Cień wiatru

Cień wiatru (hiszp. La sombra del viento) – powieść autorstwa Carlosa Ruiza Zafóna z 2001 roku; tłumaczenie – Beata Fabjańska-Potapczuk i Carlos Marrodán Casas.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

• A mówię to ja, człowiek, który niejednego kurewstwa w życiu doświadczył – uczynię tę kobietę szczęśliwą, choćby to miała być ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.

• Armia, małżeństwo, kościół i bank: oto czterech Jeźdźców Apokalipsy.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Ataneo było wówczas – i wciąż jest – jednym z tych licznych miejsc w Barcelonie, gdzie wiek dziewiętnasty wciąż nie wie, że jest już historią.

B

• „Bajka o modliszce” to mizoginiczne fantazje dla urzędniczek cierpiących na zatwardzenie i dewotek nudzących się do zarzygania, które marzą tylko o tym, by oddać się hulaszczemu trybowi życia i łajdaczyć jak ostatni kurwiszon.
  • Postać: Fermín Romero de Torres
    • Zobacz też: bajka

• Bea twierdzi, że sztuka czytania powoli zamiera, że jest to intymny rytuał, że książka jest lustrem i możemy w niej znaleźć tylko to, co już nosimy w sobie, że w czytanie wkładamy umysł i duszę, te zaś należą do dóbr coraz rzadszych.

• Bóg dał nam życie, ale rządzi światem diabeł.
  • Postać: kapelusznik Fortuny
  • Zobacz też: Bóg, diabeł, świat, życie

• Być policjantem to misja, a nie praca.
  • Postać: porucznik Durán
  • Zobacz też: policja

C

• Ci, co wszędzie widzą i węszą grzech, mają chore dusze.
  • Postać: Gustavo Barceló

• Co innego jest wierzyć w kobiety, a co innego wierzyć w to, co mówią.
  • Postać: Fermín Romero de Torres
  • Zobacz też: kobieta

• Co najistotniejsze, zostało postanowione, nim się wszystko zaczęło, a kiedy się zaczęło, było już za późno.
  • Postać: María Jacinta Coronado

• Cud zdarza się tylko raz, a gdy się objawia, przemawia językiem tajemnic, które ujawniwszy się, giną na zawsze.
  • Postać: Daniel Sempere

• Czas, im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie. Życie pozbawione znaczenia przemyka obok, jak pociąg niezatrzymujący się na stacji.

• Czasami wydaje nam się, że ludzie są loteryjnymi losami: że znajdują się obok nas, by urzeczywistnić nasze absurdalne nadzieje.
  • Postać: Izaak Monfort

• Człowiek, jak każda małpa, jest zwierzęciem społecznym, a społeczeństwo rządzi się kumoterstwem, nepotyzmem, lewizną i plotkarstwem, uznając je za podstawowe normy postępowania etycznego. (…) To czysta biologia.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Czy szaleniec wie, że jest szaleńcem? Czy też pomyleni są i ci inni, próbujący usilnie wmówić mu brak rozumu, żeby uchronić go przed złudzeniami?

D

• Danielu, jest pan blady jak pośladek zakonnicy.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Do sal wykładowych przychodzą małpy. Darwin był idealistą i marzycielem (…). Jaka tam ewolucja. Zanim trafię na jednego myślącego, muszę stoczyć bitwę z dziewięcioma orangutanami.
  • Postać: Don Anacleto Olmo

• Dopóki nie zrozumiesz śmierci, nie zrozumiesz życia.

• Dziecięca pasja jest kapryśną i niewierną kochanką.

• Dziewucha (…) zaprowadza człowiekowi ład w życiu i ujmuje dwadzieścia lat.

G

• Gdy wyszedłem na ulicę, jeszcze miałem głęboko w sobie jej twarz, głos i zapach. Niosłem muśnięcie jej warg i jej oddech przez ulice pełne ludzi bez twarzy.
  • Postać: Daniel Sempere

• Gdybym wówczas co nieco się zastanowił, pojąłbym dość szybko, że moje zauroczenie Klarą było zarazem źródłem moich katuszy. Być może dlatego coraz bardziej ją uwielbiałem, właśnie z powodu tego wiecznego zaślepienia, które zmusza nas do uganiania się za kimś, kto sprawia nam ból.
  • Postać: Daniel Sempere

• (…) głosem pełnym bezinteresownej złośliwości.

