Linus Pauling

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Linus Pauling (1954)

Linus Pauling (1901–1994) – amerykański fizyk i chemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii oraz pokojowej.

  • Gdybym miał określić swe stanowisko filozoficzne, to powiedziałbym, że jestem redukcjonistą – uważam, że wszystkie zjawiska można sprowadzić do pewnych podstawowych mechanizmów. Jako humanista i racjonalista sądzę, że mechanizmy te można poznać, korzystając z właściwości rozumu. Odrzucam wszelkie dogmaty, nie akceptuję objawionych religii. Uważam, że nawet etyka może być oparta na naukowych podstawach.
    • Źródło: Nauka – klucz do wszechświata. Rozmowa z Linusem Paulingiem. w: Wiktor Osiatyński, Poznać świat. Rozmowy o nauce, Czytelnik, Warszawa 1989, ISBN 83-07-01573-1, s. 11.
  • Jestem szczęśliwy, gdy uda mi się dokonać jakiegoś odkrycia, nawet najmniejszego. Pamiętam, jak ponad pięćdziesiąt lat temu pracowałem nad strukturą minerałów siarkowych. Badałem rozmieszczenie atomów metalu i siarki w tych minerałach. Z czasem doszedłem do wniosku, że samodzielnie mogę przewidzieć strukturę niektórych z nich. Robiłem to w moim notesie i dopiero potem dokonywałem eksperymentów. Kilka struktur okazało się dokładnie takimi, jak przewidywałem. Sprawiło mi to olbrzymią przyjemność; myślę, że w takich chwilach naprawdę byłem szczęśliwy.
    • Źródło: Nauka – klucz do wszechświata. Rozmowa z Linusem Paulingiem. w: Wiktor Osiatyński, Poznać świat. Rozmowy o nauce, Czytelnik, Warszawa 1989, ISBN 83-07-01573-1, s. 16.
  • Myślę, że źródłem moich sukcesów było to, że w jakiś sposób starałem się zawsze być zarówno „myślicielem”, jak i „człowiekiem czynu”. Do wielu odkryć doszedłem na drodze eksperymentów, ale eksperymenty te zawsze były poprzedzone myśleniem, nowymi pomysłami, koncepcjami.
    • Źródło: Nauka – klucz do wszechświata. Rozmowa z Linusem Paulingiem. w: Wiktor Osiatyński, Poznać świat. Rozmowy o nauce, Czytelnik, Warszawa 1989, ISBN 83-07-01573-1, s. 15.
  • Ogólnie rzecz biorąc nie widzę potrzeby dla mistycyzmu w świecie; nie widzę też konieczności istnienia tajemnic. Świat po prostu można zrozumieć. A zresztą w ciągu ponad 60 lat mojej pracy naukowej obserwowałem nieustanny postęp w zrozumieniu świata. Dlatego myślę, że z czasem zrozumiemy go całkowicie, w każdym aspekcie i zjawisku.
  • Zawsze myślałem o tym, ile talentów się marnuje, ilu ludzi nie ma szans rozwoju, ile istnień ludzkich zaprzepaszczamy, ponieważ nie umiemy uporządkować najważniejszych spraw – nie potrafimy stworzyć odpowiadającego ludziom i sprzyjającego ich twórczemu rozwojowi porządku społeczno-politycznego. Wielu ludzi nie może wnosić wkładu w rozwój świata z powodu bezrobocia, co uważam za pogwałcenie ich podstawowych praw ludzkich. Wiele innych równie ważnych problemów pozostaje bez rozwiązania.