Egzystencjalizm

Egzystencjalizm (od łacińskiego słowa existentia – istnienie, czyli „filozofia egzystencji”) – XX-wieczny nurt filozoficzny, literacki i kulturowy dotyczący życia i ludzkiej egzystencji w świecie, wyborów moralnych oraz ról życiowych, a także miejsca, w którym się znajdujemy.

Egzystencjalizm jest humanizmem.
- Autor: Jean-Paul Sartre
- Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, op. cit., s. 492.

Egzystencjalizm. Kiedy krytykują samych siebie, można mieć pewność, że czynią to w celu zmiażdżenia innych. Sędziowie pokutnicy.
- Autor: Albert Camus
- Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności. Blum, Camus, Aron i francuski wiek dwudziesty, tłum. Michał Filipczuk, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, s. 137.

Egzystencjalizm to właśnie potępienie zimnego mózgowca, a pochwała namiętności (…) Myśliciel egzystencjalny to ten, co uczestniczy w filozofii nie tylko mózgiem, ale całą swoją istotą.
- Autor: Witold Gombrowicz
- Źródło: Gombrowicz filozof, wybór i opracowanie Francesco M. Cataluccio i Jerzy Illg, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 1991, str. 136.

Męcząco niejasny i napięty jest mój stosunek do egzystencjalizmu. Sam go uprawiam, a jednak nie wierzę mu. Wdziera mi się w egzystencję, a jednak nie chcę go. I nie ja jeden jestem w tym położeniu. Dziwne. Filozofia, nawołująca do autentyczności, wprowadza nas w fałsz gigantyczny.
- Autor: Witold Gombrowicz, Dziennik