Przygoda (film)

Przygoda (wł. L’avventura) – włosko-francuski dramat filmowy z 1960 roku w reżyserii Michelangelo Antonioniego. Autorami scenariusza są Michelangelo Antonioni, Elio Bartolini i Tonino Guerra.

Wypowiedzi postaci

Gulia jest jak Oscar Wilde. Daj jej więcej, a obędzie się bez tego, co konieczne.
- Giulia è come Oscar Wilde: datele il di più e lei farà a meno dello stretto necessario. (wł.)
- Postać: Corrado
- Zobacz też: Oscar Wilde

Nigdy nie rozumiałam wysp z całym tym morzem wokół nich, biedactwa.
- Io le isole non le ho mai capite, con tutto quel mare attorno, poverine. (wł.)
- Postać: Patrizia

Słowa, uwierz mi Anno, nie pomagają. Tworzą zamęt.
- Parole, credi a me, Anna, servono sempre meno. Confondono. (wł.)
- Postać: Sandro

Rozłąka to udręka. Naprawdę. Trudno jest utrzymać związek na odległość. Ale to także wygodne. Bo przecież myślisz, co chcesz. Rozumiesz? A kiedy ktoś jest przed tobą, to wszystko wiesz. Rozumiesz?
- È uno strazio stare lontano sai? Veramente. E poi, è difficile tenere in piedi una storia stando uno quì uno lì. Però è anche comodo. Sì, perché pensi quello che vuoi come vuoi, capisci? Invece quando uno è lì, davanti a te, è tutto lì! Capisci? (wł.)
- Postać: Anna

Dialogi

Sandro: Jaka fantazja, jaka dynamika… Dbali o efekt scenograficzny. Niesamowita swoboda! Koniecznie muszę rozstać się z Ettorem. Chciałbym wrócić do projektowania. Miałem pomysły.

Claudia: Czemu przestałeś?

Sandro: Dlaczego, dlaczego, dlaczego? Nie jest łatwo przyznać, że czerwona podłoga nie pasuje, kiedy wiesz, że nie pasuje. Ale pani chce mieć czerwoną. Zawsze jest jakaś pani, albo pan. Kiedyś zlecono mi kalkulację kosztów budowy szkoły. Zajęło mi to półtora dnia. Zarobiłem cztery miliony. I potem już robiłem kalkulacje dla projektów innych osób. Czemu tak na mnie patrzysz?

Claudia: Bo jestem przekonana, że robiłbyś piękne rzeczy.

Sandro: Tego nie wiem. Komu potrzebne są piękne rzeczy? Jak długo one żyją? Kiedyś to były stulecia, a dziś góra dziesięć, dwadzieścia lat. A potem?

Patrizia: Lubisz łapać ryby pod wodą?

Raimondo: Nie cierpię, ale muszę przywyknąć.

Patrizia: Moje dzieciństwo to karuzela. Lądowałam tu i tam.

Claudia: Moje dzieciństwo było rozsądne.

Patrizia: Co to znaczy „rozsądne”?

Claudia: Bez pieniędzy.