I

• Istnieją takie miejsca, które trzeba i można oglądać jedynie w ciemnościach.
  • Postać: Sempere

• Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.
  • Postać: Nuria Monfort

J

• Jakbym wierzył, że tym pocałunkiem mogę oszukać czas i przekonać, by nas ominął i przeszedł obok, by wrócił innego dnia, innego życia.
  • Postać: Daniel Sempere

• Jak wywodzi nam Freud, kobieta pragnie czegoś wręcz przeciwnego, niż myśli lub mówi, co, jak dobrze się temu przyjrzeć, nie jest wcale czymś przerażającym, jeśli zważyć, że mężczyzna, jak wywodzą nasi rodzimi uczeni w piśmie, ulega z kolei dyktatowi swego narządu płciowego lub trawiennego.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Jedna z pułapek dzieciństwa polega na tym, że nie trzeba rozumieć, by czuć. Kiedy rozum zdolny jest pojąć, co się wydarzyło, rany w sercu są już zbyt głębokie.

• Jedynym pożytkiem, jaki można odnieść z przebywania w kamaszach, jest ustalenie średniej statystycznej ograniczonych sadystów w narodzie (…) i dwa pierwsze tygodnie w zupełności na to wystarczą, nie trzeba na to aż dwóch lat.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Jesteśmy marionetkami naszej nieświadomości.
  • Postać: Nuria Monfort
  • Zobacz też: marionetka

• Jeśli będzie pan miał córkę, błogosławieństwo, którego nikomu nie życzę, gdyż prędzej czy później zawsze złamie panu serce.
  • Opis: słowa Izaaka Monforta skierowane do Daniela Sempere.

K

• Każda znajdująca się tu książka, każdy tom, posiadają własną duszę. I to zarówno duszę tego, kto daną książkę napisał, jak i dusze tych, którzy tę książkę przeczytali i tak mocno ją przeżyli, że zawładnęła ich wyobraźnią.
  • Opis: o Cmentarzu Zapomnianych Książek.

• Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.
  • Zobacz też: kelner

• Kobiety obdarzone są niezawodnym instynktem, dzięki któremu natychmiast wiedzą, kiedy dany mężczyzna traci dla nich głowę.

• Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.
  • Postać: Julián Carax

• Kto kocha naprawdę, kocha w milczeniu, uczynkiem, a nie słowami.
  • Postać: María Jacinta Coronado

L

• Ludzie będą gadać i wszystko rozgrzebywać. Człowiek nie pochodzi od małpy, tylko od kury.
  • Postać: Molins

• Ludzie lubią komplikować sobie życie, jakby już samo w sobie nie było wystarczająco skomplikowane.
  • Postać: Izaak Monfort

• Ludzie są gotowi uwierzyć we wszystko, tylko nie w prawdę.
  • Postać: Nuria Monfort

• – Ludzie są obrzydliwie źli. (…)
  – Są głupi a nie źli. (…) Głupi. To nie to samo. Zło zakłada jakąś moralną determinację, jakiś zamiar i pewną myśl. A głupiec nie pomyśli ani się nie zastanowi. Działa instynktownie, jak zwierzę, przekonany, że robi dobrze, że zawsze ma rację; dumny, że przypierdala, za przeproszeniem, każdemu, kto widzi mu się inny od siebie samego, i wszystko jedno, czy dlatego, że innego koloru, wyznania, języka, narodowości, czy też (…) dlatego, że lubi inaczej spędzać czas wolny. Źli ludzie jeszcze mają swoje miejsce na świecie, zbyteczni są skończeni głupcy.
  • Opis: rozmowa don Anacleto Olmo z Fermínem Romero de Torres.

