Isabel Perón

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Isabel Perón (pierwsza od lewej), 1974

María Estela (Isabelita) Martínez de Perón (ur. 1931) – trzecia żona Juana Peróna, wiceprezydent u boku swego męża i prezydent Argentyny w latach 1974–1976.

  • Mimo iż wyglądam na słabą kobietę, mam stalową wolę i nic nie zepchnie mnie z kursu, który wybraliśmy wspólnie z mężem dla kraju. To, co generał Perón uważał za dobre dla kraju, ja też będę uważała za dobre.
    • Źródło: Przemysław Słowiński, Dyktatorzy i ich kobiety. Seks, władza i pieniądze, Wydawnictwo Videograf, Chorzów 2013, ISBN 9788378351320, s. 203.

O Isabel Perón[edytuj]

  • Jego następczyni, wiceprezydent Estela Martinez, pozbawiona jest zdolności przywódcy politycznego, jakie miała Evita.
    • Autor: Carlos Prats, Dziennik chilijskiego żołnierza, czyli prawo ponad życie (wpis z 2 lipca 1974), tłum. Alicja Zalewska, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1979, ISBN 8311064067, s. 123.
  • Jeżeli prostytutka z nocnego klubu w Caracas jest do tego zdolna, dlaczegóż by wybitna uczona [Elena Ceaușescu] nie miała uczynić tego samego?
    • Autor: Elena Ceaușescu
    • Opis: zachwyt nad karierą pani Perón; przed poznaniem Peróna Isabelita pracowała jako tancerka w nocnym klubie w Caracas.
    • Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, tłum. Maria Rostworowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 9788324018840, s. 276.
  • Opinie na temat Isabel Perón są w Argentynie podzielone. Jedni nadal chcieliby zobaczyć ją przed sądem, podczas gdy inni przypominają, że ona sama padła ofiarą największego kata w historii najnowszej kraju – wojskowej junty, która odsunęła ją od władzy, wprowadzając represyjne rządy, zakończone dziesiątkami tysięcy zamordowanych i zaginionych obywateli. Warto też zauważyć, że będąc pierwszą kobietą prezydentem nie miała przed sobą łatwego zadania, szczególnie obejmując władzę w bardzo trudnej sytuacji. Ostatecznie z chaosem polityczno-gospodarczym w Argentynie nie poradził sobie nawet jej mąż i mentor – Juan Perón. Czy założenie, że uda się to jego uczennicy nie było zatem z gruntu utopijne?