Chojny

Chojny – osiedle w południowej części Łodzi, w dawnej dzielnicy Górna, do 1906 roku obszar ten był jedną z podłódzkich wsi.

• Na Chojnach, zdała od gwarnego miasta,
  gdzie się już kończą tramwajowe szyny,
  nagle pod stopą inny świat wyrasta:
  ogrody, drzewa, pęki bzów, jaśminy…
  
  Tu jest mój domek – przytulny, kochany,
  jak łono ciepłe utęsknionej matki,
  gdzie mnie witają uśmiechami ściany,
  gdzie świat swój widzę z okna facjatki.
  
  Facjatka stara, czarna, trochę krzywa,
  lecz taka moja… szczera i życzliwa –
  stąd mi jest jasna i najkrótsza droga
  hen w nieskończoloność, w błękity, do Boga…
  
  Stąd wychylony spoglądam co rana,
  jak z wschodzącemi blaskami ·promieni
  drży, ogniem płonie, złoci się i mieni
  barwami tęczy staw świętego Jana.
  
  Albo jak w mgławym obłoku się chowa,
  podpierający wieżycą swą chmury,
  jak świat idący do słońca w konkury,
  prastary kościół odległego Rzgowa.
  
  Tu się serdeczniej ludzie uśmiechają
  a niebo sięga prawie domów szczytów –
  wszystkie dziewczęta w spojrzeniach swych mają
  więcej słodyczy i więcej błękitu.
  
  Wieczorem cudnie jest przejść się nad torem,
  co Chojny objął miłosnym uściskiem.
  Patrzeć, jak. księżyc mknie ognistym dyskiem,
  Jak miasto z dali miljonem lamp gore…
  
  Tu turkot maszyn i dym nie dolata
  i dzień jest dłuższy, milszy i mniej znojny.
  Jak za to wszystko nie kochać cię Chojny
  ty najpiękniejsze z wszystkich przedmieść świata?
  • Autor: Konstanty Dobrzyński, Czarna poezja, Poznań 1936