• Ludzie, którzy nie mają własnego życia, zawsze muszą wściubiać nos w cudze.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Ludzie zawsze dojrzą to, co ich w ogóle nie powinno obchodzić.
  • Postać: Beatriz Aguilar
  • Zobacz też: człowiek

M

• Ma pani w sercu truciznę.
  • Vous avez poison au coeur, mademoiselle.
  • Postać: Mężczyzna czytający z ręki

• Małżeństwo i rodzina są tylko i wyłącznie tym, co sami z nich czynimy.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Mężczyzna (…) rozgrzewa się jak żarówka: trzask prask i już jest rozżarzony do czerwoności, i kolejne trzask prask lub pstryk, jak kto woli, i w sekundę jest sopel lodu. Płeć niewieścia zaś, i to jest naukowo dowiedzione, rozgrzewa się jak ruszt, rozumiemy się? Powolutku, pomalutku, na wolnym ogniu, jak dobra escudella. Ale gdy się już rozgrzeje, nie ma siły, która by to zatrzymała.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Miała siedemnaście lat i usta pełne życia.
  • Postać: Daniel Sempere o Beatriz Aguilar

• Miłość jest jak wędlina: jest salami i jest mortadela.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Mistrz mówił, pokażcie mi don Juana, a ja wam w zamian ukażę zamaskowanego pedała.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Mówienie jest rzeczą głupców, milczenie – tchórzy, a słuchanie rzeczą mędrców.
  • Postać: Gustavo Barceló

N

• Najskuteczniej obłaskawia się biedaków, ucząc ich małpowania bogatych.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Naprawdę kocha się tylko raz w życiu (…), nawet jeśli człowiek tego nie zauważa.
  • Postać: kapelusznik Fortuny
  • Zobacz też: miłość

• Nie dodawaj sobie lat, (…) bo życie i tak ci ich nie oszczędzi.
  • Postać: Gustavo Barceló

• Nie ma martwych języków, są tylko uśpione umysły.
  • Postać: Gustavo Barceló

• Nie rezygnuj z marzeń. (…) Nigdy nie wiesz, kiedy okażą się potrzebne.
  • Postać: Miquel Moliner
  • Zobacz też: marzenie

• Nie wierz temu, kto ufa wszystkim.
  • Postać: Gustavo Barceló
  • Zobacz też: wiara, zaufanie

• Niech ich piekło pochłonie albo urząd skarbowy.
  • Postać: starzec z przytułku

• Niewiele rzeczy ma na człowieka tak wielki wpływ jak pierwsza książka, która od razu trafia do jego serca. Owe pierwsze obrazy, echa słów, choć wydają się pozostawać gdzieś daleko za nami, towarzyszą nam przez całe życie i wznoszą w pamięci pałac, do którego, wcześniej czy później – i nie ważne, ile w tym czasie przeczytaliśmy książek, ile nowych światów odkryliśmy, ile się nauczyliśmy i ile zdążyliśmy zapomnieć – wrócimy.

• Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Nikomu nie ufaj, (…) a tym bardziej ludziom, których podziwiasz. Bo nie kto inny, a właśnie oni zadadzą ci najboleśniejsze rany.
  • Postać: Klara Barceló

O

• Obca osoba widzi nas takimi, jakimi jesteśmy, a nie takimi, jakimi staramy się jej wydawać.
  • Postać: Daniel Sempere

• Od czekania dusza rdzewieje.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Odwróciłem się (…) trafiając na jej uśmiech delikatny i rozchwiany jak wszystko co nie jest pewne swego adresata.
  • Postać: Daniel Sempere

P

• Paryż jest na tyle duży, żeby się zgubić, ale i na tyle mały zarazem, żeby móc coś dla siebie znaleźć.
  • Postać: Miquel Moliner
  • Zobacz też: Paryż

• Paryż to jedyne miasto na świecie, gdzie śmierć głodowa uznawana jest wciąż jeszcze za sztukę.
  • Postać: Izaak Monfort
  • Zobacz też: Paryż

• Pieniądz jest jak każdy inny wirus: przeżarłszy duszę, w której zagościł, odchodzi w poszukiwaniu świeżej krwi.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• (…) pod okładką każdej z tych książek czeka na odkrycie bezkresny wszechświat, podczas gdy za tymi murami życie upływa ludziom na futbolowych wieczorach, na radiowych serialach, na własnym pępku i tyle.
  • Opis: o Cmentarzu Zapomnianych Książek.

• Poezja kłamie, choć ładnie to czyni.
  • Zobacz też: poezja

• Póki ktoś nas pamięta, wciąż żyjemy.

