Katarzyna Turaj-Kalińska

Katarzyna Turaj-Kalińska (ur. 1956) – polska pisarka i publicystka.

• Był schludny. Wiecznie po sobie sprzątał.
  I opróżnione na zawsze miejsce
  Sam spłukał wodą Styksu i Lety
  Starannie gasząc światło za sobą.
  • Źródło: Bałagan z tomu Klasztor żeński, „Dekada Literacka” 1991, nr 30

• Co chciała zrobić skrzypcom, że je tak uniosła?
  Nauczyciel jej mówił mrużąc jedno oko:
  Za wysoko je trzymasz. Znowu za wysoko.
  A niech cię... aniołowie znajomi ostrzegą,
  Że skrzypce to nie kusza do strzelania w niebo.
  Uważaj, bo melodia w gwiazdy wyrzucona
  Chybia celu i sama na zawsze stracona.
  • Źródło: Lekcja muzyki z tomu Prometea, „Dekada Literacka” 1991, nr 30

• Droga w górę oznacza mozolny wysiłek. W dół się po prostu spada. Kiedy jednak wprowadzamy stan nieważkości, kierunki przestają mieć znaczenie. Zgodziliśmy się na coś znacznie gorszego. Stan nieważności.
  • Źródło: esej Stan nieważkości

• Jestem przytulnym grobem.
  Kryptą o miękkim kroju
  dla ciał zwiniętych w płomyk
  i uśmiechniętych przez śmierć.
  • Źródło: *** (Jestem wędrownym grobem...) z tomu Prometea, „Dekada Literacka” 1996, nr 11/12 (123/124)

• Ludzkość homogenizowana, w hurcie tanio i na kredyt.
  • Źródło: esej Fukuyama, wulkan dobrej nowiny , „Dekada Literacka” 1997, nr 10/11 (134/135)

• Miłość to wymiana słabości (...) Wzajemne zmiłowanie się nad sobą.
  • Źródło: Słabość

• Umieranie jest czynnością najbardziej wstydliwą na świecie. Być może dlatego, że to właściwie nie czynność, lecz bierność.
  • Źródło: esej Solidarność śmiertelnych, „Dekada Literacka” 1996, nr 5 (117)