Mama kazała mi chorować
Mama kazała mi chorować. Prawdziwa historia tragicznego dzieciństwa (ang. Sickened. The memoir of a Munchausen by proxy childhood) – utwór autobiograficzny Julie Gregory, wydany w 2003. Tłumaczenie – Karolina Bober.
- Apetyt różni się od głodu: jest mentalną potrzebą, która sprawia, że automatycznie wyciągasz rękę bierzesz coś do jedzenia, wkładasz do ust, gryziesz i połykasz. (...) Jedzenie nie jest wyłącznie potrzebą fizjologiczną: zaczyna się w umyśle, generuje uczucia głodu, które powinno skłonić organizm do trawienia żywności. (...). Pamiętam z zajęć, że gdy dotyka się dzieci, ich podwzgórze wysyła sygnał głodu. U dzieci, których nikt nie dotyka, podwzgórze nie wysyła tego sygnału, więc nie jedzą. Czy tak samo jest w przypadku dorosłego, który zatrzymał się w rozwoju?
- Dobrze rozumiem, co przeżywa człowiek uwięziony w tożsamości narzuconej przez innych, który wyrywa się z niej i odkrywa prawdziwego siebie.
- Jesteśmy tym kim jesteśmy, nie pomimo przeciwności, lecz dzięki nim
- Ludzie mówią, że prawda rani, ale rani tylko złudzenia.
- Najboleśniejsze wspomnienia najłatwiej jest przywołać. Trwale zmieniają człowieka. Nawet jeśli się z nich otrząśniesz, pozostawiają zagniecenia na tkaninie twojej duszy.
O autorce[edytuj]
- Julie Gregory wykazała się ogromnym hartem ducha. Ma szczęście, że przeżyła. To zadziwiające, że nie utraciła własnej tożsamości i jasności umysłu; że potrafi o tym wszystkim mówić. Mam nadzieję, że pisząc ten poruszający, piękny pamiętnik, zdołała uciszyć choć część nawiedzających ją demonów z przeszłości i że pomoże ofiarom zastępczego zespołu Munchhausena wyrwać się z rąk swoich oprawców.
- Autor: dr Feldman
- Źródło: przedmowa książki