• Póki pracujesz, nie ma czasu spojrzeć życiu w oczy.

• Prawdziwa nienawiść to dar, którego człowiek uczy się latami.

• Prezenty się robi dla przyjemności osoby ofiarującej, nie z powodu osoby otrzymującej.
  • Postać: Sempere

• Problemem nie jest zarabianie pieniędzy samo w sobie. (…) Problemem jest zarabiać je, robiąc coś, czemu warto poświęcić całe życie.
  • Postać: Miquel Moliner

• Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterię: to jego najczęstsze wcielenia. Do drzwi naszego domu nigdy nie zapuka. Trzeba za nim ruszyć.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• (…) przypadkowe zdarzenia są bliznami losu. Nic jednak nie dzieje się przypadkowo, Danielu. Jesteśmy marionetkami naszej nieświadomości.
  • Postać: Nuria Monfort

• Przypatrywali mu się w milczeniu jakby oczekiwali cudu lub przyzwolenia na zaczerpnięcie powietrza.

S

• Są osoby, które się pamięta, i osoby, o których się śni.

• Są rozczarowania, przynoszące zaszczyt tym, którzy są ich przyczyną.
  • Postać: Miquel Moliner

• Są więzienia gorsze od słów.
  • Postać: Julián Carax

• Sekret wart jest tyle, ile warci są ludzie, przed którymi powinniśmy go strzec.

• Serce kobiety to labirynt subtelności stanowiący wyzwanie dla szulerskiego umysłu prostackiego samca.
  • Zobacz też: kobieta, labirynt, serce

• Słowa, którymi z małostkowości czy z ignorancji zatruwa się serce własnego dziecka, zostają na zawsze w pamięci i prędzej czy później spopielą mu duszę.
  • Postać: Nuria Monfort

• Statystyki wykazują, że znacznie więcej ludzi umiera w łóżku, niż w okopach.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Szata nie zdobi człowieka, ale swoje robi.

Ś

• Śmierć ma w sobie coś takiego, że w każdym wzbudza wrażliwość. Stojąc przy trumnie, wszyscy widzimy tylko to, co dobre, lub to, co zobaczyć chcemy.
  • Postać: Gustavo Barceló
  • Zobacz też: śmierć

• Świat wokół nas jest światem cieni, Danielu, a magii w nim za grosz. Ta książka nauczyła mnie, że czytać to bardziej żyć, to żyć intensywniej, że czytanie może przywrócić wzrok, który straciłam. I to wystarczyło, by książka, która nikogo nie obchodziła, odmieniła moje życie.
  • Postać: Klara Barceló

T

• – Tak naprawdę to niewiele wiem o kobietach.
  – Wiedzieć to nikt nie wie, ani Freud, ani one same, ale to jest jak elektryczność, nie trzeba wiedzieć, jak działa, żeby cię kopnęło.
  • Opis: rozmowa Daniela Sempere z Fermínem Romero de Torres.

• Telewizja (…) to antychryst i ośmielam się twierdzić, że wystarczą trzy lub cztery pokolenia, a ludzie nie będą wiedzieć, jak się samemu bąka puszcza, człowiek wróci do jaskiń, do średniowiecznego barbarzyństwa i do stanu zidiocenia, z którego pierwotniak pantofelek wyrósł już w okresie plejstocenu. Ten świat nie zginie od bomby atomowej, jak prorokują gazety, ale umrze ze śmiechu, ze strywializowania, z obracania wszystkiego w żart, na domiar złego w kiepski żart.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• To, co dobre, każe na siebie czekać. Nie brakuje kogucików, którym się wydaje, że jeśli położyli rękę na babskim tyłku, a baba nie protestuje, to już ją mają. Serce niewiasty to labirynt subtelności stanowiący wyzwanie dla szulerskiego umysłu prostackiego samca. Jeśli chce pan naprawdę zdobyć kobietę, musi pan zacząć myśleć jak ona, a rzecz pierwsza to zdobycie jej duszy. Cała zaś reszta, owo słodkie i miękkie odurzenie, które rozum odbiera i prawość, przychodzi samo.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• To miasto ma czarodziejską moc, wie pan o tym, Danielu? Zanim się człowiek obejrzy, wejdzie mu pod skórę i skradnie duszę.

