
    Nieważne jak byłaby śmierć mojego istnienia,
    gdybym się urodziła naprawdę.
    • Źródło: Nie narodzona
  • Mogę się jeszcze cofnąć
    w swoje nienarodzenie.
    Oto już dziesięć minut przed,
    oto już godzina przed narodzeniem.
    Cofam się,
    idę,
    biegnę
    w swoje minus życie.
    • Źródło: Nie narodzona

Inne[edytuj]

  • Ci co wydali pierwszy rozkaz do walki
    niech policzą teraz nasze trupy.
    Niech pójdą przez ulice
    których nie ma
    przez miasto
    którego nie ma (...)
    niech liczą aż do śmierci
    nasze trupy
  • Czuję trwający czas,
    jak czuje go się w godzinę śmierci.
    Jakbym tylko zmysłem czasu chwytała świat,
    jakby istnienie było tylko czasem.
    • Źródło: Szczęście
    • Zobacz też: czas
  • Jeśli nie mogę uciec od nieszczęścia,
    zawsze mogę się schronić
    w nieszczęściu.
  • Na krańcach mojego ciała,
    tam gdzie skóra,
    czekaj na mnie.
    Przyjdę,
    ale to tak daleko.
  • Nie będę niewolnicą żadnej miłości.
    Nikomu
    nie oddam celu swego życia,
    swego prawa do nieustającego rośnięcia
    aż po ostatni oddech.
  • Osłania nas przed światem jeden biały rumianek i moje zamknięte oczy.
  • Ręka bez broni
    podnosi się do nieba
    chwyta niebo palcami za gardło
    i opada.
  • Zapomniałam już, co znaczy cierpieć,
    będę miała niedługo
    duchowe życie oseska.
    • Źródło: Miłość Stefanii
    • Zobacz też: cierpienie
  • Znalazłam w sobie siłę,
    żaden człowiek mi jej nie odbierze.
    człowieka
    można zastąpić.
    zapłaciłam za tę naukę
    cenę, której jest warta.
    • Źródło: Ogniotrwały uśmiech