• To życie warto przeżyć dla trzech, może czterech rzeczy, reszta może posłużyć jako nawóz na pole.
  • Postać: Fermín Romero de Torres
  • Zobacz też: życie

• Tworząc książkę, autor pisze list do siebie samego po to, by opowiedzieć sobie rzeczy, o których inaczej by się nie przekonał.
  • Postać: Nuria Monfort

U

• Ubrana była w suknię koloru kości słoniowej, a w oczach miała zapowiedź świata.
  • Postać: Daniel Sempere

W

• (…) w chwili, kiedy zaczynasz zastanawiać się, czy kochasz kogoś, przestałeś go już kochać na zawsze.
  • Postać: Daniel Sempere

• W kobietach najlepsze jest ich odkrywanie. I nic się nie może równać z tym, gdy dochodzi do tego po raz pierwszy. Bo człowiek nie wie, co to życie, dopóki po raz pierwszy nie rozbierze kobiety.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• W naszym interesie nie należy ufać nawet spisowi treści.

• W swoich szczenięckich snach mieliśmy być zawsze parą uciekinierów, galopujących na grzbiecie książki, gotowych gnać przed siebie poprzez światy fikcji i marzeń z drugiej ręki.

• W tym życiu jedynie uprzedzenia roszczą sobie prawo do wydawania patentu na prawdę.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Ważną rzeczą jest nie to, co się daje, ale to, z czego się ustępuje.

• We wszystkim zawarty jest tajemny zamysł, którego nie pojmujemy. (…) Wszystko stanowi część czegoś, czego nie możemy pojąć, ale co nami włada.
  • Postać: Beatriz Aguilar

• Większość z nas ma szczęście lub nieszczęście obserwowania, jak życie kończy się po trochu, wcale nie zdając sobie z tego sprawy.
  • Postać: Nuria Monfort

• Wino przeistacza mędrca w głupca, a głupca w mędrca.
  • Postać: Izaak Monfort
  • Zobacz też: głupiec, mędrzec, wino

• Wizerunek wart jest więcej od tysiąca słów.
  • Postać: Fumero

• Wojny są pozbawione pamięci i nikt nie ma dość odwagi, aby spróbować je zrozumieć, póki nie umilkną wszystkie głosy zdolne opowiedzieć o tym, co zaszło, póki nie nadejdzie chwila, a w której słowa zaczynają się zacierać, a wtedy powracają z inną twarzą i innym imieniem, by pochłonąć to, co zostało.
  • Postać: Nuria Monfort
  • Zobacz też: wojna

• Wspomnienia są gorsze niż kule.
  • Postać: lekarz
  • Zobacz też: kula, wspomnienia

• Wy, kobiety, idziecie za głosem serca i nie dajecie wiary głupstwom (…) Dlatego żyjecie dłużej.
  • Postać: kapelusznik Fortuny

• Wystarcza mi, że czuję się częścią jej wyspy.
  • Postać: Daniel Sempere

Z

• Z braku rozmów i wymiany myśli małżeństwo zaczęło wymieniać między sobą wrzaski.

• Zachłanność jest grzechem śmiertelnym, gdy bida piszczy.
  • Postać: Gustavo Barceló

• Zaloty są jak tango: czysty absurd i same esy – floresy.
  • Postać: Fermín Romero de Torres

• Zmarli nigdy nie pojawiają się na własnych pogrzebach.
  • Postać: Izaak Monfort
  • Zobacz też: pogrzeb

Ż

• Życie jest dramatem i nawet istoty z natury swej najszlachetniejsze zaznać muszą goryczy kapryśnego i zawistnego losu.
  • Postać: Don Anacleto Olmo
  • Zobacz też: los, życie

• Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać. Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.
  • Postać: Nuria Monfort
  • Zobacz też: nadzieja, życie

• Życie przelatuje szybko, zwłaszcza te lata, które warto przeżyć.
  • Postać: Fermín Romero de Torres
  • Zobacz też: życie

• Życie wie o sprawach, o których my nie wiemy.
  • Postać: ojciec Fernando
  • Zobacz też: życie

• Życie wyjawia nam swoje prawdy, nie bacząc na wiek.
  • Postać: Fermín Romero de Torres
  • Zobacz też: prawda, życie